From Wikipedia, the free encyclopedia
Корејско Царство (корејски: 대한 제국; Техан Чегук) ― корејска монархија која ја прогласил царот Коџон од династијата Чосон во октомври 1897 година. Царството постоело до јапонската анексија на Кореја во август 1910 година.
Големо Корејско Царство 대한제국 (大韓帝國) Техан Чегук | |||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1897–1910 | |||||||||
Motto: 광명천지 光明天地 "Нека се просветли земјата" | |||||||||
Химна: 대한제국 애국가 大韓帝國愛國歌 "„Патриотска химна на Големото Корејско Царство" (1902–1910) | |||||||||
Амблем | |||||||||
Статус | Суверена држава (1897–1905) Јапонски протекторат (1905–1910) | ||||||||
Главен град | Хансеонг (денешен Сеул) | ||||||||
Говорени јазици | Корејски | ||||||||
Вероисповед | Конфуцијанство, Будизам, Шаманизам, Таоизам, Христијанство, Чондоизам (признаен во 1907) | ||||||||
Демоним(и) | Корејци | ||||||||
Уредување | Унитарна држава апсолутна монархија | ||||||||
Историски период | Нов империјализам | ||||||||
• Прогласено | 13 октомври 1897 | ||||||||
• Анектирано од Јапонија | 29 Август 1910 | ||||||||
Население | |||||||||
• | 17,082,000 | ||||||||
Валута | Јанг (1897–1902) Вон (1902–1910) | ||||||||
| |||||||||
Денес дел од | Северна Кореја Јужна Кореја |
За време на Корејското Царство, царот Коџон спровел реформи за модернизација на војската, економијата, аграрот и образовнието во Кореја по западен терк. Во 1905 година, Корејското Царство станало протекторат на Царството Јапонија. По јапонската анексија во 1910 година, Корејското Царство било укинато.
По победата на Јапонија во Првата кинеско-јапонска војна, Чосон стекнал независност од династијата Ќинг. За одржување на независноста, многу политичари сметале дека треба да се прогласи царство. На барање на многу официјални лица, Коџон од Кореја го прогласил Корејското Царство. [1] Во 1897 година, Коџон бил крунисан во Хвангудан.[1] Коџон новото царство го нарекол Даехан, а владетелската година ја променил во Гвангму, при што 1897 година била првата година од Гвангму. [2] Коџон, во 1898 година, го дефинирал уредувањето на земјата, при што царот имал апсолутна власт.[1]
Иако царот имал апсолутна власт, народот сѐ повеќе учествувал во креирањето на политиката. Основани биле многу весници и политички организации кои ја промовирале политичка свест. Освен тоа, немало забрана за протести и граѓаните во Сеул барале реформи.[1] Клубот на независноста се обидел да донесе реформи за подобрување на граѓанските права. Во октомври 1898 година, Клубот за независност упатил шест барања до царот: [3]
Противникот на Клубот на независноста, партијата Сугу, раширила гласини дека Клубот се обидува да го собори царот Коџон, да воведе републиканско уредување и да го постави Бак Јонгјанг за претседател.[4] Поради лажните гласини, Клубот на независноста беше забранет во декември 1899 година.[1] На власт дошол Клубот Хвангук, а некои членови од Клубот на независноста беа уапсени. Бил формиран нов кабинет со многу конзервативни политичари кои не сакале реформи.[4]
Летото 1888 година избувнале т.н. бебешки немири. [5] Иако Клубот за независност бил забранет, реформите продолжиле. Сепак, кабинетот беше радикално променет и министрите се обиделе да воведат конзервативни реформи.[6] Њујорк Тајмс објавил дека новиот кабинет формиран на почетокот на 1900-тите е проруски. Сепак, сè уште имало министри кои биле пројапонски или профранцуски настроени.[7]
Новиот кабинет сакал да ја зајакне моќта на царот. За ова требало поголеми даноци. Овие зголемени даноци и овозможиле на царската влада да биде доволно богата за да ја води земјата. [6]
Новиот кабинет, исто така, сакал да ја задржи независноста на земјата, што довело до зголемување на Корејската царска армија. [6] За модернизација на армијата од Русија биле испратени некои офицери.[8] Во 1898 година биле формирани уште 10 баталјони.[9] Во 1903 година била основана разузнавачка служба.[10] Новиот кабинет, исто така, сакал да ја модернизира морнарицата преку купување бродови, а KIS <i id="mwhQ">Yangmu</i> бил првиот купен брод.[10]
Владата се обидела да ја индустријализира земјата преку испраќање на студенти во странство за да студираат индустриски науки. Во Кореја биле донесени многу нови технологии и биле основани многу компании.[6] Катастарската евиденција, исто така, овозможила подобро прибирање на данокот на земја.[4] Овие реформи донеле промени во Корејското Царство и ја направиле земјата побогата и посилна.
