जनसामान्यांमध्ये प्रचलित असलेले परंपरागत अलिखित नृत्यप्रकार म्हणजे लोकनृत्ये असे म्हणता येते.
खालील सर्व निकषांवर बसणा-या नृत्यांना लोकनृत्य म्हणता येईल.
- १ १९ व्या शतकाच्या आधीपासून प्रचलित व प्रताधिकारीत नसलेली नृत्ये.
- २ परंपरेने चालत आलेली नृत्ये.
- ३ सामान्य माणसांमध्ये लोकप्रिय असलेली नृत्ये.
- ४ उत्स्फुर्तता हा मुख्य घटक असलेली नृत्ये.
भारतात विविध प्रकारची लोकनृत्ये आहेत त्यापैकी काही राज्यातील खाली दिली आहेत:[1]
- बिन जोगी नृत्य ,[हरियाणा]
- बधाई व नोरता नृत्य, [मध्य प्रदेश]
- बरदोई सिखता व ढाल ठुगरी नृत्य, आसाम
- पुरुलिया छाऊ गरुडपर्व नृत्य, पश्चिम बंगाल
- मेवासी नृत्य,गुजरात
- कावडी करगमनृत्य,तामिळनाडू
- ककसार नृत्य,छत्तिसगढ
- बिहू नृत्य आसाम
- बारामासी घंटू नृत्य सिक्कीम
- वारली नृत्य कोकण
- कर्मानृत्य, - वरुणराजाला प्रसन्न करण्यासाठी सादर करण्यात येणारे.
- शेतकरी नृत्य,
- वाघ्यामुरळी नृत्य महाराष्ट्र
- कालबेलिया राजस्थान (युनेस्कोच्या सूचीत सामील)
- छाऊ नृत्य ओडिशा, झारखंड व पश्चिम बंगाल (युनेस्कोच्या सूचीत सामील)
- मुडियेट्टू नृत्य केरळ (युनेस्कोच्या सूचीत सामील)
- डोलू कुनिथा कर्नाटक
- भांगडा पंजाब
युरोप
- बॉल डी बॅस्टन्स
- बार्न नृत्य
- इंग्रजी देश नृत्य
- जॉर्जियन लोकनृत्य
- ग्रीक नृत्य
- फुले नृत्य
- मॉरिस नृत्य
- वेल्श मॉरिस नृत्य
- पोलिश नृत्य
- तुर्की नृत्य
- नॉर्डिक पोल्स्का नृत्य
- स्क्वेअर नृत्य
- तलवार नृत्य
- अत्तन - अफगाणिस्तान राष्ट्रीय नृत्य
- आझरबैजानी नृत्य
- कुर्दी नृत्य
- असिरियन नृत्य
- इस्रायली नृत्य
- जपानी पारंपारिक नृत्य ,
- बुयो जपानी गेशाज किंवा नृत्य कलाकारांच्या ठराविक नृत्य
- तुर्कमेनिस्तान राष्ट्रीय नृत्य
- बेले ( मेक्सिको आणि मध्य अमेरिका )