From Wikipedia, the free encyclopedia
Barney Bigard, eegentlich Leonard Albany Bigard, (* 3. März 1906 in New Orleans, Louisiana; † 27. Juni 1980 in Culver City, Kalifornien[1]) weer en US-amerikaansch Jazz-Klarinettist.
Bigard stammt ut en kreoolsch Familie un harr en Hoopen vun musizeeren Verwandten; sien Cousins weern Natty Dominique un Armand J. Piron. Sien eerst Klarinettenünnerricht kreeg he bi Lorenzo Tio jr., en vun de bedüüdenst Klarinettisten vun de fröj Johren vun den New Orleans Jazz. As Teenager speel he all in dat berühmt „Tom Anderson’s“, en Cabaret, in dat en Reeg vun führend swaart Jazzmusiker in de swaaker wurrn Daag vun Storyville uptreden deen. As Klarinettist un Tenorsaxophonist speel he 1922 bi Albert Nicholas. Nahdem he kört bi Octave Gaspard, Amos White un Luis Russell arbeit harr, gung he to Nicholas torüch un gung mit hüm 1924 nah Chicago.
1925 kreeg Bigard dor en Engagement bi King Oliver, de in’ Plantation Cafe uptreden dee. Nah eenig kört Tüschenstatschonen – ünner annern in de Band vun Luis Russell, de in dat legendär Harlemer Fröhlokal „The Nest“ speel – wessel he in’ Januar 1928 in dat Orchester vun Duke Ellington. In de 14 Johren vun sien Togehörigkeit to disse Formatschoon wurr he weltbekannt un droog dör sien Oort vun dat Klarinettenspeels wesentlich to’n typischen Stil vun dat Ellington-Orchester bi. Titel as „Mood Indigo“, dat he mit Mitchell Parish schreev, stammen vun hüm, ok wenn dat nich immer up de Platten so fasthollen is. Ok dat eenfach Grundmotiv, up dat Ellington sien „C Jam Blues“ (1942) upbauen deiht, wurrd hüm toschreven. 1937 keem de ünner sien Naam inspeelt Version vun den Ellington-Klassiker „Caravan“ in de Hitparaden.
Enn’ 1940 hett he bi dat legendär Konzert in Fargo, North Dakota mitwarkt. 1942, nah sien Utscheeden ut dat Ellington-Orchester truck he nah Los Angeles un hett dor tietwies mit en eegen Band arbeit, mit de he Etta Jones bi hör Upnahmen för Black & White Records begleiten dee. Af Midden vun de 1940er-Johren speel he immer mal weer mit Kid Ory, um denn in de Folgetiet vörwiegend in de verscheeden All-Star-Gruppen vun Louis Armstrong mittoarbeiten. 1955 hett he Armstrong sien Grupp verlaaten, üm ansluutend noch af un to mit anner Jazzmusikers uptotreden un Plattenupnahmen to maken. 1958/59 hett he mit Cozy Cole en Band leit, mit de he ünner annern in Las Vegas uptreden is. 1961 kehr he för en körten Tiet to Armstrong torüch; af 1962 truck Bigard sück in’t Privatleven torüch, is aber noch gelegentlich mit Earl Hines, Muggsy Spanier, Ben Pollack un Rex Stewart uptreden. 1971 gung he mit Art Hodes, Wild Bill Davison un Eddie Condon up en College-Tournee. Mdden vun de 1970er Johren weer he ünner annern Gast up de Festivals vun Pescara, San Sebastan, Bordeaux un Newport, toletzt up dat Jazzfestival in Nizza 1979.
1986 keem sien Autobiographie With Louis and the Duke herut.
Barney Bigard wurr in de American Jazz Hall of Fame upnommen.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
