Во овој век бил основан Паталипутра, главниот град на империјата Магада. Градот опстанал повеќе од илјада години и станал главен град на многу индиски кралства. Овој период бил одбележан и со развојот на две големи филозофски школи во Азија, Џаинизам и Будизам. Махавира и Буда своите учења ги рашириле по северните рамнини на Индија, што, во суштина, ја сменило социо-културната и политичката динамика во регионот на Јужна Азија. Будизмот подоцна се развил во една од најголемите светски религии.
Во овој период делата на древно-индискиот граматичар Јаска станале широко познати. Тој ја создал Нирукта, една од најстарите дела по граматика позната на човештвото, со која го поставил камен-темелникот на санскритската граматика.
Овој век во Европа традиционално е познат како класичниот период на Грците, кој продолжил и во 4 век п.н.е. сè до времето на Александар Македонски.[1] Животот и делото на Сократ претставувало значајно обележје во грчката филозофија, иако неговите учења преживеале само преку делата на неговите ученици, особено на Платон и Ксенофонт. Творците на класичните грчки трагедии Есхил, Софокле и Еврипид, како и големиот творец на комедии Аристофан, ѝ припаѓале на оваа ера, а нивните дела сè уште се сметаат за класика на европското театарско творештво.
Грчко-персиските војни, кои се воделе меѓу коалицијата на грчките градови и големото Ахеменидиско царство (Првата персиска империја) биле клучниот настан во грчката политика. По успешното спречување на анексијата на Грција од страна на Персијците, Спарта, доминантната сила во коалицијата, немала намера за понатамошни напади и сметала дека војната е завршена. Во меѓувреме, Атина продолжила со нападите, ослободувајќи ги грчките градови на Јонското крајбрежје од Персиската империја и ја создала новата коалиција наречена Делски сојуз. Тензиите меѓу Атина и нејзините растечки империјалистички амбиции како водач на Делскиот сојуз и традиционално доминантната Спарта довеле до Пелопонеската војна.
493 п.н.е.: Гај Марициј Кориолан го освоил волскиот град Кориоли за Рим.
492 п.н.е.: Прва експедиција на кралот Дариј I Персиски против Грција под раководство на неговиот зет Мардониј. Ова бил почетокот на воените дејствија кои кулминирале со Маратонската битка во 490г. п.н.е.
491 п.н.е.: Леотихид II го симнал својот братучед Демарат од власт и се прогласил за крал на Спарта.
490 п.н.е.: Маратинската битка, каде Дариј I Персиски бил поразен од Атињаните и Платејците под Милтиадес.
490 п.н.е.: Грчкиот војник Фидиппид трчал 40 километри од Маратон до Атина за да ја објави веста за победата на Грција и по објавувањето починал од изнемоштеност и крварење; оттаму потекнуваат маратонските трки.
480 п.н.е.: Кралот Ксеркс I се обидел да ја освои Грција.
480 п.н.е.: За да ги убеди Атињаните дека во борба против Персијците е потребна морнарица, а не пешадија, грчкиот генерал Кимон, заедно со неговите пријатели, демонстративно со коњски узди отишле на Акропол и се помолиле на божицата Атена, зел штит и слегол кон морето.
480 п.н.е.: Плеистарх го наследил својот татко Леонидас I како крал на Спарта.
август, 480 п.н.е.: Битката кај Артемизиј била поморска битка меѓу вдружените грчки полиси и персиската монархија на чело со Ксеркс I и се одвивала истовремено со Битката на Термопилите. Грците биле принудени да се повлечат по тродневни борби.
11 август, 480 п.н.е.: Херојската Битка на Термопилите помеѓу вдружените грчки полиси, предводени од спартанскиот крал Леонид I, и Персијците, во која тие извојувале скапа победа над Грците.
479 п.н.е.: Битката кај Микале била една од двете големи битки во која победиле вдружените грчки полиси, после што завршила втората персиска инвазија над Грција.
479 п.н.е.: Починал Конфуциј, големиот кинески филозоф, учител и политичар од времето на Периодот на пролет и есен.
478 п.н.е.: Бил основан Храмот на Конфуциј во (денешен) Чу-фу.
477 п.н.е.: Бил основан Делскиот сојуз меѓу грчките полиси .
476 п.н.е.: Архидам II, крал на Спарта, го наследил својот дедо Леотихид, кој бил симнат од власт поради оптужба за мито и бил прогонет во Тегеј.
