From Wikipedia, the free encyclopedia
Asmara Moerni ([asˈmara mʊrˈni]; Ejaan yang Disempurnakan: Asmara Murni) adalah filem percintaan 1941 dari Hindia Timur Belanda (kini Indonesia) yang diarahkan oleh Rd Ariffien dan dihasilkan oleh Ang Hock Liem untuk Union Film. Ditulis oleh Saeroen, filem yang berkisarkan seorang doktor yang jatuh cinta dengan pembantu rumah beliau, dan juga percintaan gagal beliau dengan rakan-rakan penduduk kampung. Dibintangi Adnan Kapau Gani, Djoewariah, dan S. Joesoef, filem hitam dan putih telah disunting dan diiklankan untuk memenuhi intelek asli yang semakin meningkat. Walaupun ulasan bercampur-campur, ia merupakan satu kejayaan komersial. Seperti kebanyakan filem Hindia, Asmara Moerni mungkin hilang.
| Asmara Moerni | |
|---|---|
 Kulit novelisasi | |
| Pengarah | Rd Ariffien |
| Lakon layar | Saeroen |
| Dihasilkan oleh | Ang Hock Liem |
| Dibintangi |
|
Syarikat penerbitan | |
Tarikh tayangan |
|
| Negara | Hindia Timur Belanda |
| Bahasa | Indonesia |
Selepas empat tahun tinggal sementaranya di Singkawang, Borneo, Dr. Pardi (Adnan Kapau Gani) kembali ke Jawa untuk membuka amalan. Sebelum itu, dia pergi ke Cigading untuk melawat keluarganya dan memberi mereka cenderamata. Apabila tiba dia terkejut apabila mendapati pembantu rumah keluarganya Tati (Djoewariah), yang merupakan sepermainan zaman kanak-kanaknya, kini seorang wanita berkembang dan cantik. Dia dalam diam-diam mendekati Tati, walaupun dia tidak memberitahunya sebabnya. Apabila ibu Pardi memberitahunya bahawa dia tidak boleh berkahwin dengan cepat, ia menolak semua pengantin yang dicadangkan beliau. Beliau berkata hanya bahawa dia sudah mempunyai seseorang di dalam fikiran, mengetahui bahawa ibunya tidak akan meluluskan perkahwinan campur antara penganut kelas dengan pembantu rumah.
Tunang Tati, Amir (S. Joesoef), adalah cemburu dengan semua perhatian yang Tati menerima, yang meninggalkan beliau tiada masa untuk beliau. Beliau merancang untuk meninggalkan Cigading untuk ibu negara, Batavia (kini Jakarta), di mana beliau akan mencari kerja. Tati, setelah mengetahui ini, menyertai dia. Dia tinggal di rumah ibu saudaranya di bandar, mencari nafkah dengan membasuh pakaian, manakala dia mendapati simpan dengan seorang lelaki tempatan dan belajar untuk memandu becak (beca). Bersama-sama mereka mula menabung untuk perkahwinan mereka. Tidak diketahui oleh mereka, Pardi memendekkan masa di Cigading untuk berpindah ke Batavia, kedua-dua untuk memulakan tugas barunya dan untuk mencari Tati.
Hari sebelum perkahwinan, Amir sedang bermain seruling apabila beliau didatangi oleh penyanyi yang dikenali sebagai Cik Omi, yang meminta beliau untuk menyertai rombongan beliau pada lawatan antarabangsa. Amir enggan, walaupun selepas Omi mengupah beliau untuk memandu di sekitar bandar dalam usaha untuk meyakinkan beliau. Selepas menjatuhkan Omi, Amir didatangi oleh seorang lelaki yang meminta beliau untuk menyampaikan pakej; Walau bagaimanapun, sebelum dia boleh menyampaikan pakej Amir ditangkap dan didakwa dengan penyeludupan candu.
Apabila Amir tidak akan kembali, Tati dan ibu saudaranya bimbang: sebagai Tati melihat Amir dengan Omi, dia takut bahawa kedua-dua telah melarikan diri bersama-sama. Kecewa, dia bercadang untuk kembali ke Cigading. Apabila dia dan ibu saudaranya melawat bos mereka, Abdul Sidik, mereka tidak sedar lulus Pardi - doktor Abdul Sidik. Selepas pulang, Pardi panggilan Abdul Sidik dan meminta beliau untuk mengambil Tati dalam seolah-olah dia anak perempuannya dan mendidik beliau. Tati adalah pelajar yang cepat, dan tidak lama lagi setanding dengan mana-mana wanita dari keluarga yang kaya.
