Бранова функција
From Wikipedia, the free encyclopedia
Бранова функција — во квантната физика се користи за да се опише квантната состојба на изолиран квантен систем. Брановата функција е комплексна функција која ја претставува амплитудата на веројатноста, а квадратот на модулот на брановата функција
има значење на густина на веројатност. Ако брановата функција се дефинира како функција која зависи од просторните и временските координати,
е реален број и ја претставува веројатноста честичката во времето
да се најде на позиција
.[1]
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/9/90/QuantumHarmonicOscillatorAnimation.gif/220px-QuantumHarmonicOscillatorAnimation.gif)
Најчестите симболи за брановата функција се грчките букви ψ или Ψ (мала и голема пси, соодветно). Самата бранова функција дефинирана како сложена функција не е опсервабилна во физиката (не може да се мери директно), но квадратот на модулот на брановата функција
и релативната фаза на брановата функција можат да се измерат. Принципот на двојност во квантната механика имплицира дека квантните системи можат еквивалентно да се опишат и како честички и како бранови (на пр. преку бранова функција). Двата описа се еквивалентни и обата се користат за опис на различни појави бидејќи едниот или другиот пристап е поедноставен и поинтуитивен за опишување на истите.
Брановата функција се наоѓа како решение на равенката зададена со квантните хермитски оператори (на пр., квантен Хамилтонов во Шредингеровата равенка). Со решавање на вакви равенки, добиваме својствени вредности кои го претставуваат спектарот на можни резултати од мерењата и својствени вредностисвојствени вектори кои претставуваат бранови функции на дадената равенка.