Агностицизам

Агностицизмот — филозофско убедување дека вистинитосната вредност на тврдења за постоењето или непостоењето на божества, но и други религиозни и метафизички тврдењане, не може да се утврди ниту докаже.^[1][2][3][4] Агностицизмот може да се дефинира на различни начини, а и понекогаш означува сомневање или скептичен пристап кон прашања. Во некои смисли, агностицизмот е став за сличностите или разликите меѓу уверение и знаење, отколку за некое специфично тврдење или верување.

Томас Хаксли, англиски биолог, го сковал зборот agnostic („агностичен“) во 1869 година. Но пред тоа некои мислители и пишани дела го промовираа агностичното гледиште, вклучувајќи ги Протагора, грчки филозоф од 5 век, и митот за создавање „Насадија-сукта“ во Риг-веда, антички хиндуистички религиозен текст. Откога Хаксли го сковал овој термин, многу други мислители имаат пишано опширно за агностицизмот.

Наводи

1. Хепбурн, Роналд В. (2005) [1967]. „Agnosticism“. Во Доналд М. Борчерт (уред.). The Encyclopedia of Philosophy. 1 (2. изд.). MacMillan Reference USA (Gale). стр. 92. ISBN 0-02-865780-2. In the most general use of the term, agnosticism is the view that we do not know whether there is a God or not. (стр. 56 во изданието од 1967)
2. Ров, Вилиам Л. (1998). „Agnosticism“. Во Едвард Кариг (уред.). Routledge Encyclopedia of Philosophy. Taylor & Francis. ISBN 978-0-415-07310-3. In the popular sense, an agnostic is someone who neither believes nor disbelieves in God, whereas an atheist disbelieves in God. In the strict sense, however, agnosticism is the view that human reason is incapable of providing sufficient rational grounds to justify either the belief that God exists or the belief that God does not exist. In so far as one holds that our beliefs are rational only if they are sufficiently supported by human reason, the person who accepts the philosophical position of agnosticism will hold that neither the belief that God exists nor the belief that God does not exist is rational.
3. „agnostic, agnosticism“. Цитат: agnostic. : A. n[oun]. :# A person who believes that nothing is known or can be known of immaterial things, especially of the existence or nature of God. :# In extended use: a person who is not persuaded by or committed to a particular point of view; a sceptic. Also: person of indeterminate ideology or conviction; an equivocator. : B. adj[ective]. :# Of or relating to the belief that the existence of anything beyond and behind material phenomena is unknown and (as far as can be judged) unknowable. Also: holding this belief. :# a. In extended use: not committed to or persuaded by a particular point of view; sceptical. Also: politically or ideologically unaligned; non-partisan, equivocal. agnosticism n. The doctrine or tenets of agnostics with regard to the existence of anything beyond and behind material phenomena or to knowledge of a First Cause or God. OED Online, 3rd ed. Oxford University Press. септември 2012.
4. „агностицизам“ — Дигитален речник на македонскиот јазик