Stesen Janakuasa Battersea
From Wikipedia, the free encyclopedia
Stesen Janakuasa Battersea ialah stesen janakuasa arang batu tersenarai Gred II* yang ditamatkan, terletak di tebing selatan Sungai Thames, di Nine Elms, Battersea, di Boro London Wandsworth. Ia dibina oleh London Power Company (LPC) dengan reka bentuk oleh Leonard Pearce, Ketua Jurutera kepada LPC, dan CS Allott & Son Engineers. Arkiteknya ialah J. Theo Halliday dan Giles Gilbert Scott. Stesen ini merupakan salah satu bangunan bata terbesar di dunia dan terkenal dengan kelengkapan dan hiasan dalaman Art Deco yang asli.
| Stesen Janakuasa Battersea | |
|---|---|
 Bangunan stesen janakuasa dari tebing Thames, Ogos 2012 | |
| Negara | England |
| Lokasi | Nine Elms, Battersea, Wandsworth, Barat Daya London |
| Koordinat | 51°28′54″N 0°8′41″W |
| Status | Ditutup, kini dibangunkan semula |
| Pembinaan bermula | 1929 (stesen A) 1945 (stesen B) |
| Tarikh tauliah | 1933–35 (stesen A) 1953–55 (stesen B) |
| Tarikh nyahtauliah | 1975 (stesen A) 1983 (stesen B) |
| Kos pembinaan | £2,141,550 (stesen A) |
| Pemilik | London Power Company (1939–1948) British Electricity Authority (1948–1955) Central Electricity Authority (1955–1957) Central Electricity Generating Board (1957–1983) |
| Tapak web batterseapowerstation | |
Bangunan terpelihara – Gred II* | |
Nama rasmi | Battersea Power Station |
| Ditetapkan | 14 October 1980 |
No. rujukan | Templat:NHLE |
Bangunan ini terdiri daripada dua stesen janakuasa, dibina dalam dua peringkat, dalam satu bangunan. Stesen Janakuasa Battersea A telah dibina antara tahun 1929 dan 1935 dan Stesen Janakuasa Battersea B, di sebelah timurnya, dari 1937 dan 1941, apabila pembinaan dihentikan sementara akibat kesan Perang Dunia Kedua yang semakin teruk. Bangunan itu siap pada 1955. "Battersea B" dibina dengan reka bentuk yang hampir sama dengan "Battersea A", membentuk struktur empat cerobong yang ikonik.
"Battersea A" telah ditamatkan perkhidmatannya pada tahun 1975. Pada 1980, keseluruhan struktur telah diberi status tersenarai Gred II, dan "Battersea B" ditutup tiga tahun kemudian. Pada 2007, status tersenarainya telah dinaik taraf kepada Gred II*. Bangunan itu kekal kosong sehingga 2014, dan pada masa itu, hampir musnah. Pelbagai rancangan telah dibuat untuk menghidupkan semula bangunan itu, tetapi tiada yang berjaya. Pada 2012, pentadbir Ernst & Young memeterai perjanjian eksklusif dengan SP Setia dan Sime Darby dari Malaysia untuk membangunkan tapak tersebut dengan merangkumi 253 unit kediaman, bar, restoran, ruang pejabat (diduduki Apple dan ahli kelab bisnes No. 18), kedai dan ruang hiburan. Rancangan telah diluluskan dan pembangunan semula dimulakan beberapa tahun kemudian. Sehingga 2021, bangunan dan keseluruhan 42-ekar (17 he) pembangunan tapak dimiliki oleh konsortium pelabur Malaysia.
Terletak di tebing selatan Sungai Thames, di Nine Elms, Battersea, sebuah daerah dalam bandar di London Barat Daya, dan terdiri daripada dua stesen janakuasa yang dibina dalam dua peringkat. Stesen Janakuasa Battersea A telah dibina pada 1930-an dan Stesen Janakuasa Battersea B di sebelah timur pada 1950-an. Ia dibina dengan reka bentuk yang hampir serupa, menyediakan struktur empat cerobong.
