Пиперово

Пиперово — село во Општина Штип, во околината на градот Штип.

Пиперово
Поглед на селото Пиперово
Пиперово Местоположба на Пиперово во Македонија Пиперово на карта
Координати 41°34′26″N 22°16′09″E
Регион	Источен
Општина	Штип
Население	6 жит. (поп. 2021)[1]
Пошт. бр.	2000
Повик. бр.	032
Шифра на КО	30043
Надм. вис.	537 м
Слава	Голема Богородица
Пиперово на општинската карта Атарот на Пиперово во рамките на општината
Пиперово на Ризницата

Географија и местоположба

Пиперово се наоѓа на 20 километри југозападно од градот Штип. До селото води асфалтен пат, кој бил обновен во 2014 година.^[2]

Историја

Селото во XIX век било дел од Штипската каза на Отоманското Царство.

За време на Српската окупација од 1912 г. до 1941 г. (подоцна од 1918 г. Кралство на Србите, Хрватите и Словенците; од 1929 г. до 1941 г. Кралство Југославија) селото страда силно.^[3] Во февруари 1915 г. србоманскиот четнички војвода Јован Бабунски заедно со неговите четници, а со помош од жандармите и месната жандармериска станица и жандармите од с. Скоруша, по третпат го нападнале Пиперево и ги подложиле селаните на грабежи и насилства. Српските четници и жандарми ги изврзале и одвлекле во правец на с. Брест следните лица: Христо Јовев, Петруш Илиев, Богатин Георгиев, Стојан Андов, Коце Јовев, Петре Иванов, Сулеман Ахмедов и Рушид Ибрахимов.^[3]

Во село Брест истите разбојници нападнале неколку семејства, ги ограбиле и ги тепале, а на крајот ги одвлекле од своите домови: Данаил Постолов и Стојан Кавраков и ги изврзале во ист синџир со заложниците од с. Пиперево, па кренале во правец на с. Гарван. Меѓувремено, најверојатно бројот на заложниците од с. Брест не им бил доволен и повторно се пуштиле во претрес на куќите. Кога не пронашле скриени дезертери, четничките разбојници почнале да ги измачуваат жените Катерина Миткова, Гуна Камчева и Зоја Манева. И трите биле мачени, теглени за рацете, нозете и вратот и истовремено ги тепале со стап во половините, пореди што и умреле по извесно време во големи маки. Најмногу била тепана Катерина Миткова затоа што од нејзиното семејство: мажот и исто, деверот Костадин и внукот Славчо Митков побегнале во Струмица. Четниците и жандармите на Катерина и ја прекинале половината.^[3]

По ова злосторство, српските злосторници го продолжиле патот за с. Гарван. За да не губат во време, заложниците од Пиперево и од Брест ги затвориле во манастирот „Свети Ѓорѓи”. Во манастирот заложниците биле изложени на секакви насилства. Заедно со нив била измачувана и служителката во манастирот Стојанка Велјанова, родум од с. Гарван. Заложниците биле тепани, удирани во ѕидовите, им сечеле делови од телото и ги давеле со сопственото месо и сл. Во вечерните часови меѓу 15 и 16 февруари 1915 г. недотепани, живи биле зариени во дупка под една стена до изгорениот манастир. Заедно со нив биле испотепани и Иван Илиев, Христо Андонов и Коце Јанев од с. Гарван. Покрај овие, на 15 и 16 февруари биле тепани до смрт 17 мажи и жени од село Гарван.^[3]

Население

Население во минатото

Година Нас. ±% 1948 385 —     1953 394 +2.3% 1961 401 +1.8% 1971 292 −27.2% 1981 89 −69.5%	Година Нас. ±% 1991 46 −48.3% 1994 28 −39.1% 2002 20 −28.6% 2021 6 −70.0%

Според податоците на бугарскиот етнограф Васил К’нчов („Македонија. Етнографија и статистика“) од 1900 година, селото имало 496 жители, од кои 276 Македонци и 220 Турци.^[4] По податоци на секретарот на егзархијата, Димитар Мишев („La Macédoine et sa Population Chrétienne“) во 1905 година во Пиперово имало 368 Македонци.^[5]

Според германска карта издадена во 1941 година, а заснована на пописот на Кралството Југославија од 1931 година, селото имало 350 Македонци.^[6]

Според пописот од 2002 година, селото имало население од 20 жители, сите Македонци.^[7]

Според последниот попис од 2021 година, во селото живееле 6 жители, сите Македонци.

