Гурк (река)

Гуркот (словенечки: Krka) е река во австриската покраина Корушка, лева притока на Драва. Со должина од 156 километри (97 милји)^[3] таа е најдолгата река која тече целосно во рамките на Корушка. Речниот слив опфаќа околу 27% од територијата на државата.

Гурктал во близина на Рајкенау

Гурк
Реката Гурк во близина на Графенштајн
Местоположба
Држава	Австрија
Покраина	Корушка
Физички особености
Извор
• место	Гуркзи и Торесе, Албек
• надм. вис.	1,970 м (6,460 ст) (Gurksee) 2,010 м (6,590 ст) (Torersee)
Устие
• место	Драва покрај Волкермарк
• координати	46°36′35″N 14°31′36″E
Должина	155.6 kм (96.7 ми) [1]
Големина на сливот	2,585.1 km2 (998.1 ми) [2]
Особености на сливот
Течение	Предлошка:Драва

Гурк се издига во опсегот на планините Нок (Гуркталски Алпи) на Централните источни Алпи, во близина на границата со австриската држава Штаерска. Неговите извори се две мали езера, Гуркзи и Торесе во близина на Албек и преминот Турахер Хохе, заштитено подрачје од 1981 година. Гуркзи има надморска височина од 1,970 метарs (6,460 ст), површина од 4,000 square metres (43,000 sq ft), и е 1.5 метарs (4.9 ст) длабоко; Торесе лежи на 2,010 метарs (6,590 ст) надморска височина, има површина од 3,500 square metres (38,000 sq ft), и е 1.2 метарs (3.9 ст) длабоко. Бидејќи двете езера се целосно замрзнати во зима, тие не содржат риба.

Гурк тече југозападно кон Ебене Рајкенау, а потоа се свртува кон исток минувајќи низ Гнесау и долината Гурктал до пазарниот град Гурк. Во близина на Стразбур повторно се свртува кон југ, влегува во сливот на Клагенфурт и се влева во Драва западно од Волкермарк.

Во нејзините притоки спаѓаат Görtschitz [ceb; de; sl; sv], Метниц (лево) и Глан (десно).

Наводи

1. Kärnten Atlas (Корушка)
2. „Flächenverzeichnis der österreichischen Flussgebiete: Draugebiet“ (PDF). Архивирано од изворникот (PDF) на 2015-12-24. Посетено на 2021-02-24.
3. „flussraumagenda.de“. Архивирано од изворникот на 2014-03-12. Посетено на 2012-01-10.

• Информациите во оваа статија се засноваат на превод на неговиот германски еквивалент.
• W. Honsig-Erlenburg, G. Wieser: Die Gurk und ihre Seitengewässer . Verlag des Naturwissenschaftlichen Vereins für Kärnten, Клагенфурт 1997,ISBN 3-85328-009-9