Стоицизам
филозофски правец / From Wikipedia, the free encyclopedia
Стоицизмот е филозофски правец во периодот на хеленистичката филозофија. Името го добил по Шарената галерија (Σтоά ποιχίλη) во Атина, која со своите слики ја украсил сликарот Полигнот во V век п.н.е.,[1] а поради оваа соба, стоиците се нарекуваат уште и перипатетичари..[2] Основач на стоицизмот во Грција бил Зенон од Китион (333 п.н.е - 264 п.н.е), а претставник во Рим бил царот Марко Аврелиј. Други значајни стоици биле: Хризип, Сенека и Епиктет. Речиси сите следбеници на Александар Македонски отворено се прогласувале како стоици. Стоичката школа ја забранил царот Јустинијан Први со образложение дека не била во склад со христијанството. Во денешно време, изразот стоицизам предизвикува чувство на ладнокрвност и непоколебливост, а пак стоик означува лице што мирно и спокојно ги поднесува тешкотиите.