Dasar pemencilan

Dasar pemencilan ialah falsafah politik yang menyokong dasar luar negara yang menentang penglibatan dalam hal ehwal politik, dan terutamanya peperangan, negara lain. Oleh itu, pemencilan secara asasnya menyokong berkecuali dan menentang keterjeratan dalam pakatan ketenteraan dan pakatan pertahanan bersama. Dalam bentuk yang paling tulen, pemencilan atau pengasingan menentang semua komitmen terhadap negara asing termasuk persefahaman dan perjanjian perdagangan.^[1] Ini membezakan pemencilan daripada dasar bukan campur tangan, yang juga menyokong neutraliti ketenteraan tetapi tidak semestinya menentang komitmen dan perjanjian antarabangsa secara umum.

Mengikut negara

Jepun

Dari 1641 hingga 1853, Kesyogunan Tokugawa Jepun menguatkuasakan dasar yang dipanggil kaikin. Dasar itu melarang hubungan asing dengan kebanyakan negara luar. Idea yang biasa dipegang bahawa Jepun telah ditutup sepenuhnya, bagaimanapun, adalah mengelirukan. Malah, Jepun mengekalkan perdagangan berskala terhad dan hubungan diplomatik dengan China, Korea dan Kepulauan Ryukyu, serta Republik Belanda sebagai satu-satunya rakan dagang Barat Jepun untuk kebanyakan tempoh itu.^[2][3]

Budaya Jepun berkembang dengan pengaruh yang terhad daripada dunia luar dan mempunyai salah satu kawasan keamanan terpanjang dalam sejarah. Dalam tempoh ini, Jepun membangunkan bandar-bandar yang berkembang maju, bandar-bandar istana, meningkatkan komodifikasi pertanian dan perdagangan dalam negeri,^[4] buruh bergaji, meningkatkan celik huruf dan budaya cetak berseiringan,^[5] meletakkan asas untuk pemodenan walaupun kesyogunan itu sendiri semakin lemah.^[6]

Korea

Pada tahun 1863, Maharaja Gojong menaiki takhta Dinasti Joseon ketika masih kecil. Ayahandanya, Pemangku Raja Heungseon Daewongun, memerintah untuknya sehingga Gojong mencapai usia dewasa. Pada pertengahan tahun 1860-an, beliau adalah penyokong utama pemencilan dan instrumen utama penganiayaan terhadap penganut Katolik tempatan dan asing.

Berikutan pembahagian semenanjung selepas kemerdekaan daripada Jepun pada 1945–48, Kim Il-sung merasmikan pengasingan rejim nasionalis di Utara, yang telah diteruskan oleh anak lelaki dan cucunya selepas kematiannya pada 1994.

Kritikan

Dasar pemencilan telah dikritik kerana kekurangan membantu negara yang menghadapi masalah besar. Satu contoh yang ketara ialah pengasingan Amerika, yang digambarkan oleh Benjamin Schwartz sebagai "tragedi" yang diilhamkan oleh Puritanisme.^[7]

Rujukan

1. Thomas S. Vontz, "Isolationism." World Book Multimedia Encyclopedia (2013).
2. 400 jaar handel – Four centuries of Japanese–Dutch trade relations: 1609–2009 Diarkibkan 2008-01-11 di Wayback Machine
3. Ronald P. Toby, State and Diplomacy in Early Modern Japan: Asia in the Development of the Tokugawa Bakufu, Stanford, Calif.: Stanford University Press, (1984) 1991.
4. Thomas C. Smith, The Agrarian Origins of Modern Japan, Stanford Studies in the Civilizations of Eastern Asia, Stanford, Calif., 1959,: Stanford University Press.
5. Mary Elizabeth Berry, Japan in Print: Information and Nation in the Early Modern Period, Berkeley: University of California Press, 2006.
6. Albert Craig, Chōshū in the Meiji Restoration, Cambridge, Massachusetts: Harvard University Press, 1961; Marius B. Jansen, Sakamoto Ryōma and the Meiji Restoration, Princeton, N.J.: Princeton University Press, 1961.
7. Schwartz, Benjamin (Fall 1996). "Review: The Tragedy of American Isolationism". World Policy Journal. 13: 107. JSTOR 40209494. Dicapai pada December 6, 2020.