Континентална филозофија

Континентална филозофија — збир на филозофски традиции со потекло од XIX и XX век од континентална Европа.^[1][2] Оваа употреба на поимот потекнува од филозофите од англиско говорно подрачје од втората половина на XX век, кои го користат да означат филозофи и филозофски традиции надвор од аналитичкото движење. Континенталната филозофија ги вбројува следниве движења: германскиот идеализам, феноменологијата, егзистенцијализмот (и неговите предвесници, како мислата на Кјеркегор и Ниче), херменевтиката, структурализмот, пост-структурализмот, феминизмот, психоаналитичката теорија и критичката теорија на Франкфуртската школа.^[3]

Наводи

1. Leiter 2007, стр. 2 harvnb error: no target: CITEREFLeiter2007 (help): "As a first approximation, we might say that philosophy in Continental Europe in the nineteenth and twentieth centuries is best understood as a connected weave of traditions, some of which overlap, but no one of which dominates all the others."
2. Critchley, Simon (1998), „Introduction: what is continental philosophy?“, Во Critchley, Simon; Schroder, William (уред.), A Companion to Continental Philosophy, Blackwell Companions to Philosophy, Malden, MA: Blackwell Publishing Ltd, стр. 4.
3. The above list includes only those movements common to both lists compiled by Critchley 2001, стр. 13 harvnb error: no target: CITEREFCritchley2001 (help) and Glendinning 2006, стр. 58–65 harvnb error: no target: CITEREFGlendinning2006 (help)