Admiraal van Castilië
militaire rang / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Admiraal van Castilië is een Castiliaanse titel die bestond van de 13e tot en met de 18e eeuw.
De admiraliteit van Castilië werd in het leven geroepen door Ferdinand III van Castilië na de verovering van Sevilla op de Moren in 1248.
De Admiraal van Castilië was de opperbevelhebber van de Spaanse marine. Aan deze titel waren autoriteit, macht en privileges verbonden die door Alfons X van Castilië werden vastgelegd in zijn het Castiliaanse recht.[1].
De admiraliteit zetelde gewoonlijk in Sevilla. Daar werd de Spaanse oorlogsvloot opgetuigd en georganiseerd. Ook het maritieme tribunaal zetelde in Sevilla. De Admiraal van Castilië had een beslissende stem bij staking van stemmen en inspraak in besluiten van dit tribunaal.
In de loop der tijd werd de titel steeds meer een eretitel. Vanaf 1405 werd de titel erfelijk, toen hij in bezit kwam van het Huis Enríquez.
In 1726 besloot Filips V de titel niet langer uit te rijken en in 1737 werd de functie van admiraal gerangschikt onder het opperbevel van de Almirante General de la Armada, uitgereikt aan prins Filips I van Parma.