Stesen Janakuasa telah dinyahaktifkan antara 1975 dan 1983 dan kekal kosong sehingga 2014. Ia telah ditetapkan sebagai bangunan tersenarai Gred II pada 1980. Pada 2007, status tersenarainya telah dinaik taraf kepada Gred II*.[1][2]
Stesen ini merupakan salah satu bangunan bata terbesar di dunia[3] dan terkenal dengan kelengkapan dan hiasan dalaman Art Deco yang asli dan mewah.[4] Struktur itu sebahagian besarnya tidak digunakan selama lebih daripada 30 tahun selepas penutupannya; pada tahun 2008, keadaannya telah disifatkan sebagai "sangat teruk" oleh English Heritage, yang memasukkannya dalam Senarai Warisan Berisiko.[5] Tapak ini juga disenaraikan dalam World Monuments Watch 2004 oleh World Monuments Fund.[6]
Sejak penutupan stesen, rancangan pembangunan semula telah disediakan oleh pemilik tapak secara berturut-turut. Pada 2004, apabila projek pembangunan semula Parkview International terhenti, tapak itu telah dijual kepada pentadbir syarikat Ireland Real Estate Opportunities (REO), yang membelinya dengan kos £400 juta pada November 2006 dengan rancangan untuk membaik pulih stesen tersebut bagi kegunaan awam dan membina 3,400 buah rumah di tapak itu.[7][8] Namun begitu, pelan ini gagal kerana hutang REO dimasukkan oleh bank kerajaan UK dan Ireland. Tapak itu sekali lagi dijual pada Disember 2011 melalui ejen harta tanah komersil Knight Frank.[9][10][11] Gabungan beban hutang sedia ada kira-kira £750 juta, keperluan untuk membuat sumbangan £200 juta kepada pembinaan stesen London Underground, keperluan untuk membiayai pemuliharaan stesen janakuasa terbiar, dan kehadiran stesen pemindahan sisa dan loji simen di hadapan sungai menjadikan pembangunan komersil tapak itu satu cabaran yang ketara.[12][13]
Sehingga akhir 1930-an, elektrik dibekalkan oleh badan perbandaran. Ini adalah syarikat janakuasa kecil yang membina stesen janakuasa khusus buat satu industri atau kumpulan kilang, dan menjual lebihan elektrik kepada orang ramai. Syarikat-syarikat ini menggunakan piawaian voltan dan kekerapan yang berbeza secara meluas. Pada 1925, Parlimen memutuskan bahawa grid kuasa perlu disatukan menjadi satu sistem dengan piawai seragam di bawah pemilikan awam. Beberapa syarikat kuasa swasta bertindak balas terhadap cadangan itu dengan membentuk London Power Company (LPC). Mereka merancang untuk mematuhi saranan parlimen dan membina sebilangan kecil stesen yang sangat besar.[14]
Pembinaan fasa pertama (Stesen A) bermula pada Mac 1929. Kerja bangunan utama telah dijalankan oleh John Mowlem & Co,[15] dan pembinaan kerja keluli struktur yang dijalankan oleh Sir William Arrol & Co. Kontraktor lain telah diambil bekerja bagi tugas kepakaran.[16] Kebanyakan peralatan elektrik, termasuk penjana turbo turbin stim, dihasilkan oleh Metropolitan-Vickers di Trafford Park, Manchester.[14] Pembinaan rangka keluli bermula pada Oktober 1930. Setelah siap, pembinaan pelapisan bata bermula pada Mac 1931. Sehingga pembinaan Stesen B, dinding timur rumah dandang itu disalut dengan kepingan logam beralun sebagai kandang sementara.[16] Stesen A mula menjana elektrik pada 1933, tetapi tidak siap sehingga tahun 1935.[16][17] Jumlah kos pembinaannya ialah £2,141,550.[16] Dalam tempoh pembinaan pada 1929 hingga 1933, terdapat enam kemalangan maut dan 201 kemalangan tidak maut di tapak.[18]
Selepas tamat Perang Dunia Kedua, pembinaan bermula pada fasa kedua, Stesen B. Stesen ini mula beroperasi secara beransur-ansur dari 1953 hingga 1955.[14] Bangunannya hampir sama dengan Stesen A dari luar, dan dibina terus di timur sebagai cerminan kepadanya, yang memberikan stesen janakuasa itu suatu susun atur empat cerobong. Pembinaan Stesen B membawa kapasiti penjanaan tapak sehingga 509 megawatt (MW), menjadikannya tapak penjanaan ketiga terbesar di UK pada masa itu dengan menyediakan seperlima keperluan elektrik London (dengan bakinya dibekalkan oleh 28 stesen yang lebih kecil).[19] Ia juga menjadi stesen janakuasa haba yang paling cekap di dunia apabila ia dibuka.[14]
