From Wikipedia, the free encyclopedia
Kadar pertukaran tetap, kadangkala dipanggil kadar pertukaran bersandar, ialah sejenis rejim kadar pertukaran di mana suatu nilai mata wang tetap atau bersandar oleh autoriti monetari menentang nilai mata wang yang lain, bakul mata wang lain, atau ukuran nilai lain, seperti emas.
Terdapat manfaat dan risiko menggunakan sistem kadar pertukaran tetap. Kadar pertukaran tetap biasanya digunakan untuk menstabilkan kadar pertukaran suatu mata awang dengan menetapkan secara langsung nilainya dalam nisbah pratentu dengan mata wang yang berbeza, lebih stabil, atau lebih tersebar luas di seluruh dunia dengan mata wang yang bersandar. Dengan melakukan demikan, kadar pertukaran antara mata wang dan sandarnya tidak berubah berdasarkan keadaan pasaran, tidak seperti dalam rejim pertukaran terapung (boleh ubah). Hal ini membuatkan perdagangan dan pelaburan antara dua kawasan mata wang lebih senang dan lebih boleh ramal dan terutamanya berguna untuk ekonomi kecil yang meminjam terutamanya dalam mata wang asing dan dalam itu perdagangan luar negara membentuk sebahagian besar KDNK negara.
Sistem kadar pertukaran tetap boleh juga digunakan untuk mengawal kelakuan suatu mata wang, seperti dengan mengehadkan kadar inflasi. Walau bagaimanapun, dengan melakukan demikian, mata wang bersandar kemudian dikawal oleh nilai rujukannya. Dalam erti yang sebenarnya, apabila nilai rujukan naik atau jatuh, ia kemudian mengikuti itu nilai mana-mana mata wang bersandar kepadanya akan juga naik dan jatuh berhubungan dengan mata wang dan barangan dengannya mata wang bersandar dapat didagangkan. Dalam kata lain, mata wang bersandar bergantung pada nilai rujukannya untuk mengimlakkan cara nilai kini ditakrifkan pada mana-mana masa yang diberi. Tambahan pula, menurut model Mundell–Fleming, dengan mobiliti modal sempurna, kadar pertukaran tetap menghalang kerajaan daripada menggunakan dasar monetari tempatan untuk mencapai kestabilan makroekonomi.
Dalam sistem kadar pertukaran tetap, bank pusat suatu negara biasanya menggunakan mekanisma pasaran terbuka dan menguntukkan pada semua masa untuk membeli dan/atau menjual mata wangnya pada harga tetap untuk mengekalkan nisbah bersandarnya dan, dengan itu, nilai stabil mata wangnya berhubung dengan rujukan kepadanya ia disandarkan. Untuk mengekalkan kadar pertukaran yang diingini, bank pusat semasa masa permintaan bersih sektor swasta untuk mata wang asing, menjual mata wang asing daripada rizabnya dan membeli semula duit tempatan. Hal ini mencipta permintaan buatan bagi mata wang tempatan, yang meningkatkan nilai kadar pertukarannya. Sebaliknya, dalam kes naik nilai baru muncul wang tempatan, bank pusat membeli semula mata wang asing dan oleh itu menambah wang tempatan ke dalam pasaran, dengan itu mengekalkan keseimbangan pasaran pada nilai tetap kadar pertukaran yang dihasratkan.[1]
Pada abad ke-21, mata wang yang disekutukan dengan ekonomi besar biasanya tidak menetapkan (sandar) kadar pertukaran mereka kepada mata wang lain. Ekonomi besar terakhir yang emnggunakan sistem kadar pertukaran tetap ialah Republik Rakyat China, di mana, pada Julai 2005, menerima pakai sistem kadar pertukaran yang lebih boleh ubah, dipanggil kadar pertukaran terurus.[2] Mekanisme Kadar Pertukaran Eropah juga menggunakannya dalam hari-hari sementara untuk mewujudkan kadar penukaran terakhir menentang euro daripada mata wang tempatan negara yang menyertai zon euro.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.