Меѓутоа, проблем за Корејското Царство биле надворешните работи. И покрај својата официјална неутралност, според политиките што ги водела земјата, била наклонета кон Русија. Русите често интервенирале, а голем дел од природните ресурси на Кореја биле извезувани во Русија.[4]
Кои биле вистинските намери на Русија за Кореја во тоа време, е непознато. Според пратка испратена од Шангај, Русија се обидела да го направи Корејското Царство протекторат на Руската Империја.[11] Но, царот Николај II не сакал да ја колонизира Кореја. Во 1901 година, Николај на принцот Хенри од Прусија му рекол: „Не сакам да ја заземам Кореја, но под никакви околности не можам да дозволам Јапонија да се вкорени таму. Тоа ќе биде casus belli.“ [12]
Пред Руско-јапонската војна, Кореја се обидела да биде неутрална. На 27 јануари 1904 година, Русија, Франција, Германија и Обединетото Кралство официјално ја пофалиле декларацијата за неутралност на Кореја. [13]
Подоцна истата година, на 22 август, бил потпишан првиот договор меѓу Јапонија и Кореја, познат како Прва јапонско-корејска конвенција. Договорот предвидувал создавање на јапонски гарнизон во Кореја, односно Јапонска корејска армија.[14] Договорот Тафт-Кацура (познат и како Меморандум Тафт-Кацура) бил објавен на 17 јули 1905 година. Тоа всушност не бил таен пакт или договор меѓу САД и Јапонија, туку збир на белешки поврзани со разговорите за американско-јапонските односи меѓу членовите на владите на двете земји.[15] Јапонскиот премиер Таро Кацура ја искористил приликата при посетата на воениот секретар Вилијам Хауард Тафт во Токио за да добие негова изјава за корејското прашање, во својство на претставник на администрацијата на Рузвелт. [15] Тафт изразил во меморандумот дека сузерен однос со Јапонија кој ја води Кореја ќе „придонесе за постојан мир на Далечниот Исток“. [15]
Во септември 1905 година, Русија и Јапонија го потпишале Договорот од Портсмут, со кој завршила Руско-јапонската војна и се воспоставило јапонско влијание во Кореја. Царот Гвангму, есента 1905 година, тајно побарал помош од другите држави за Кореја да го зачува својот суверенитет; нормалните дипломатски канали повеќе не биле опција, затоа што Јапонија вршела постојан надзор врз нив.[16]
Со договорот Тафт-Кацура, Америка и Јапонија взаемно се согласиле за американска колонизација на Филипините и јапонска колонизација на Кореја. Со многу договори, Јапонија ја изолирала Кореја. Царот Коџон се спротивставил на Договорот од Еулза, но преговорите продолжиле без него. Во конференциската сала имало осум министри. Освен Хан Кју-сеол, Мин Јеонг-ги и Ји Ха-јеонг, сите министри се согласиле со договорот, со кој се воспоставил јапонски протекторат врз Кореја.[17] По потпишувањето на договорот било распуштено министерство за надворешни работи, и сега биле управувани од Токио. [18] Поради договорот, многу амбасади биле отповикани од Кореја. На 1 февруари 1906 година, Ито Хиробуми, кој ги водел преговорите од јапонска страна, станал првиот јапонски генерал-резидент на Кореја.[19]
Откако Санџонг станал цар, бил потпишан Јапонско-корејскиот договор од 1907 година . Според договорот, повеќе Јапонци биле вработени во корејската влада и почнале да интервенираат во внатрешните корејските работи. Поголемиот дел од Корејската царска корејска бил распуштен.[20] Ваквите јапонски интервенции поттикнале создавање на месни селански милиции и праведни војски, но тие се бореле против Јапонците без некој значителен успех. [21] Во 1909 година, Јапонците ги потиснале сите праведни војски. Многу нивни членови пребегнале во Манџурија или во други делови од Кина за да се приклучат на Армијата на независност.[22] За време на Тераучи Масатаке, Јапонија се подготвила да ја анектира Кореја. Со договорот од 22 август 1910 година, Корејското Царство било припоено кон Јапонија. Анексијата била објавена на 29 август 1910 година. [23]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.