From Wikipedia, the free encyclopedia
Бездомништвото во Австралија — социјално прашање кое се однесува на бројот на луѓе во Австралија кои се сметаат за бездомници. Не постојат меѓународно договорени дефиниции за бездомништво, кое го отежнува споредувањето на нивоата на бездомништво низ земјите.[1] Мнозинството луѓе кои долгорочно се соочуваат со бездомништво во Австралија се наоѓаат во големите градови Сиднеј, Мелбурн, Бризбејн и Перт. Се проценува дека приближно 116.000 луѓе се бездомници секоја ноќ[2] и многу повеќе живеат во небезбедни станови, „на еден чекор од тоа да бидат бездомници“.[3]
Едно лице се смета за бездомник во Австралија доколку:
Голем број на бездомници во централните деловни области на големите градови станале питачи.
Имало точно 105.237 луѓе кои биле бездомници во Австралија ноќта на пописот во 2011 година. Ова е еднакво на 1 од 200 Австралијци,[4] и претставува зголемување од 17% од пописот во 2006 година, при што стапката на бездомници се зголемува од 45 на 10.000 на 49 на 10.000 или зголемување на процентот на населението од 0,04%.
Луѓето кои се бездомници во Австралија се класифицирани во една од шесте категории. Тие се:
56% од луѓето кои доживеале да бидат бездомници ноќта на пописот биле мажи, а 44% жени. Абориџините и Австралијците од Торесовиот теснец биле презастапени во податоците за бездомниците што сочинуваат 25% (26.744)[5] од бездомното население, споредено со 2,5%[6] од австралиското население. 30% од оние кои се соочуваат со бездомништво се родени во странство над % од австралиското население.
Од 2006 до 2011 година бројот на луѓе кои спијат „грубо“ се намалил од 9% од бездомното население на 6%. Значително зголемување (23%) постои и кај бројот на лица кои престојуваат во службите за бездомници.
Бројот на бездомници во Австралија се зголемил за повеќе од 15.000 - или 14% - во петте години до 2016 година, според податоците од пописот. Австралиското биро за статистика (ABS) соопштило дека 116.000 луѓе биле бездомници ноќта на пописот во 2016 година, што претставува 50 бездомници на 10.000.[7]
Во пописот за бројките на бездомниците во 2021 година, бројот на луѓе кои доживеале да бидат бездомници се зголемил за приближно 6.067 луѓе, што претставува зголемување од 5,2% од пописот во 2016 година. Сепак, стапката на бездомници се намалила на 48 луѓе на 10.000 во споредба со 50 луѓе на 10.000 во 2016 година.[8]
Причина | Процент |
---|---|
Семејно насилство | 25 |
Финансиски тешкотии | 15 |
Фамилијарен стрес | 13 |
Несоодветни живеалишта | 10 |
Распад на врската или семејството | ~ 6 |
Стрес за достапност на станови | ~ 5 |
Извор: AIHW специјалист за бездомништво Собирање податоци за услугите (2011–12) |
Постојат голем број на причини за бездомништво.[9][10][11] Причините за бездомништво се многубројни и различни и патот на секој поединец до бездомништво е различен и единствен. Некои други причини за бездомништво се зависности, ментални болести, напуштање на нега (систем за згрижување или затворски систем), бариери со кои се соочуваат бегалците, долгови, инвалидитет, невработеност, недостаток на поддршка, ставање на црна листа, сиромаштија и исфрлање од домот. Голем број бездомници, исто така, си го носат тоа или се задоволни со живеењето на отворено.[12][13][14] Некои од денешното бездомно население во Австралија претходно биле во големи станбени институции за ментално болни. Деинституционализацијата на луѓето со ментални болести започнала во Австралија во текот на 1980-тите, а поголемиот дел денес живеат во општата заедница.
Се проценува дека самохран бездомник ја чини владата околу 30.000 долари годишно.[15]
The Road Home[16] била објавена од поранешниот премиер Кевин Руд во декември 2008 година.[17] Таа поставила амбициозна цел да се преполови бездомништвото до 2020 година и да се понуди поддржано сместување за сите груби спијачи на кои тоа им е потребно.[18] Започнувајќи ја Белата книга, Кевин Руд изјавил, осврнувајќи се на 105.000 бездомници во Австралија: „Земја како оваа не треба да го има овој проблем, толку голем и долгогодишен, без да се решава, време е да имаме пристојно решение за овој проблем што беше наоколу долго време“.[19]
„The Road Home“ ги фокусира идните напори и инвестиции во три стратегии:
„The Road Home“ не бил спроведен по соборувањето на Владата на Руд. Во 2019 година, пред објавувањето на документарниот филм Животот по Оазата, Националната младинска комисија ја објавила Картичката за извештаи која покажува единствено почеток на работата потребна за намалување на бездомништвото кај младите во Австралија.