475 п.н.е.: Кралот Јуан од Џоу станал 27-ти владетел на династијата Џоу и 15-ти владетел на источниот Џоу.
474 п.н.е.: Битката кај Кума – поморска битка меѓу флотата на Сиракуза под водство на Хиерон I и етрурската флота, во која Етрурците биле поразени, со што завршила етрурската експанзија во јужна Италија.
468 п.н.е.: Градот Антиум бил освоен од римските сили.
468 п.н.е.: Кралот Џендинг од Џоу станал крал на Џоу династијата во Кина.
466 п.н.е.: Делскиот сојуз ја поразил Персија во Битката кај Евримедон.
466 п.н.е.: Грчката колонија Тарас во Голема Грција била поразена од Јапиги, домородно население од античка Апулија; Тарантинската монархија паднала и била заменета со демократија и протерување на Питагорејците.
465 п.н.е.: Кралот Ксеркс I Персиски бил убиен во заговор скован против него од Артабан Хираканиј. Го наследил помладиот син Артаксеркс I, а Артабан себеси се прогласил за регент.
464 п.н.е.: Во Спарта имало земјотрес, а во Грција дошло до востание на Хелотите и биле заострени односите со Атина, што било еден од факторите кои довеле до Пелопонеската војна.
464 п.н.е.: Регентот Артабан Персиски бил убиен од страна на еден од заверениците.
464 п.н.е.: Трета месенијска војна, меѓу Месенија и Спарта, избила по разорниот земјотрес во Спарта.
462 п.н.е.: Револтот на Тасос против Делскиот сојуз завршил со нивно предавање.
461 п.н.е.: Атинскиот политичар Кимон бил прогонет на десет години.
460 п.н.е.: Египет се побунил против Персија, отпочнувајќи шестгодишна војна. Атинската војска која била испратена за напад на Кипар била пренасочена за да го поддржи овој бунт.
459 п.н.е.: Плеистоанакт го наследил својот татко Плеистарх како крал на Спарта.
459 п.н.е.: Според старогрчкиот историчар Диодор Сицилијански, сицилискиот град Моргантина бил уништен од Дукетиј, водач на Сикулите.
459 п.н.е.: Еврејскиот свештеник Ездра, по 50 годишно ропство во Вавилон, ги извел Евреите од Вавилон и ги однел во Ерусалим.
458 п.н.е.: Грчкиот драматург Есхил ја завршил трилогијата Орестија, приказната за семејната крвна одмазда. Со оваа трагедија тој ја освоил првата награда на натпреварот во 458г. п.н.е. Овие три трагедии се единствени целосно сочувани дела на античката литература.
458 п.н.е.: Цинцинат бил именуван за диктатор на Римската Република, со цел да се брани од италското племе Екви. Шеснаесет дена подоцна, по поразот на напаѓачите во Битката на планината Алгид, тој поднел оставка и се вратил на својата фарма.
457 п.н.е.: Во оваа година била спроведена најголемата реформа на атинскиот државник Перикле, кој им овозможил на обичните луѓе да служат во било која државна канцеларија, а се смета дека тоа било почеток на Златното доба на античка Атина.
457 п.н.е.: Во Битката кај Танагра, во близина на Теба, Спартанците ги поразиле Атињаните.
457 п.н.е.: Битката кај Енофита - Атињаните ги поразиле Тебанците и ја презеле контролата врз Беотија.
457 п.н.е.: Уредба на Артаксеркс I за повторно воспоставување на градската власт во Ерусалим. Види Ездра 7, Даниел 9 и Неемија 1 во Стариот завет.
455 п.н.е.: Било склучено Триесетгодишното примирје меѓу Атина и Лакедемон.
455 п.н.е.: Еврипид ја претставил својата прва позната трагедија, Пелиадес, на атинскиот фестивал Дионисија.
454 п.н.е.: Атина претрпела загуба на својата флота во неуспешен обид да ја потпомогне египетската буна против Персија.
454 п.н.е.: Државниот трезор на Делскиот сојуз бил преместен од Делос во Атина.
454 п.н.е.: Непријателства меѓу Сегеста и Селинунт, два грчки града на Сицилија.
451 п.н.е.: Атина склопила мир со Спарта и ја започнала војната против Персија.
451 п.н.е.: По постојаните меѓусебни борби за власт, римските плебејци и патриции се договориле да формираат десетчлена комисија наречена Децемвири, која требала да ја спроведува власта во Римската Република. Тие го донеле писмениот закон, наречен Закон на дванаесетте таблици, кои се основата на Римското право.