Stesen A dikendalikan oleh Syarikat Kuasa London, tetapi apabila Stesen B siap, industri bekalan elektrik UK telah dinasionalisasikan, dan pemilikan kedua-dua stesen itu telah diserahkan kepada pihak negara pada 1948.[14]
Pada 20 April 1964, satu kebakaran di stesen janakuasa menyebabkan kegagalan kuasa di seluruh London, termasuk Pusat Televisyen BBC, yang sepatutnya melancarkan BBC2 pada malam itu, menyebabkan pelancaran terpaksa ditangguhkan sehingga keesokan harinya.[20]
Penutupan
Kejatuhan stesen berlaku disebabkan oleh pengeluarannya yang merosot mengikut usia, ditambah dengan peningkatan kos operasi, seperti pembersihan gas cerobong. Pada 17 Mac 1975, Stesen A telah ditutup selepas beroperasi selama 40 tahun.[21][22] Pada masa ini Stesen A sedang membakar minyak secara bersama dan kapasiti penjanaannya telah menurun kepada 228 MW.[22]
Tiga tahun selepas penutupan Stesen A, khabar angin mula tersebar bahawa Stesen B akan menyusul tutup tidak lama lagi. Satu kempen kemudiannya dilancarkan untuk cuba menyelamatkan bangunan itu sebagai sebahagian warisan negara. Dengan itu, stesen itu telah diisytiharkan sebagai tapak warisan pada tahun 1980, apabila Setiausaha Negara bagi Alam Sekitar, Michael Heseltine, menganugerahkan bangunan status tersenarai Gred II.[21] (Ini telah dinaik taraf kepada Gred II* pada 2007).[23] Pada 31 Oktober 1983 pengeluaran elektrik di Stesen B juga berakhir, selepas hampir 30 tahun beroperasi.[22][24] Pada masa itu kapasiti penjanaan Stesen B telah jatuh kepada 146 MW.[22] Penutupan kedua-dua stesen itu sebahagian besarnya berlaku kerana peralatan penjanaan yang telah usang, dan peralihan sumber penjanaan elektrik pilihan daripada arang batu kepada minyak, gas dan kuasa nuklear.[16]
Cadangan taman tema
Berikutan penutupan stesen itu, Lembaga Penjanaan Elektrik Pusat telah merancang untuk merobohkan stesen itu dan menjual tanahnya untuk perumahan, tetapi disebabkan status tersenarai Gred II bangunan itu, mereka terpaksa membayar kos yang tinggi untuk memelihara bangunan itu. Pada 1983, mereka mengadakan satu pertandingan untuk mendapatkan idea tentang pembangunan semula tapak. Ia dimenangi oleh konsortium yang diketuai oleh pemaju David Roche,[25] termasuk John Broome, pemilik Alton Towers Ltd. Konsortium ini mencadangkan sebuah taman tema tertutup, dengan kedai dan restoran. Dengan anggaran kos £35 juta, pelan itu adalah berisiko dan memerlukan lebih 2 juta pengunjung setahun untuk membuat sebarang keuntungan. Skim ini mendapat kelulusan perancangan pada Mei 1986, dan tapak itu dibeli oleh John Broome dengan harga £1.5 juta pada 1987. Kerja pembangunan tapak bermula pada tahun yang sama.[24] British Rail merancang untuk mendapatkan tiga kereta api pelbagai unit elektrik, yang dinamakan "Kelas 447", untuk menjalankan perkhidmatan ulang-alik dari stesen London Victoria ke taman tema.[26]
Namun, projek itu dihentikan pada Mac 1989 kerana kekurangan dana, selepas kos meningkat cepat pada bulan Januari, daripada £35 juta kepada £230 juta. Ketika ini, sebahagian besar bumbung bangunan telah dibuang supaya jentera boleh dibawa keluar. Tanpa bumbung, kerangka keluli bangunan dibiarkan terdedah dan asasnya terdedah kepada banjir.[24]
Pada Mac 1990, cadangan itu ditukar kepada campuran pejabat, kedai dan hotel. Cadangan ini telah diberikan kebenaran merancang pada Ogos 1990, walaupun mendapat tentangan daripada 14 organisasi bebas, termasuk English Heritage. Walaupun kebenaran telah diberikan, tiada kerja lanjutan berlaku di tapak antara 1990 dan 1993.[24]
Cadangan Parkview