Националниот договор за достапно домување (НДДД) на Советот на австралиските влади (САВ) што подлежи на одредбите од Меѓувладиниот договор за федерални финансиски односи, ги дефинира и мери услугите за домување и бездомници за Комонвелтот и државите и териториите. [20] Во 2008 година Руд објавил дека Советот на австралиските влади (САВ) ќе „испорача повеќе долгорочни станови за Австралијците кои се бездомници, повеќе јавни домови и станови во заедницата и изградба и обновување на распаднати и пренаселени станови за домородните Австралијци кои живеат во оддалечените области“.[16] Мандатот на Советот на австралиските влади (САВ) вклучува
Од 2008 година, бил формиран Национален договор за партнерство за бездомништво (НДПБ) за да и овозможи на владата на Комонвелтот да обезбеди соодветно финансирање на стотици услуги за бездомници.[21] Како одговор на федералното финансирање, државите и териториите обично одговараат на придонесот на Комонвелтот. Вкупното годишно финансирање на Националниот договор за партнерство за бездомништво е околу 250 милиони американски долари годишно што се насочува кон околу 800 служби за бездомници низ Австралија. [22]
Во 2016 година, службите за бездомници ширум Австралија започнале кампања #SaveNPAH за да се осигури дека австралиската влада ќе го обнови пакетот за финансирање после 2017 година. Службите изјавиле дека без финансирањето, службите ќе бидат принудени да ги намалат основните програми и илјадници Австралијци ќе станат бездомници.[23][24][25] Кампањата #SaveNPAH делумно успеала, при што австралиската влада се обврзала на едногодишно продолжување на финансирањето.[26][27]
Во Јужна Австралија, државната влада на премиерот Мајк Ран (2002 до 2011 година) посветила значително финансирање за серија иницијативи дизајнирани за борба против бездомништвото. Советувана од комесарот за социјално вклучување Дејвид Капо и основачот на њујоршката програма Common Ground, Розана Хагерти, Владата на Ран го основала Common Ground Adelaide[28] изградба на висококвалитетни апартмани во внатрешноста на градот (во комбинација со интензивна поддршка) за бездомници „грубо спиење“. Владата, исто така, ја финансирала програмата „Улица до дома“ и услугата за врски со болниците дизајнирана да им помогне на бездомниците кои се примени во Одделенијата за итни случаи на големите јавни болници во Аделаида. Наместо да бидат пуштени назад во бездомништво, на пациентите идентификувани како груби спијачи им се наоѓа сместување поддржано со професионална поддршка. Common Ground и Street to Home денес работат низ Австралија во други држави.
Ask Izzy (Прашај на Изи) претставува мобилна апликација која ги поврзува луѓето кои се соочуваат со или се изложени на ризик од бездомништво. Тие обезбедуваат основни услуги како што се оброци, сместување, поддршка и советување. Мрежното место е развиено од Infoxchange во партнерство со Google, REA Group и News Corp.[29][30]
Во средината на 1970-тите, почнале да се појавуваат докази дека традиционалната популација на бездомници, претежно составена од средовечни или постари мажи, се менува. Наместо тоа, помладите луѓе почнале да се појавуваат во анкетите на бездомното население. Оваа промена се припишува на несразмерно високите стапки на невработеност кај младите во тоа време, несоодветните бенефиции за невработеност (особено за тинејџерите кои го напуштиле училиштето), растечките стапки на инфлација и зголемените трошоци за домување и кирија. Оваа демографска промена ги зголемило барањата на невладиниот сектор за социјална помош да ги смести младите бездомници.[31] Според пописот од 2006 година, имало над 44.000 млади луѓе кои доживеале бездомништво. Ова значи дека околу 43% од австралиската бездомничко население се доенчиња, деца или млади помлади од 25 години. Посебно честа форма на бездомништво кај младите во Австралија е „couch surfing“ при што лицето кое се соочува со бездомништво се потпира на поддршката од пријателите за да спие на нивниот кауч или под.[32] Распадот на односите и семејниот судир често се наведуваат како вообичаени поттикнувачи на бездомништвото кај младите.[33]
Денот на бездомништвото кај младите е важен годишен настан што се одржува низ цела Австралија кој ја нагласува бездомништвото кај младите и поврзаните прашања.[34]
Младинските засолништа почнале да се појавуваат во Австралија во 1970-тите како одговор заснован на заедницата на младите бездомници.[35]
Проучувањето на Универзитетот во Сиднеј од 2006 година за бездомниците во Сиднеј открило многу висока инциденца на посттрауматско стресно растројство (ПТСН) кај бездомниците.[38][39][40][41]
The Cost of Youth Homelessness во Австралија била надолжна истражувачка студија која вклучува три анкетни бранови на 298 млади бездомници Австралијци (на возраст меѓу 15 и 24 години) и 96 невработени и обесправени млади. Проектот бил финансиран од Австралискиот истражувачки совет со индустриските партнери Армијата на спасот, Англикаре и Мисијата Австралија. Собирањето податоци било спроведено помеѓу 2012 и 2015 година низ Австралија. Поважно, проектот открил дека над една третина од анкетираните млади бездомници пријавиле семејно насилство пред да заминат од дома, а речиси две третини биле во некаква форма на нега надвор од дома (државна) додека наполниле 18 години. Половина од анкетираните млади бездомници изјавиле дека им била дијагностицирана некаква форма на проблем со менталното здравје и дека е многу поголема веројатноста да стапат во контакт со системот на кривичната правда отколку општата популација и слично обесправените млади.[42]
Истражувањето на Центарот за социјално влијание се наоѓа на основата на водечките универзитети. Тие развиваат и здружуваат знаење за да ги разберат тековните општествени предизвици и можности за создавање подобар свет. Работа етички и со строгост, низ дисциплини и со тоа што луѓето, заедницата и организациите се централни. Фокусот во следните пет години ќе биде на намалување на социјалната нееднаквост и разбирање и решавање на клучните сложени социјални проблеми.[43]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.