450 п.н.е.: Битката кај Саламина на Кипар, во која Кимон извршил опсада на градот Китиј со цел да ги истера Персијците од Кипар. Тука тој загинал, а Грците не успеале да го ослободат Кипар.
450 п.н.е.: Во овој период дошло до постепено раселување и пропаѓање на Олмеците, древната цивилизација од Средна Америка. Тие го создале првото писмо во Америка, развиле календар, граделе пирамиди и измислиле игра со топка.
445 п.н.е.: Артаксеркс I му дал дозвола на гувернерот Немиј да го обнови Ерусалим.
445 п.н.е.: Lacus Curtius бил мистериозно настанат извор во Римскиот форум, кој според преданието настанал по удар на гром.
443 п.н.е.: Римската Република основала канцеларија на цензори, кои биле високи државни функционери и кои првично биле исклучиво од редовите на патрициите (благородниците).
443 п.н.е.: Грчката колонија Туриј била основана во јужна Италија, каде живееле Херодот и Лизиј.
439 п.н.е.: Цинцинат повторно станал диктатор на Римската Република; за време на неговиот мандат тој го поразил италското племе Волсци.
439 п.н.е.: Гај Сервилиј Ахала го убил богатиот римски плебеец Спуриј Мелиј кој за време на големата глад во Рим продавал жито на народот по ниска цена, поради што бил обвинет дека сака да го придобие народот за да се прогласи за цар.
433 п.н.е. (или подоцна): Била изградена гробница на маркизот Ји од Зенг во Кина.
432 п.н.е.: Атина го прифатила 19-годишниот циклус на синхронизирање на сончеви и месечеви календари.
432 п.н.е.: Атина го поразила Коринт во Битката кај Потидеја.
432 п.н.е.: Грчката колонија Хераклеја била основана од градовите Таранто и Туриј.
431 п.н.е.: Пелопонеската војна започнала помеѓу Спарта и Атина и нивните сојузници.
431 п.н.е.: Поразот на Екви од страна на Римјаните под диктаторот Авл Постумиј Туберт.
431 п.н.е.: Грчкиот лекар и филозоф Емпедокле ја основал хуморалната теорија, според која човечкото тело се состои од четири основни телесни сокови (хумори): крв, жолчка, црна жолчка и слуз. Ова верување доминирало во медицината со векови.
430 п.н.е.: Во Атина владеела голема епидемија, се верува дека била предизвикана од епидемичниот тифус.
426 п.н.е.: Војсководецот Демостен безуспешно ја опседнувал коринтската колонија Лефкада.
426 п.н.е.: Кога Амбракија ја нападнала Акарнанија, тие побарале помош или од Спартанците или од Атињаните. Атињаните потоа ги поразиле Спартанците во Битката кај Олпеј.
425 п.н.е.: Војсководецот Демостен го освоил пристаништето Пилос на Пелопонез.
425 п.н.е.: Атињаните ја нападнале Сфактерија и ги поразиле Спартанците во Битката кај Пилос.
424 п.н.е.: Сицилија се повлекла од војната и ги протерала сите страни војски, затоа и Атина била принудена да се повлече од островот.
424 п.н.е.: Атињаните се обиделе да ја освојат Мегара, но биле поразени од Спартанците.
424 п.н.е.: Спартанскиот генерал Бразид го освоил Амфиполис, што бил неуспех за Атина. Тукидид бил прогласен за одговорен за атинскиот неуспех и бил прогонет, а за тоа време напишал книга по историја.
423 п.н.е.: Атињаните дале предлог за прекин на воените дејствија, кој спартанскиот генерал Бразид го одбил.
422 п.н.е.: Спартанците ги поразиле Атињаните во Битката кај Амфиполис, каде биле убиени и атинскиот генерал Клеон и спартанскиот генерал Бразид.
421 п.н.е.: Никијскиот мир донел привремен крај на непријателствата меѓу Атина и Спарта.
420 п.н.е.: Атинскиот државник Алкибијад бил избран за стратегиски советник на Атина и доминирал во атинската политика.
419 п.н.е.: Никијскиот мир бил прекршен кога Спарта го поразила Аргос.
418 п.н.е.: Спартанците освоиле голема победа над Атињаните во Битката кај Мантинеја, најголемата копнена битка во Пелопонеските војни.
416 п.н.е.: Атињаните го зазеле островот Мелос и се однесувале многу сурово кон неговите жители.
416 п.н.е.: Атињаните ја прифатиле молбата за помош од Сицилија и започнале да планираат инвазија на островот.
