Папска Држава
поранешна држава на Апенинскиот Полуостров / From Wikipedia, the free encyclopedia
Папскa Држава (италијански: Stato Pontificio; латински: Dicio Pontificia), официјално Државата на Црквата (италијански: Stato della Chiesa; латински: Status Ecclesiasticus) — низа територии на Италијанскиот Полуостров под директна суверена власт на папата од 756 до 1870 година [6] Овие држави биле меѓу главните држави на Италија од 8 век до обединувањето на Италија, помеѓу 1859 и 1870 година.
Држава на црквата Patrimonio di San Pietro/Stato Pontificio (италијански) Patrimonium Sancti Petri/Status Ecclesiasticus (латински) | |||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
754–1870[1][2][3] Интеррегна (1798–1799, 1809–1814 и 1849–1850) | |||||||||||||||||||||
Химна:
| |||||||||||||||||||||
Папски штит | |||||||||||||||||||||
Главен град | Рим 41°54′00″N 12°29′15″E | ||||||||||||||||||||
Говорени јазици | Латински, Италијански, Окситански | ||||||||||||||||||||
Вероисповед | Римокатоличка црква (државна религија) | ||||||||||||||||||||
Уредување | Феудалсна теократска изборна апсолутна монархија (756–1798; 1800–1809) Унитарна теократска изборна апсолутна монархија (1814–1848; 1850–1870) Унитарна теократска изборна полууставна монархија (1848) | ||||||||||||||||||||
Папа | |||||||||||||||||||||
• 756–757 (прв) | Стефан II | ||||||||||||||||||||
• 1846–1870 (последен) | Пиј IXIX | ||||||||||||||||||||
Кардинален државен секретар | |||||||||||||||||||||
• 1551–1555 (прв) | Џироламо Дандини | ||||||||||||||||||||
• 1848–1870 (последен) | Џакомо Антонели | ||||||||||||||||||||
Премиер | |||||||||||||||||||||
• 1847–1848 (прв) | Габриеле Ферети | ||||||||||||||||||||
• 1848–1849 (последен) | Карло Емануеле Муцарели | ||||||||||||||||||||
Legislature | Парламент (1848) | ||||||||||||||||||||
Историја | |||||||||||||||||||||
754 | |||||||||||||||||||||
• Кодификација | 781 | ||||||||||||||||||||
• Договор од Венеција (независност од Светото Римско Царство) | 1177 | ||||||||||||||||||||
18 февруари 1798 | |||||||||||||||||||||
• Декларација од палатата Шенбрун | 17 May 1809 | ||||||||||||||||||||
• 2. разградување | 20 септември 1870 | ||||||||||||||||||||
• Ватикан | 11 февруари 1929 | ||||||||||||||||||||
Население | |||||||||||||||||||||
• 1853[5] | 3,124,668 | ||||||||||||||||||||
Валута |
| ||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
Денес дел од |
Државата го има своето потекло во подемот на христијанството низ Италија, а со тоа и зголеменото влијание на христијанската црква. До средината на 8 век, со падот на Византија во Италија, Папството станало ефективно суверено. Неколку христијански владетели, вклучително и франкските кралеви Карло Велики и Пипин Малиот, дополнително донирале земји за да бидат управувани од Црквата.[7] За време на ренесансата, папската територија значително се проширила и папата станал еден од најважните секуларни владетели на Италија, како и поглавар на Црквата. Во својот зенит, папските држави ги покривале повеќето современи италијански региони Лацио (кој го вклучува Рим), Марке, Умбрија и Ромања и делови од Емилија. Овие поседи се сметале за манифестација на временската моќ на папата, наспроти неговиот црковен примат.
До 1861 година, голем дел од територијата на Папските држави била освоена од Кралството Италија. Единствено Лацио, вклучувајќи го и Рим, останал под привремена контрола на папата. Во 1870 година, папата ги изгубил Лацио и Рим и немал физичка територија, освен градот Леонин, кој новата италијанска држава не го окупирала воено, и покрај анексијата на Лацио. Во 1929 година, италијанскиот фашистички водач Бенито Мусолини, шеф на италијанската влада, ставил крај на проблемот „Затвореникот во Ватикан “ кој вклучувал обединета Италија и Светата столица со преговарање за Латеранскиот договор, потпишан од двете страни. Овој договор бил признат суверенитетот на Светата столица над новосоздадениот меѓународен територијален ентитет, град-држава во Рим ограничена на симболична територија која станала Град Ватикан.