Selepas ditahan lapan belas bulan tanpa bicara, Amir dibebaskan dan kembali ke Batavia. Dia tidak dapat mencari Tati, meninggalkan dia untuk bersiar-siar di jalan-jalan. Omi mencarinya, dan sekali lagi dia meminta beliau untuk bermain dengan rombongan beliau. Amir bersetuju, dan tidak lama lagi surat khabar dipenuhi dengan iklan menyebut namanya. Mengesan satu, Tati dan Abdul Sidik pergi ke persembahan, hanya untuk mengetahui bahawa Amir adalah mangsa kemalangan kereta. Di hospital, di mana Amir sedang dirawat oleh Pardi, Tati mendapat tahu kebenaran di sebalik ketiadaan Amir. Di ranjang beliau, Amir meminta Pardi menjaga Tati; kedua-dua adalah kemudian berkahwin.[lower-alpha 1]
Asmara Moerni diarahkan oleh Rd Ariffien, bekas wartawan yang pernah aktif dalam nasionalis dan pergerakan buruh sebelum beralih kepada teater.[1] Beliau telah menyertai Union Film - syarikat di sebalik Asmara Moerni - pada tahun 1940, yang pertama kali beraksi dengan Harta Berdarah.[2] Pemilik Union Ang Hock Liem mengasilkan,[3] manakala cerita itu ditulis oleh wartawan Saeroen,[4] yang telah menyertai Union selepas kejayaan komersial filem Albert Balink, Terang Boelan bersama syarikat penerbitan Tan’s Film.[5]
Filem hitam dan putih dibintangi oleh Adnan Kapau Gani, Djoewariah, dan S. Joesoef.[6] Ia adalah filem sulung Gani dan Joesoef, [7] manakala Djoewariah telah di dalam senarai gaji Union sejak Bajar Dengan Djiwa pada tahun sebelumnya.[8]
Pada masa yang terdapat pergerakan yang semakin meningkat untuk menarik intelek orang asli, pendidikan di sekolah yang dikendalikan oleh kerajaan kolonial Belanda, dan meyakinkan mereka untuk melihat filem-filem tempatan, yang umumnya dianggap sebagai kualiti yang lebih rendah daripada produksi Hollywood yang diimport.[9] Ini dipersalahkan, sebahagiannya, kepada penguasaan pelakon terlatih dan krew.[lower-alpha 2] Oleh itu, Ariffien menjemput Gani, pada masa itu merupakan seorang doktor perubatan dan seorang ahli gerakan nasionalis teekemuka, untuk menyertai pelakon. Walaupun sesetengah nasionalis menganggap penglibatan Gani dalam Asmara Moerni sebagai mencemarkan pergerakan kemerdekaan, Gani menganggapnya perlu: beliau percaya penonton diperlukan untuk mempunyai pendapat yang lebih tinggi daripada penerbitan filem tempatan.[10]
Asmara Moerni telah ditayangkan pada 29 April 1941 di Panggung Orion di Batavia; orang ramai kebanyakannya pribumi dan etnik Cina.[11] Sesuai untuk semua peringkat umur, pengiklanan untuk filem itu menekankan pendidikan Gani dan latar belakang kelas atasan Joesoef.[12] Ia juga diiklankan sebagai pecahan dari piawaian konvensional teater pentas, seperti muzik, yang kehadiran dalam industri filem kontemporari.[12] Pada Ogos 1941 ia telah ditayangkan di Singapura, maka sebahagian daripada negeri-negeri Selat, dan yang dikatakan sebagai "drama Melayu moden".[13] Satu novelisasi telah diterbitkan kemudian pada tahun 1941 oleh Kolff-Buning berpangkalan di Yogyakarta.[14]
Filem ini merupakan satu kejayaan komersial,[10] walaupun ulasan bercampur-campur. Satu kajian tanpa nama Bataviaasch Nieuwsbladfound menyifatkan filem ini amat "menarik", [lower-alpha 3] dengan lakonan yang baik, [11] walaupun satu lagi kajian untuk kertas yang sama mendapati bahawa, walaupun filem itu adalah lebih baik daripada karya-karya kontemporari seperti Pantjawarna dan Sorga Ka Toedjoe, yang tuntutan untuk meninggalkan piawaian peringkat adalah untuk diambil "dengan sedikit garam".[lower-alpha 4][15] Satu kajian dari Soerabaijasch Handelsblad berpangkalan di Surabaya mendapati filem yang penuh dengan drama, menyifatkannya sebagai "motif Barat, bermain dalam asli alam sekitar, dengan situasi Sunda yang khusus".[lower-alpha 5][4]
Selepas Asmara Moerni, Union menghasilkan tiga lagi filem;[16] hanya satu, Wanita dan Satria, oleh Rd Ariffien, yang meninggalkan syarikat itu tidak lama selepas itu,[17] seperti yang dilakukan oleh Saeroen.[18] Gani tidak berlakon dalam apa-apa filem lagi,[10] tetapi sebaliknya mengembalikan kepada pergerakan nasionalis. Semasa Revolusi Nasional Indonesia (1945-1949) beliau dikenali sebagai penyeludup, dan selepas kemerdekaan menjadi seorang menteri kerajaan.[19] Pada November 2007 Gani telah menjadi Pahlawan Nasional Indonesia.[20] Djoewariah terus berlakon sehingga tahun 1950-an, apabila beliau berhijrah ke teater selepas menerima siri peranan yang semakin kecil.[8]
Asmara Moerni ditayangkan pada lewat November 1945 [21] dan mungkin tergolong dalam filem hilang. Filem di Hindia telah dirakam pada filem nitrat sangat mudah terbakar, dan selepas kebakaran memusnahkan banyak gudang Produksi Filem Negara pada tahun 1952, filem-filem lama dirakam pada nitrat sengaja dimusnahkan.[22] Oleh itu, Ahli antropologi visual Amerika, Karl G. Heider menulis bahawa semua filem Indonesia dari sebelum tahun 1950 hilang.[23] Walau bagaimanapun, Katalog Film Indonesia yang disusun oleh JB Kristanto merekodkan beberapa sebagai telah terselamat di arkib Sinematek Indonesia, dan Biran menulis bahawa beberapa filem propaganda Jepun terselamat di Perkhidmatan Maklumat Kerajaan Belanda.[24]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
