अपभ्रंश
From Wikipedia, the free encyclopedia
अपभ्रंश (तमिल: அவப்பிரஞ்சனம், प्राकृत: अवहन्स), आधुनिक भाषाहरूको उदय हुनु अघि उत्तरी भारतमा बोलिने र साहित्यिक संरचनाको सबैभन्दा जीवन्त र प्रभावशाली भाषा हो। भाषिक दृष्टिकोणबाट, अपभ्रंश भारतीय आर्य भाषा परिवारको मध्यकालको अन्तिम चरण हो, जुन प्राकृत र आधुनिक भाषाहरूको बीचमा रहेको स्थान हो। अपभ्रंश शब्द पतञ्जलिदेखि नै देशी व्याकरणकारहरूले प्रयोग गरेको शब्द हो।[1] संस्कृतमा अपभ्रंशको शाब्दिक अर्थ "भ्रष्ट" वा "गैर-व्याकरणीय भाषा" हो, जुन संस्कृत व्याकरणको मानकबाट विचलित हुन्छ।[2]
छरितो तथ्यहरू अपभ्रंश, मूलभाषी ...
अपभ्रंश | |
---|---|
मूलभाषी | भारत र नेपाल |
क्षेत्र | उत्तर भारत |
मातृभाषी वक्ता | – |
देवनागरी लिपि | |
भाषा सङ्केतहरू | |
आइएसओ ६३९-३ | – |
यो लेखमा आइपिए ध्वन्यात्मक चिह्नहरूको प्रयोग गरिएको छ। सही आइपिए सक्षम नभएमा तपाईँले युनिकोड अक्षरहरू प्रश्न चिह्न, कोठा अथवा अन्य कुनै चिह्न जस्तो देखिनेछ। |
बन्द गर्नुहोस्