Во табелата во продолжение е направен преглед на населението во сите пописни години:

Година	1900	1905	1948	1953	1961	1971	1981	1991	1994	2002	2021
Население	496	368	385	394	401	292	89	46	28	20	6

Извор за 1900 г.: Македонија. Етнографија и статистика.^[8]; за 1905 г.: La Macédoine et sa Population Chrétienne.^[9]; за 1948-2002 г.: Државен завод за статистика на РМ.^[10]; за 2021 г.: Државен завод за статистика на РМ.^[11]

Самоуправа и политика

Селото влегува во рамките на Општина Штип, една од ретките општини во Македонија, која не била променета по новата територијална поделба на Македонија во 2004 година. Во периодот од 1996-2004 година, селото било исто така во рамките на Општина Штип.

Во периодот од 1965 до 1996 година, селото се наоѓало во рамките на големата општина Штип. Селото припаѓало на некогашната општина Штип во периодот од 1957 до 1965 година, додека во периодот 1955-1957 припаѓало на тогашната општина Лакавица.

Во периодот 1952-1955, селото било во рамките на тогашната Општина Лакавица, во која покрај селото Пиперово, се наоѓале и селата Балталија, Брест, Гарван, Гарочино, Загорци, Лакавица, Лесковица, Липов Дол, Љуботен, Ново Село, Пухче, Скоруша, Степанци, Суво Грло, Танатарци, Чифлик и Шопур. Во периодот 1950-1952, селото било дел од тогашната Општина Лесковица, во која влегувале селата Брест, Лесковица, Ново Село, Пиперово и Суво Грло.

Избирачко место

Во селото постои избирачкото место бр. 2304 според Државната изборна комисија, сместени во просториите на основното училиште.^[12]

На претседателските избори во 2019 година, на ова избирачко место биле запишани вкупно 6 гласачи.^[13]

Културни и природни знаменитости

Цркви^[14]

• Црква „Св. Теодор Тирон“ — гробјанска црква, изградена во XIX век;
• Црква „Св. Богородица“ — манастирска црква, изградена во 1930 г.;

Археолошки наоѓалишта^[15]

• Градиште - Чука — утврдување од доцноантичко време
• Црквиште — средновековна црква со некропола

Редовни настани

• Голема Богородица — селска слава

Галерија

• 
  Стара руинирана куќа на сретсело
• 
  Селска чешма на сретсело
• 
  Селските гробишта околу црквата „Св. Теодор Тирон“
• 
  Црквата „Св. Теодор Тирон“
• 
  Црквата „Св. Богородица“

Наводи

1. „Пописна слика на населените места во Македонија, Попис 2021“. Државен завод за статистика. Посетено на 22 декември 2022.
2. „Обновен патот кон селото Пиперово во Штип“. НетПрес. НетПрес. 25 август 2014. Посетено на 28 мај 2016.
3. Галев, М-р Димитар (1991). Белиот терор во Југоисточна Македонија 1912–1941 година; Книга прва. Штип: Друштво на наука и уметност. стр. 674–675.
4. К’нчов, Васил. „Македонија. Етнографија и статистика“. Софија, 1900, стр. 231
5. Brancoff, D.M. "La Macédoine et sa Population Chrétienne". Paris, 1905, pp. 134 - 135.
6. „200K Volkstumskarte Jugoslawien“.
7. „Попис на Македонија“ (PDF). Завод за статистика на Македонија. 2002. Посетено на 28 мај 2016.
8. К’нчов, Васил. „Македонија. Етнографија и статистика“. Софија, 1900
9. Brancoff, D.M. „La Macédoine et sa Population Chrétienne“. Paris, 1905.
10. „Население по возраст и по пол, по населени места, според пописите спроведени во Република Македонија по Втората светска војна“. Државен завод за статистика.
11. „Вкупно резидентно население на Република Северна Македонија според етничката припадност, по населени места, Попис, 2021“. Државен завод за статистика.
12. „Описи на ИМ“. Архивирано од изворникот на 2023-08-17. Посетено на 3 ноември 2019.
13. „Претседателски избори 2019“. Архивирано од изворникот на 2019-12-29. Посетено на 3 ноември 2019.
14. Јелена Павловска, Наташа Ниќифоровиќ и Огнен Коцевски (2011). Валентина Божиновска (уред.). Карта на верски објекти во Македонија. Менора - Скопје: Комисија за односи во верските заедници и религиозните групи. ISBN 978-608-65143-2-7.
15. Коцо, Димче (1996). Археолошка карта на Република Македонија. II. Скопје: Македонска академиjа на науките и уметностите. стр. 439. ISBN 9989649286.

Надворешни врски

• Пиперово на Ризницата ^?