415 п.н.е.: Светите Херми во Атина биле уништени пред да се испрати воената експедицијата за Сицилија. Еден од виновниците, Андокид бил фатен и принуден да ги издаде другите, меѓу кои бил и Алкибијад, поради што биле осудени на смрт.
414 п.н.е.: Атињаните се обиделе да направат пробив во опсадата на Сиракуза, но биле поразени од Спартанците.
413 п.н.е.: По поразот во Сиракуза Никиј побарал помош од Атина, која го пратила војсководецот Демостен со голема флота, која била поразена во поморската битка кај Сиракуза, во септември 413г. п.н.е. Копнената атинска војска била повлечена длабоко во Сицилија, но била опколена од спартанската војска и била тешко поразена. И двајцата војсководци, Демостен и Никиј биле убиени, а сите други заробеници биле претворени во робови.
411 п.н.е.: Демократијата во Атина била соборена и заменета со олигархиски Совет од четиристотините. Овој совет скоро потоа бил поразен, редот бил повратен, а почнал да владее Советот на петте илјади. На почетокот на следната година Советот на петте илјади бил симнат и била обновена старата демократија.
410 п.н.е.: Атина повторно ја воспоставила контролата над витална житна рута од Црното Море со тоа што ја поразила Спарта во Битката кај Кизик.
408 п.н.е.: Персискиот цар Дариј II одлучил да ѝ помогне на Спарта во војната и го прогласил својот син Кир за сатрап. Меѓутоа Кир започнал да собира војска за исполнување на своите интереси, а не за интересите на својот татко.
407 п.н.е.: Атинската флота била поразена од Спарта во Битката кај Нотиум, што била причина за противниците на Алкибијад да му ја одземат командата. Тој никогаш повеќе не се вратил во Атина.
406 п.н.е.: Атина ја победила Спарта во Битката кај Аргинуските острови, но по битката претрпеле големи губитоци поради морска бура.
406 п.н.е.: Спарта побарала воспоставување на мир, но Атина го отфрлила предлогот.
406 п.н.е.: Картагинците повторно ја нападнале Сицилија и се вратиле назад во Картагина со воениот плен, но и со чума.
405 п.н.е.: Спартанскиот крал Павзаниј II направил опсада на Атина, што довело до гладување во градот.
405 п.н.е.: Дионисиј Постариот дошол на власт во Сиракуза. Тој потпишал мир со Картагина и започнал консолидирање и проширување на своето влијание.
25 април, 404 п.н.е.: Атина ѝ се предала на Спарта, со што завршиле Пелопонеските војни. Спарта во Атина вовела олигархиски систем на владеење, со поставување на Триесетте тирани.
403 п.н.е.: Кинеската држава Џин била поделена на три помали нации.[2]
403 п.н.е.: Некои прогонети Атињани се вратиле за да се борат со Триесетте тирани и да ја вратат демократијата во Атина. Меѓутоа, биле поразени од страна на Спартанците во Битката кај Пиреја. По ова, спартанскиот крал Павзаниј II дозволил демократијата да биде обновена во Атина.
403 п.н.е.: Атинскиот војсководец Тразибул ја вратил атинската демократија и прогласил речиси општа амнестија.
403 п.н.е.: Атињаните ја прифатиле јонската азбука.
401 п.н.е.: Кир Помладиот се побунил против персискиот крал Артаксеркс II, но бил убиен во битка.
400 п.н.е.: Откако Кир бил убиен, неговите грчки платеници се вратиле назад во Грција, каде Спарта, импресионирана од нивните подвизи и маршот низ Персија, решиле да прогласат војна на Персија.
Лиеното железо за првпат било употребено во кинеското кралство Ву, по иновацијата на високите печки. Тоа станало широко применувано изработка на земјоделски алатки и оружје.
Требушет е катапулт кој за првпат бил употребен од следбениците на кинескиот филозоф Мо--це.
Грците почнале да употребувале кранови со дигалка при конструкција и товарење на бродови.
Грците пронашле индиректен метод за лиење на бронза.
Кинескиот инженер за хидрауликаКсимен Бао ја надгледувал изградбата на огромен систем на канали за земјоделско наводнување, а бил најмен од Маркиз Вен од Веи (445г. п.н.е. - 396г. п.н.е.).
Кинескиот филозоф Ли Куи ја напишал книгата на закони во 407г. п.н.е., која била основа за кодексот на закони на следната Ќин династија, а делумно и на Хан династијата.