Синдски јазик
From Wikipedia, the free encyclopedia
Синдскиот (سنڌي / सिन्धी) е индоариски јазик, дел од групата на индоирански јазици од семејството на индоевропски јазици. Јазикот е мајчин јазик на Синдите, автохтон јазик на историскиот регион Синд и службен јазик на пакистанската покраина Синд. Исто така, јазикот има службен стгатус во Индија.
Кратки факти Синдски јазик, Застапен во ...
Синдски јазик | |||
---|---|---|---|
سنڌي / सिन्धी | |||
Застапен во | Синд, Пакистан и Куч, Индија. | ||
Подрачје | Јужна Азија | ||
Говорници | 25 милиони (2007)[1] | ||
Јазично семејство | индоевропско
| ||
Писмо | арапско писмо, деванагари, кудабадско писмо, ланда, гурмуки[2] | ||
Статус | |||
Службен во | Пакистан (Синд) Индија | ||
Регулативен орган | Синдски јазичен орган (Пакистан), Индиски институт за синдологија (Индија) | ||
Јазични кодови | |||
ISO 639-1 | sd | ||
ISO 639-2 | snd | ||
ISO 639-3 | Разни: snd — синдски lss — ласки sbn — синдско-билски | ||
|
Затвори
Синдскиот јазик претрпел посилно влијание од јазикот санскрит, поточно некогашната негова локална форма, но и од белуџискиот јазик. Повеќето од Синдите се наоѓаат во покраината Синд во Пакистан, и во Куч, Гуџарат во Индија.