राजाराज प्रथम
From Wikipedia, the free encyclopedia
राजाराज प्रथम (तमिल: முதலாம் இராஜராஜ சோழன்) एक चोल सम्राट थिए जसले सन् ९८५ – १०१४ सम्म शासन गरेका थिए। उनी आफ्नो शासनकालमा दक्षिण भारतमा सबैभन्दा शक्तिशाली राजा थिए र चोल प्रभावलाई पुनर्स्थापित गर्न र हिन्द महासागरमा यसको सर्वोच्चता सुनिश्चित गर्नका लागि सम्झिन्छन्।[1][2]
राजाराज प्रथम முதலாம் இராஜராஜ சோழன் | |
---|---|
राजकेसरी मुमुटी कोन | |
चोल सम्राट | |
शासनकाल | अन्दाजी सन् ९८५ – अ. १०१४ |
पूर्वाधिकारी | उत्तम चोल |
उत्तराधिकारी | राजेन्द्र प्रथम |
जन्म | अरुलमोझी वर्मन अन्दाजी सन् ९४७ तन्जावुर, चोल साम्राज्य (अहिले तमिलनाडु, भारत) |
मृत्यु | सन् १०१४ (६६–६७ वर्षको उमेर) तन्जावुर, चोल साम्राज्य (अहिले तमिलनाडु, भारत) |
रानीहरू | थिरिपुवना मादेवियार लोकमहादेवी चोलमहादेवी त्रैलोक्य महादेवी पञ्चवन महादेवी अभिमानवल्ली लतामहादेवी पृथ्वी महादेवी |
सन्तान |
|
वंश | चोल वंश |
बाबु | परन्तका द्वितीय |
आमा | वनवन महादेवी |
धर्म | हिन्दु धर्म |
हस्ताक्षर |
राजाराज प्रथम एक सक्षम प्रशासकको रूपमा, चोलको राजधानी तन्जावुरमा महान बृहदीश्वर मन्दिर पनि निर्माण गरेका थिए। यस मन्दिरलाई मध्ययुगीन दक्षिण भारतीय वास्तुकला शैलीमा निर्माण गरिएका सबै मन्दिरहरूमा अग्रणी मानिन्छ।[3] उनको शासनकालमा, तमिल कवि अपार, सम्बन्दर र सुन्दरारका ग्रन्थहरू सङ्कलन गरी थिरुमुराई नामक एउटा सङ्ग्रहमा सम्पादन गरिएको थियो। उनले सन् १००० मा भूमि सर्वेक्षण र मूल्याङ्कनको एक विशाल परियोजना सुरु गरेका थिए।[3] राजाराज प्रथमको मृत्युपछि उनको छोरा राजेन्द्र चोल प्रथम उत्तराधिकारी बनेका थिए।[4][5]