Едипов комплекс
From Wikipedia, the free encyclopedia
Едиповиот комплекс е концепт на психоаналитичката теорија. Зигмунд Фројд овој концепт го вовел во своето дело Толкување на соништата (1899) и го измислил изразот во неговиот Посебен Вид Избор на Предмет направен од Луѓето (1910).[1][2] Позитивниот Едипов комплекс се однесува на несвесната сексуална желба на детето кон родителот од спротивниот пол и омраза кон родителот од истиот пол. Негативниот Едипов комплекс се однесува на несвесната сексуална желба на детето кон родителот од истиот пол и омраза кон родителот од спротивниот пол.[3][4] Фројд сметал дека определбата на детето со родител од ист пол е успешниот исход на комплексот и дека неуспешниот исход на комплексот може да доведе до невроза, педофилија и хомосексуалност.
Фројд го отфрлил терминот „ Електра комплекс “,[5] што го вовел Карл Густав Јунг во 1913 година во своето дело, Теорија на психоанализата [6] во однос на Едиповиот комплекс манифестиран кај млади девојчиња. Фројд понатаму предложил дека Едиповиот комплекс, кој првично се однесува на сексуалната желба на синот кон неговата мајка, е желба за родителот и кај мажји икај жени, и дека момчињата и девојчињата го доживуваат комплексот на различен начин: момчињата во форма на анксиозност поради кастрација, девојчињата во форма на љубомора.[7]
Фројд се спротивставил на подложување теории како што е оваа на научно тестирање и верификација, како и неговите следбеници [8]. Бидејќи истрагите засновани врз докази се воделе во дисциплини како когнитивна психологија, многу од идеите на Фројд се чини дека не се поддржани или противречни со доказите и не се користат во третмани засновани на докази.