Pada tahun 1993, tapak dan hutang tertunggak £70 juta telah dibeli daripada Bank of America oleh syarikat pembangunan berpangkalan di Hong Kong, Parkview International, dengan harga £10 juta.[27] Berikutan penyelesaian tuntutan pemiutang, ia memperoleh hak milik pegangan bebas pada Mei 1996. Pada November 1996, rancangan pembangunan semula tapak telah dikemukakan, dan persetujuan garis kasar telah diterima pada Mei 1997. Persetujuan terperinci sebahagian besar tapak telah diberikan pada Ogos 2000, dan selebihnya pada Mei 2001.[28] Syarikat itu menerima pemilikan penuh tapak tersebut pada 2003. Setelah membeli tapak tersebut, Parkview mula bekerja dengan harga projek £1.1 bilion untuk memulihkan bangunan dan membangunkan semula tapak menjadi kompleks runcit, perumahan dan riadah.[29]
Semasa pembangunan Parkview, beberapa pelan induk tapak dibangunkan oleh pelbagai arkitek, tetapi kemudiannya dibuang.[25] Satu pelan ketara, "The Power Station", didalangi oleh arkitek Nicholas Grimshaw. Pelan itu mencadangkan sebuah pusat beli-belah, dengan 40 hingga 50 restoran, kafe dan bar, 180 kedai, serta kelab malam, tempat komedi dan pawagam. Kedai-kedai kosmopolitan akan ditempatkan di dewan turbin Stesen A, dan menamakan kedai di dewan turbin Stesen B. Rumah dandang itu akan dilapisi kaca dan digunakan sebagai ruang awam untuk pemasangan dan pameran. Laluan di tepi sungai juga akan dibuat, berjalan secara berterusan di sepanjang tepi sungai dari Vauxhall ke Taman Battersea.[30]
Cadangan REO
Pada 30 November 2006, telah diumumkan bahawa Real Estate Opportunities (REO), diketuai ahli perniagaan Ireland Richard Barrett dan Johnny Ronan dari Treasury Holdings, telah membeli Stesen Janakuasa Battersea dan tanah sekitarnya dengan harga €532 juta (£400 juta).[7][31] REO kemudiannya mengumumkan bahawa rancangan Parkview telah digugurkan dan mereka telah melantik arkitek Uruguay Rafael Viñoly dari New York sebagai perancang induk baharu tapak tersebut.[5] Inti utama pelan induk ini ialah "menara eko" setinggi 980 kaki yang mengecilkan stesen janakuasa, itu dan digambarkan oleh Datuk Bandar London ketika itu, Boris Johnson sebagai "pemegang tandas terbalik".[25] Pelan menara itu segera dibuang daripada pelan itu. Firma guaman Jersey, Ogier, Carey Olsen dan Mourant Oxannes membantu REO mengumpul dana pembangunan semula itu.[32]
Walau bagaimanapun, pada November 2011, Lloyds dan NAMA telah memanggil hutang, dan pelan REO telah dibuang.[33]
Cadangan Farrell and Partners Urban Park
Pada Februari 2012, firma seni bina Sir Terry Farrell mengemukakan cadangan untuk menukar tapak stesen janakuasa itu menjadi "taman bandar" dengan pilihan untuk membangunkan perumahan di kemudian hari. Dalam visi ini, Farrell mencadangkan untuk merobohkan keseluruhan bangunan kecuali bilik dandang dan cerobong tengah, dan mempamerkan peralatan pensuisan dari bilik kawalan dalam 'pod'. Walau bagaimanapun, rancangan ini pada asasnya tidak mungkin membuahkan hasil kerana status penyenaraian Gred II bangunan tersebut.[34]
Minat Chelsea FC
Pada 9 November 2008, Chelsea FC dilaporkan sedang mempertimbangkan untuk berpindah ke stadium baharu yang dibina khas di Battersea Power Station. Stadium dicadangkan dipelan dapat menampung antara 65,000 dan 75,000 orang peminat, dan mempunyai bumbung yang boleh ditarik balik. Cadangan itu direka oleh HOK Sport, syarikat yang sama yang mereka bentuk Stadium Wembley. Walau bagaimanapun, pelan Chelsea FC amat diragui disebabkan oleh kebimbangan terhadap pemeliharaan tapak dan kejatuhan pelan REO pada akhir November 2011.[35]
Rancangan pembangunan semula 2012
