![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/d/d6/Global_Energy_Consumption_mk.svg/langmk-640px-Global_Energy_Consumption_mk.svg.png&w=640&q=50)
Енергетски премин
From Wikipedia, the free encyclopedia
Енергетски премин или енергетска транзиција — значајна структурна промена во енергетскиот систем.[1] Историски гледано, постои корелација помеѓу зголемената побарувачка за енергија и достапноста на различни извори на енергија.[2] Тековниот премин кон обновлива енергија, а можеби и други видови на одржлива енергија, се разликува бидејќи во голема мера е поттикната од признавањето дека глобалните емисии на јаглерод мора да се доведат на нула, и бидејќи фосилните горива се најголемиот единствен извор на емисии на јаглерод, количината на фосилните горива што можат да се произведуваат се ограничени со Парискиот договор COP21 од 2015 година за одржување на глобалното затоплување под 1,5 °C. Во последниве години, поимот енергетски премин бил измислен во рамките на движењето кон одржливост преку зголемена интеграција на обновливите извори на енергија во доменот на секојдневниот живот.
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/d/d6/Global_Energy_Consumption_mk.svg/640px-Global_Energy_Consumption_mk.svg.png)
Пример за премин кон одржлива енергија е промената на Германија (Energiewende) и Швајцарија,[3] кон децентрализирана обновлива енергија и енергетска ефикасност. Иако досега овие промени ја заменувале јадрената енергија, нивната декларирана цел е постепено исфрлање на јагленот, намалување на необновливите извори на енергија [4] и создавање енергетски систем базиран на 60% обновлива енергија до 2050 година [5] Од 2018 година, целите на коалицијата за 2030 година се постигнување на 65% обновливи извори на енергија во производството на електрична енергија до 2030 година во Германија.[6] Друг таков пример е обидот за премин од возила на мотори со внатрешно согорување на електрични возила како начин да се намали глобалната зависност од фосилните горива и да се намалат емисиите на стакленички гасови.[7] Сепак, овој премин особено почна да поттикнува дебата бидејќи има потреба од десеткратно зголемување на екстракцијата на минерали и затоа ќе доведе до зголемување на самите рударски процеси и на поврзаните влијанија врз животната средина и општеството. Потенцијалното решение што се појавило за оваа дилема за енергетски премин е да се истражи колекцијата на минерали од нови извори како што се полиметалните нодули што лежат на морското дно.[8] Тековните истражувања го истражуваат ова како начин да се олесни енергетскиот премин на поодржлив начин.[9]