Марја Кубашец
From Wikipedia, the free encyclopedia
Марја Кубашец (германски: Maria Kubasch; 7 март 1890 – 13 април 1976) била лужичка писателка која книжевните историчари ја сметаат за првата жена што напишала романи на горнолужички.[1] Работејќи како учителка, напишала театарски претстави, раскази, биографии и романи кои заборуваат за историјата на лужичкиот народ.
Марја Кубашец | |
---|---|
Роден/а | 7 март 1890(1890-03-07) Куос (Радибор), Кралство Саксонија, Германска империја |
Починат/а | Бауцен, Бецирк Дрезден, Германска Демократска Република |
Јазик | горнолужички |
Книжевно движење | лурбиска литература |
Значајни награди | Johannes-R.-Becher-Medaille (1975) |
Била родена во семејство на фармери во село во близина на Бауцен во Германската империја. Таа ја завршила обуката за наставници во 1911 г. со фокус на историјата и странските јазици во Урсулинеклостер Ерфурт. Освен краткиот период по Втората светска војна, таа предавала во низа училишта во Саксонија до крајот на нејзиниот работен век во 1956 година. За време на нејзиното пензионирање, Кубашец се повеќе се фокусирала на нејзиното пишување.
Нејзината прва книжевна продукција била Вусадни („Отфрлените“), сериска новела објавена во весник помеѓу 1922 и 1923 година. Го објавила нејзиното прво драмско дело во 1926 година, кое било историска драма насловена „Вештица“ (Чодојта). Збирката раскази, Row w serbskej holi („Гробот во лужињата на Србите“) се појавила во 1949 година. Истоимената приказна на колекцијата се однесува на егзекуција на полски принуден работник кој се заљубува во една лужичка од Србинка за време на војната. Нејзините подоцнежни дела вклучуваат две биографии на лужички припадници на отпорот кон Третиот рајх. Нејзините дела биле почестени со неколку награди, меѓу кои и Јоханес-Р од 1975 година Бешер-Медејл.