भारतका मध्यकालीन राज्यहरू
From Wikipedia, the free encyclopedia
भारतका मध्यकालीन राज्यहरू २३० ईपूर्वदेखि १२०६ इस्वीसम्म भारतीय उपमहाद्वीप राजनीतिक निकायहरू थिए। यो अवधि मौर्य साम्राज्य पतन र ईपूर्व २३० देखि सिमुका सुरु भएको सातवाहन वंश उदयपछि सुरु हुन्छ। "मध्यकालीन" अवधि लगभग १४३६ वर्षसम्म चल्यो र १२०६ ईस्वीमा समाप्त भयो, १२०६ मा स्थापित दिल्ली सल्तनत उदय र पछिका चोलहरू (राजेन्द्र चोल तृतीय, जसको मृत्यु १२७९ ईस्वीमा भयो) को अन्त्यसँगै।
यस कालले दुई युगहरू समेट्छः मौर्य साम्राज्यदेखि ५०० ईस्वीमा गुप्त साम्राज्य अन्त्यसम्म, र ५०० ईस्वीदेखि प्रारम्भिक मध्यकालीनकालीन भारत[1] यसले शास्त्रीय हिन्दु धर्म युगलाई पनि समेट्छ, जुन २०० ईसा पूर्वदेखि ११०० ईस्वी सम्मको हो।[2] १ इस्वीदेखि १००० इस्वीसम्म, भारतको अर्थव्यवस्था विश्वको सबैभन्दा ठुलो हुने अनुमान गरिएको छ, विश्वको सम्पत्तिको एक तिहाइदेखि एक चौथाइको बीचमा रहेको छ।[3][4] यो अवधि १३औँ शताब्दीको उत्तरार्धमा मध्यकालीनयुगीन कालद्वारा पछ्याइएको थियो।