Berikutan kegagalan tawaran REO untuk membangunkan tapak tersebut, pada Februari 2012, Battersea Power Station telah dijual di pasaran terbuka buat kali pertama dalam sejarahnya. Jualan itu dijalankan oleh ejen harta tanah komersial, Knight Frank, bagi pihak pemiutang tapak. Pada Mei 2012, beberapa bidaan telah diterima bagi tapak itu selepas Nama dan Lloyds Banking Group memanggil pinjaman yang dipegang oleh REO. Tawaran diterima daripada Chelsea FC dengan pihak lain yang berminat termasuk kepentingan Malaysia, SP Setia, London & Regional, sebuah syarikat yang dimiliki oleh Livingstone brothers yang berpangkalan di London, dan pembina rumah Berkeley. Harga bersih ialah £400 juta, dengan £325 juta diperuntukkan untuk menampung hutang Nama dan Lloyds serta sumbangan £100 juta kepada sambungan talian Northern. Jika penjualan tidak berjaya, pentadbir atau ejennya akan mengekalkan kewajipan pemilik tanah untuk menyelenggara dan memelihara tapak mengikut status yang disenaraikan.[36]
Pada 7 Jun 2012, Knight Frank mengumumkan bahawa pentadbir Ernst & Young telah memeterai perjanjian eksklusif dengan pemaju Malaysia SP Setia dan Sime Darby, yang diberi masa 28 hari untuk menjalankan usaha wajar dan bersetuju dengan syarat akhir perjanjian itu. Penyelesaian penjualan kepada konsortium Malaysia telah berlangsung pada September 2012. [37] Pembangunan semula tapak akan menggunakan pelan induk Vinoly sedia ada yang berhasrat untuk meletakkan Stesen Janakuasa sebagai tumpuan utama tapak binaan semula, dengan menempatkan gabungan kedai, kafe, restoran, kemudahan seni dan riadah, ruang pejabat dan penginapan kediaman. Pelan itu termasuk pemulihan stesen itu sendiri, dengan penciptaan taman tepi sungai baharu di utara stesen dan penciptaan High Street baharu yang direka untuk menghubungkan pintu masuk masa depan ke stesen Battersea Power Station dengan kawasan stesen. Pembangunan semula itu diharap dapat membawa lanjutan laluan berjalan kaki di tepi sungai yang sedia ada dan memudahkan akses terus dari Stesen Janakuasa ke Taman Battersea dan Jambatan Chelsea.[38] Pembangunan semula penuh terdiri daripada lapan fasa utama, sebahagian daripadanya dirancang untuk dijalankan serentak. Pelan itu termasuk lebih 800 rumah dengan saiz yang berbeza-beza.[39]
Kerja pembinaan Fasa 1, yang dipanggil Circus West Village, yang direka oleh arkitek SimpsonHaugh dan dRMM, sedang dijalankan oleh Carillion dan dimulakan pada 2013 bersama kerja di Stesen Janakuasa.[40] Fasa 1 siap pada 2017, dengan sambungan talian Utara dan terminal Stesen Janakuasa Battersea baharunya siap pada 2021.[41] Circus West Village kini mempunyai lebih 1500 penduduk dan lebih 23 restoran, kafe dan peruncit kini dibuka.[42][43]
Sambungan London Underground
Laluan Northern London Underground telah diperluaskan ke Nine Elms dan kawasan stesen, bercabang di stesen Kennington. Dua stesen, stesen Nine Elms dan stesen Battersea, dibuka pada 20 September 2021. Kos pembinaan £1.1 bilion dan berjarak 3 km (1.9 bt) panjang.[44][45]
Pemindahan Apple
Pada September 2016, Apple mengumumkan rancangan untuk menyatukan 1,400 pekerja London dari tujuh lokasi ke stesen itu menjelang 2021, dengan menduduki sekitar 500,000 kaki persegi bangunan sebagai ibu pejabat London baharu. Akan tetapi, langkah itu ditangguhkan hingga 2022 oleh pandemik COVID-19.[46] Apple dan firma lain akan berkongsi tapak dengan lebih 4,000 rumah, dengan 295 buah berada di stesen janakuasa.[47]
Pembukaan 2022
Kerja-kerja telah siap dan stesen janakuasa itu akan dibuka pada 14 Oktober 2022, dengan 254 flat, restoran, bar, pejabat dan kedai. Tapak seluas 42 ekar itu juga mengandungi blok pangsapuri tersendiri yang direka oleh arkitek AS Frank Gehry dan struktur besar yang direka oleh Foster + Partners. Penduduk pertama telah berpindah pada Mei 2021.[48] Ia dikritik sebagai "taman permainan orang kaya", dengan perumahan yang sangat mahal serta kedai-kedai mewah; pada masa projek itu diluluskan, dasar memerlukan 50% daripada perumahan baru untuk menjadi "mampu milik". Pihak majlis Wandsworth menerima pelan dengan kadar 15%, tetapi akhirnya, 9% telah dibina di tapak.[49]
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
