Maharaja Jerman

Rencana ini mengenai maharaja Empayar Jerman. Untuk senarai penuh Raja-Raja Jerman sebelum tahun 1871, sila lihat Senarai Maharaja Jerman.

Maharaja Jerman (Jerman: Deutscher Kaisercode: de is deprecated [ˈdɔʏtʃɐ ˈkaɪzɐ]) atau lebih dikenali sebagai Kaiser adalah gelaran rasmi ketua negara dan pemerintah beraja warisan Empayar Jerman. Tempoh dipilih secara khusus, ia telah diperkenalkan oleh perlembagaan 1 Januari 1871 dan berakhir sehingga Wilhelm II turun takhta secara rasmi pada 28 November 1918.^[1] Maharaja Suci Rom kadangkala dipanggil "Maharaja Jerman" apabila konteks sejarah menjadi jelas, seperti yang diwarisi dari nama rasmi Empayar Suci Rom iaitu "Empayar Suci Rom Bangsa Jerman" dari 1512.

Maharaja Empayar Jerman
Bekas keberajaan
Imperial
Jata rasmi Imperial
Pemerintah terakhir Wilhelm II 15 Jun 1888 – 9 November 1918
Raja pertama	Wilhelm I
Raja terakhir	Wilhelm II
Gaya	Duli Yang Maha Mulia Baginda Maharaja
Kediaman rasmi	Istana Kota Berlin
Pelantik	Pewaris
Keberajaan bermula	1 Januari 1871
Keberajaan tamat	28 November 1918
Penuntut terkini	Georg Friedrich

Selepas revolusi 1918, fungsi ketua negara telah digantikan oleh Presiden Reich (Jerman: Reichspräsidentcode: de is deprecated ), bermula dengan Friedrich Ebert.

Penciptaan

Wilhelm I diisytiharkan sebagai Maharaja Jerman di Dewan Cermin di Versailles, Perancis (lukisan oleh Anton von Werner)

Gelaran itu dipilih dengan teliti oleh Otto von Bismarck, Ketua Menteri Prusia dan Canselor Gabungan Jerman Utara, selepas perbincangan yang berterusan sehingga pengisytiharan Raja Wilhelm I dari Prusia sebagai maharaja di Istana Versailles semasa Pengepungan Paris. Wilhelm menerima gelaran ini dengan enggan pada 18 Januari, setelah memilih "Maharaja Negara Jerman" (Bahasa Jerman: Kaiser von Deutschland). Walau bagaimanapun, itu akan menandakan kedaulatan wilayah yang tidak dapat diterima oleh raja-raja Jerman Selatan, serta tuntutan ke atas tanah di luar wilayahnya (Austria, Switzerland, Luxembourg, dll.).^[2][3]

"Maharaja Jerman", seperti yang telah dicadangkan di Parlimen Frankfurt pada 1849, telah ditolak oleh Wilhelm kerana dia menganggap dirinya seorang raja yang memerintah dengan hak ilahi dan dipilih "Dengan Rahmat Tuhan", bukan oleh rakyat dalam sebuah negara. monarki popular.^[4] Tetapi secara umum, Wilhelm tidak berpuas hati dengan mahkota yang kelihatan tiruan (seperti Napoléon), telah dicipta oleh perlembagaan. Dia takut ia akan membayangi mahkota Prusia.

Sejak 1867, jawatan presiden (Bundespräsidium) Gabungan Jerman Utara telah menjadi pejabat keturunan raja-raja Prusia. Perlembagaan baharu 1 Januari 1871, berikutan keputusan Reichstag dan Bundesrat pada 9/10 Disember, mengubah Gabungan Jerman Utara (Bahasa Jerman: Norddeutscher Bund) kepada Empayar Jerman (Bahasa Jerman: Deutsches Reich). Empayar ini merupakan monarki persekutuan; maharaja adalah ketua negara dan presiden raja-raja bersekutu (raja-raja Bavaria, Württemberg, Sachsen, duke-duke agung Baden, Mecklenburg-Schwerin, Hesse, antara lain, serta kerajaan, duci dan kota-kota bebas di Hamburg, Lübeck dan Bremen).^[5][6][7]

Senarai Maharaja Jerman (1871–1918)

Nama	Kehidupan	Pemerintahan bermula	Berakhirnya pemerintahan	Nota	Kerabat	Gambar
Wilhelm I yang Agung [8]	(1797-03-22)22 Mac 1797 – 9 Mac 1888(1888-03-09) (umur 90)	1 Januari 1871	9 Mac 1888 (17 tahun, 69 hari)	Memegang jawatan presiden Gabungan (Bundespräsidium) dalam Gabungan Jerman Utara dari 1867 (gelaran sedemikian dikekalkan sebagai gelaran subsidiari selepas penciptaan Empayar Jerman).	Hohenzollern
Friedrich III [9]	(1831-10-18)18 Oktober 1831 – 15 Jun 1888(1888-06-15) (umur 56)	9 Mac 1888	15 Jun 1888 (99 hari)	Anak kepada Wilhelm I	Hohenzollern
Wilhelm II	(1859-01-27)27 Januari 1859 – 4 Jun 1941(1941-06-04) (umur 82)	15 Jun 1888	28 November 1918 (diturunkan takhta) (30 tahun, 167 hari)	Cucu kepada Wilhelm I Anak kepada Friedrich III	Hohenzollern

Rujukan

1. Statement of Abdication of William II
2. William Dawson (14 Julai 2017). History of the German Empire (dalam bahasa Inggeris). Merkaba Press. m/s. 355.
3. Ernst Rudolf Huber: Deutsche Verfassungsgeschichte seit 1789. Band III: Bismarck und das Reich. 3rd edition, W. Kohlhammer, Stuttgart 1988, p. 750-753.
4. Heinrich August Winkler (2006). Germany: 1789–1933. Oxford University Press. m/s. 189. ISBN 978-0-19-926597-8.
5. Karl Kroeschell: Deutsche Rechtsgeschichte, Bd. 3: Seit 1650, 5. Aufl., Böhlau/UTB, Köln/Weimar/Wien 2008, S. 235.
6. Michael Kotulla: Deutsche Verfassungsgeschichte: Vom Alten Reich bis Weimar (1495–1934), 2008, Rn. 2042.
7. Klaus Stern: Das Staatsrecht der Bundesrepublik Deutschland. Band V: Die geschichtlichen Grundlagen des deutschen Staatsrechts. Die Verfassungsentwicklung vom Alten Deutschen Reich zur wiedervereinigten Bundesrepublik Deutschland. C.H. Beck, München 2000, ISBN 978-3-406-07021-1, Rn. 128.
8. Hull 2004, m/s. 31.
9. Dikira sebagai pengganti Frederich II yang merupakan Raja Prusia 1740–1786 tetapi bukan Maharaja Jerman.

Bibliografi

• Hull, Isabel V. (2004), The Entourage of Kaiser Wilhelm II, 1888–1918.
• Horne, Charles F. (2009), Source Records of the Great War, Kessinger Publishing, ISBN 1104855534.

Pautan luar

• House of Hohenzollern