Боиште
село во Општина Демир Хисар From Wikipedia, the free encyclopedia
Боиште — село во Општина Демир Хисар, во областа Железник, во околината на градот Демир Хисар.
| Боиште | |
  Боиште Местоположба на Боиште во Македонија
Боиште на карта
| |
| Координати 41°11′46″N 21°06′01″E | |
| Регион |  Пелагониски |
| Општина |  Демир Хисар |
| Област | Железник |
| Население | 2 жит. (поп. 2021)[1] |
| Пошт. бр. | 7240 |
| Повик. бр. | 047 |
| Шифра на КО | 10005 |
| Надм. вис. | 958 м |
| Слава | Ѓурѓовден Петковден[2] |
|
Боиште на општинската карта  Атарот на Боиште во рамките на општината | |
Боиште е планинско село сместено близу изворите на Боишка Река, близу местото каде се сретнуваат двете планини, Плакенска и Илинска.
Се работи за планинска населба на надморска височина од 910 метри.
Во XIX век Боиште — село во Битолската каза, нахија Демир Хисар, на Отоманското Царство.
Вкупно 5 жители на оваа населба се заведени како жртви во Втората светска војна.[3]
Селото има релативно голем атар од 22 км2. Убедливо најголем дел од тоа земјиште отпаѓа на шумите (1176,1 хектари), а потоа на пасиштата со 495,2 хектари. Останатите 439,5 хектари отпаѓаат на обработливо земјиште. Селото има полјоделско-шумарска функција.[4]
|
| |||||||||||||||||||||||||||||||||
Според податоците на Васил К’нчов („Македонија. Етнографија и статистика“) од 1900 година, во селото Боиште имало 650 жители, сите Македонци христијани.[5] По податоците на секретарот на Бугарската егзархија, Димитар Мишев („La Macédoine et sa Population Chrétienne“) во 1905 година во Боиште имало 720 жители.[6]
На Етнографската карта на Битолскиот Вилает од 1901 г. Боишта се води како чисто македонско село во Битолската каза на Битолскиот санџак со 80 куќи.[7]
Според германска карта издадена во 1941 година, а заснована на пописот на Кралството Југославија од 1931 година, селото имало 650 Македонци.[8]
Според пописот од 2002 година, во селото живееле 7 жители.[9]
Според последниот попис од 2021 година, во селото живееле 2 жители, сите Македонци.
Во табелата во продолжение е направен преглед на населението во сите пописни години:
| Година | 1900 | 1905 | 1948 | 1953 | 1961 | 1971 | 1981 | 1991 | 1994 | 2002 | 2021 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Население | 650 | 720 | 686 | 661 | 495 | 382 | 180 | 9 | 22 | 7 | 2 |
- Извор за 1900 г.: Македонија. Етнографија и статистика.[10]; за 1905 г.: La Macédoine et sa Population Chrétienne.[11]; за 1948-2002 г.: Државен завод за статистика на РМ.[12]; за 2021 г.: Државен завод за статистика на РМ.[13]
Родови
Боиште е македонско село.
Според истражувањата на Бранислав Русиќ во 1952 година родови во селото:
- Староседелци: Богдановци (9 к.); Дамчевци со Тодорчевци, Јанковци, Банаковци, Здравевци и Трајковци (11 к.); Џамбазовци (11 к.); Белевци (5 к.); Боцевци и Божиновци (3 к.); Вељанчевци (20 к.); Вековци (6 к.); Гајтановци со Чешалковци и Чукалковци (5 к.); Зајаковци (2 к.); Даљановци (5 к.); Пројковци со Китановци (6 к.); Перумуновци (4 к.); Цветковци со Јошаревци (10 к.); и Попевци (7 к.).[14]
Селото влегува во рамките на проширената Општина Демир Хисар, на која ѝ била додадена поранешната Општина Сопотница по новата територијална поделба на Македонија во 2004 година. Во периодот од 1996-2004 година, селото припаѓало на некогашната Општина Сопотница.
Во периодот од 1955 до 1996 година, селото се наоѓало во рамките на големата општина Демир Хисар.
Во периодот 1952-1955, селото било во рамките на тогашната Општина Смилево, во која покрај селото Боиште, се наоѓале и селата Обедник и Смилево. Во периодот 1950-1952, селото било дел од некогашната Општина Вирово, во која влегувале селата Боиште, Вирово, Лесково и Церово.
Избирачко место
Во селото постои избирачкото место бр. 643 според Државната изборна комисија, сместени во просториите на приватен објект - куќа на васил талевски.[15]
На претседателските избори во 2019 година, на ова избирачко место биле запишани вкупно 6 гласачи.[16]
- Археолошки наоѓалишта[17]
- Градиште — градиште од доцноантичко време;
- Св. Атанас — црква од средниот век;
- Св. Петка — црква од средниот век.
- Цркви[18]
- Црква „Св. Ѓорѓи“ од 1850 г.
- Црква „Св. Петка“
- Црква „Св. Атанасиј“ („Св. Атанас“) — црква од поново време, потоа одново градена во 2010 г. поради лошата состојба
- Тале Тодоров Дојчиновски — македонски револуционер од ВМОРО.[19]
- Тале Димов Анѓелевски — македонски револуционер од ВМОРО.[20]
- Петре Марков Анѓелевски — македонски револуционер од ВМОРО.[20]
- Ѓеорги Петров Талев — македонски револуционер од ВМОРО.[21]
- Тале Ристев Трајковски — македонски револуционер од ВМОРО.[21]
- Даме Петровски — македонски револуционер од ВМОРО.[22]
- Тале Иванов Јовановски — македонски револуционер од ВМОРО.[23]
- Коте Ставрев Јошески — македонски револуционер од ВМОРО.[23]
- Науме Илиовски — македонски партизан
До 1952 година населението многу малку се иселувало од селото. Иселеници имало само во Битола (2 семејства).[14]
Посилен бран на иселување има после 1953 година, за што сведочи големиот пад на население, во 1953 во селото е забележана бројка од 661. А во 2002 година во селото живееле само 7 жители.
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
