Onomatopoeia

Onomatopoeia (dari Greek: ονοματοποιία^[1] lakuran όνομα onoma = nama^[2] dan ποιέω poieō, = "saya buat/lakukan"^[3] yakni "saya mencipta nama"), keratabahasa^[4] atau bunyi ajukan^[5] adalah perkataan menggambarkan objek sasaran daripada bunyi dihasilkan yang didengarinya. Perkataan ini boleh didapati sebagai kata nama (contohnya nama haiwan seperti "ruak-ruak", "hudhud") atau kata kerja (contoh: dering, debar, kicau, ciap, cebur, Masuk kandang kambing mengembek, masuk kandang kerbau menguak...).

Gambaran umum

William George Maxwell dan kemudiannya Richard James Wilkinson menghujahkan bahawa ada beberapa rangkaian kosa kata dalam bahasa Melayu yang boleh ditentukan seikat makna tersirat melalui persamaan suku kata, antaranya:^[6]

• buah, buntal, buli, bunting seciri maksud tersirat bermuka melentur lengkung dengan suku kata bu-
• kata-kata berhujung bunyi sengauan velar (diwakili ڠ‎ ng) menunjukkan kesan maksud tersirat diinderakan berkala lebih terpanjang atau berterusan seperti panjang, pandang, gong, gantung, gemilang dan sebagainya, lawannya yang diinderakan bersifat buntu atau terkerat berhujung bunyi hentian glotis (diwakili ق‎ -k) seperti dalam kata-kata lekuk, cangkuk dan sebagainya.

Penerapan lanjut

Ia banyak diterapkan dalam karya seni jenis komik untuk menggambarkan kesan bunyi persekitaran latar cerita; teknik ini dipelopori pekomik Amerika Syarikat Roy Crane semasa mengkaryakan siri komik Washington Tubbs pada tahun 1924.^[7]