തെലുങ്കാന സമരം
From Wikipedia, the free encyclopedia
ആന്ധ്രാപ്രദേശിൽ നിസാം ഭരണകൂടത്തിന്റെ ഭീകരതകൾക്കെതിരെ ഇന്ത്യൻ കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് പാർട്ടിയുടെ നേതൃത്വത്തിൽ നടന്ന വിപ്ലവമുന്നേറ്റമാണ് തെലങ്കാന സായുധ സമരം അഥവാ തെലങ്കാന കാർഷികസമരം എന്നറിയപ്പെടുന്നത്[1]. നാട്ടുരാജ്യ സ്ഥാപനത്തിനെതിരായ കാർഷിക കലാപമായിരുന്നു ഇത്. ഹൈദരാബാദിലെ ഭൂപ്രദേശത്തിലെ മൂന്നിലൊരു ഭാഗത്തിലധികം ചെറിയ ശതമാനം വരുന്ന ജന്മികളുടെ കയ്യിലായിരുന്നു. നികുതിപിരിവ് എന്നതിലുപരി, അധികാരത്തേയും, നിയമത്തേയും വരുതിയിലാക്കി, കർഷകരെ ചൂഷണം ചെയ്തു ജീവിച്ചിരുന്നവരായിരുന്നു ഈ ജന്മിവർഗ്ഗം.[2]
തെലുങ്കാന സമരം | |||||
---|---|---|---|---|---|
| |||||
യുദ്ധത്തിൽ ഏർപ്പെട്ടിരിക്കുന്നവർ | |||||
ഹൈദരാബാദ് നിസാം | കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് പാർട്ടി ഓഫ് ഇന്ത്യ ഹൈദരാബാദിലെ കർഷകർ | ||||
നാശനഷ്ടങ്ങൾ | |||||
4000 |
ഇന്ത്യയുടെ ചരിത്രത്തിൽ നടന്ന ഏറ്റവും വലിയ കർഷക മുന്നേറ്റമാണിതെന്നു കരുതപ്പെടുന്നു. തെലുങ്കാന സമരം ഏതാണ്ട് ആറുവർഷക്കാലം നീണ്ടുനിന്നും, ഭാരതത്തിൽ ഏറ്റവും കാലം നീണ്ടുനിന്ന കർഷക സമരവും ഇതുതന്നെയാണ്.[3] ഏതാണ്ട് 4,000 കർഷകർ മരണമടഞ്ഞെന്നു കണക്കാക്കപ്പെടുന്നു. പതിനായിരക്കണക്കിനാളുകളെ വർഷങ്ങളോളം ജയിലിലടച്ചു. 50000 ത്തോളം വരുന്ന ജനങ്ങളെ വിവിധ ഘട്ടങ്ങളിലായി സംസ്ഥാനത്തിന്റെ പല ഭാഗങ്ങളിലുമുള്ള പോലീസ് ക്യാംപുകളിൽ കൊണ്ടുപോയി ക്രൂര മർദ്ദനത്തിരയാക്കി.[4] കോടിക്കണക്കിനു രൂപയുടെ സ്വത്തുവകകൾ നശിപ്പിക്കപ്പെട്ടു. ഹൈദരാബാദ് നിസാമിന്റെ റസാഖാർ എന്നറിയപ്പെടുന്ന സേനയാണ് തുടക്കത്തിൽ സമരക്കാർക്കെതിരേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളുവെങ്കിലും പിന്നീട് കേന്ദ്രസേനയും, സംസ്ഥാനപോലീസും സമരത്തെ അടിച്ചമർത്താൻ ഒരുങ്ങിയിറങ്ങി. കർഷകകുടുംബങ്ങളിലെ സ്ത്രീകളുടെ പങ്കാളിത്തം ഈ സമരത്തിന്റെ ശ്രദ്ധാകേന്ദ്രമായിരുന്നു. ജന്മികളുടെ പണിയിടങ്ങളിൽ രാപകലോളം അദ്ധ്വാനിച്ച് തളർന്ന കർഷകസ്ത്രീകൾ അവരുടെ അഭിമാനവും, സ്വാതന്ത്ര്യവും. അവകാശങ്ങളും സംരക്ഷിക്കാൻ പുരുഷന്മാരോടൊപ്പം ആയുധമെടുത്ത് പോരാടി.[5]
നൽഗൊണ്ട, വാറംഗൾ, ഖമ്മാം എന്നിവിടങ്ങളിൽ നിസാമും അദ്ദേഹത്തിന്റെ കയ്യാളുകളും കയ്യടക്കിവെച്ചിരുന്ന ആയിരക്കണക്കിനു ഏക്കർ ഭൂമി വിപ്ലവകാരികൾ പിടിച്ചെടുത്തു. പിടിച്ചെടുത്ത ഭൂമി ജനകീയ കമ്മിറ്റിയുടെ നേതൃത്വത്തിൽ കർഷകർക്കു വിതരണം ചെയ്യുകയുണ്ടായി. കർഷകർക്ക് ഒരു മിനിമം വേതനം ഉറപ്പാക്കാൻ ഈ സമരത്തിലൂടെ കഴിഞ്ഞു. അതുവരെ തുച്ഛമായ കൂലിക്കോ, വേതനമില്ലാതെയോ ജോലി ചെയ്തിരുന്ന കർഷകർക്കുള്ള ആശ്വാസവും, സമരത്തിന്റെ വിജയവുമായിരുന്നു ഇത്. [6]
ഇന്ത്യ സ്വാതന്ത്ര്യം പ്രാപിക്കുകയും ഓപറേഷൻ പോളോ എന്ന സൈനിക നടപടിയിലൂടെ ഹൈദരാബാദ് രാജ്യം ഇന്ത്യൻ യൂണിയൻറെ ഭാഗമാവുകയും ചെയ്തതോടെ നിസാമിനും നിസാം ഭരണസംവിധാനത്തിന്റെ ക്രൂരതകൾക്കുമെതിരായി ആരംഭിച്ച സായുധസമരം, കമ്യൂണിസ്റ്റ് പാർട്ടിക്ക് പുനരവലോകനം ചെയ്യേണ്ടിവന്നു. പാർട്ടിനേതാക്കൾ സമരം പിൻവലിക്കാൻ നിർബന്ധിതരായി. ഇത് ഉൾപാർട്ടി ഭിന്നതകൾക്ക് വഴിതെളിച്ചു[7],.