भरत मुनि

भरत मुनि प्राचीन भारतया छम्ह नांजाम्ह विद्वान ख। वय्‌कलं संस्कृतय् च्वयादिगु ग्रन्थ नाट्यशास्त्रम् वा नाट्यशास्त्र शदीऔं तक्क दक्षिण एसियाया कलाया थी-थी विधाया मू ग्रन्थ जुयाच्वन। थ्व ग्रन्थय् संगीत, नाटक, प्याखँ, अभिनय आदि थी-थी विषयय् थी-थी खँ व नियम च्वयातःगु दु। नापं, थ्व ग्रन्थय् थी-थी सिद्धान्त बियातःगु दु गुकिया आधारय् लिपा भारतया थीथी थासय् थीथी कथंया प्याखँ, नाटक, म्ये आदिया संस्कृति दयावल। थ्व सफूलिं भारतीय उप-महाद्वीपया संस्कृतिइ यक्व प्रभाव याःगु दु। थ्व सफू सामवेदया आधारय् च्वःगु गन्धर्ववेदया आधारय् च्वयातःगु धैगु मान्यता दु।

तिथि

भरतमुनिं २०० इपू निसें २०० इसं दुने थःगु नांजागु ग्रन्थ च्वयादिगु विश्वास दु। थ्व हे आधारय् वय्‌कः थ्व ईलय् हे म्वानादिगु खः धइगु भलसा कायेछिं। वय्‌कलं नाट्य शास्त्र वय्‌कःस्वया न्ह्यःया गन्धर्व वेदया आधारय् च्वयादिगु खः। गन्धर्व वेद सामवेदया परिमार्जनया रुपय् च्वयातःगु व उकिलि ३६,००० श्लोक दुगु विश्वास दु। ^[1]थ्व नाट्य वेद तर थौं तक्क मलुनि।

भरतमुनिया नाट्यशास्त्र स्वया पिने ऐतिहासिक प्रमाण मदु। तर, थ्व सफूलि न्हापाया श्लोकय् लिपा वइगु श्लोकया बारेय् च्वयातःगु व नापं भाषिक एकरुपता दूगुलिं थ्व ग्रन्थ छम्ह हे मनु (व ग्रन्थय् उल्लेख याःथें) भरतमुनिं च्वयातःगु ख धइगु विश्वास दु।^[2]

प्रभाव

वय्‌कलं च्वयादिगु नाट्यशास्त्रम्‌य् थी-थी ईलय् थीथी टीका व तंसा बीइगु ज्या जुया शास्त्रीय संगीतय् यक्व विकास जुल। अभिनवगुप्तया अभिनवभारती थ्व सफूया दकलय् नांजाःगु तंसा ख। दसु- थ्व सफूलि मदूगु रस, शान्त रस अभिनवगुप्तं तना नवरस दयेकादिल। नेपालभाषाय् च्वयातःगु नाट्य ख्यःया दकलय् न्हापांगु सफू थ्व हे सफूया तंसा/वर्णन संगीत चन्द्र ख। थ्व सफू ख्वपया जुजु जगज्योति मल्ल व वय्‌कःया मन्त्री वंशमणि झां च्वयादिगु ख।^[3]

लिधंसा

1. Ghosh, Manomohan (2002). Natyasastra.
2. Bharata: The Natyasastra (1996). Kapila Vatsyayan. Sahitya Akademi, New Delhi.p.6
3. सफू: नेपालभाषा साहित्यया इतिहास, च्वमि:प्रेमशान्ति तुलाधर, पिथना:नेपालभाषा एकेदमि, भाषा:नेपालभाषा, दं: नेसं ११२०

स्वयादिसँ

• सामवेद
• रस
• भाव
• अभिनय

पिनेया स्वापू

• नाट्यशास्त्रम् अध्याय १