Бачево

Бачево (бугарски: Бачево) — село во Горноџумајско, Пиринска Македонија, во состав на денешната Општина Мехомија (Разлог) на Благоевградската област, југозападна Бугарија.

Бачево
Бачево
Бачево
Местоположба во областа Бачево Местоположба на Бачево во Општина Мехомија и Благоевградската област
Координати: 41°55′N 23°27′E
Земја	Бугарија
Област	Благоевградска област
Општина	Мехомија
Површина
• Вкупна	66,218 км2 (25,567 ми2)
Надм. вис.	&10000000000000837000000837 м
Население (2024)
• Вкупно	1.491 [1].
Час. појас	EET (UTC+2)
• Лето (ЛСВ)	EEST (UTC+3)
Пошт. бр.	2769

Географија

Село Бачево се наоѓа на 6 километри од градот Разлог во планинскиот крај, во јужните делови на Рила, 52 километри од Благоевград и 156 километри од Софија. Крај селото се наоѓаат Бачевските минерални води.

Историја

Отоманско Царство

Името Бачево за првпат се споменува во османлиски регистар од 1576 година.^[2][3]

Во текот на XIX век, селото било населено со муслимани и било во составот на Неврокопската каза на Серскиот Санџак во рамките на Отоманското Царство. Царквата „Свети Димитар“ била изградена во 1835 година. Во истата 1835 година поп Теодосиј го отворил училиштето во селото.^[4]

Во „Етнографија на Адријанопол, Монастир и Салоника“ се вели дека во 1873 г. во Бачево (Batchévo) живееле 167 домакинства со 320 помаци и 320 Македонци.^{[5] [6]}

Според статистиката на Васил К’нчов („Македонија. Етнографија и статистика“) во 1900 година селото имало 650 жители Македонци, 570 муслимани, 60 Власи и 65 Роми.^[5][7]

По избувнувањето на Балканските војни во 1912 година, 13 лица од селото биле доброволци во Македонско-одринските доброволни чети.^[8]

Бугарија

По крајот на Балканските војни, селото било вклучено во составот на Бугарија.

Население

Според пописот на населението од 2011 година, етничкиот состав на селото е следниот:^[9]

	Број на население
Вкупно	1617
Бугари	660
Турци	-
Роми	-
Останати	-
Не се определиле	8
Без одговор	109

Личности

Обръщение на българското население от Бачево и други разложки села до управителя на Софийска губерния с молба за освобождение, 2 март 1878.

Родени

• Магдалена Македонска
• Атанас Попстојанов (1894 – 1923), деец на БЗНС
• Благо Прангов (р. 1933), бугарски писател
• Георги Атанасов Манушкин (1878 – 1923), револуционер на ВМОРО и деец на БКП
• Иван Г. Ангелов, член на Македонско-одрински доброволни чети^[10]
• Иван Арсенов, член на Македонско-одрински доброволни чети^[11]
• Јордан Цветков, учител
• Коста Ганџов (1866 – 1912), револуционер на ВМОРО
• Костадин Атанасов Манушкин (1872 – 1912), револуционер на ВМОРО
• Костадин Прангов, учител в родното си и околните села околу 1860 година
• Крсто Рашев, револуционер на ВМОРО
• Никола Манушкин (1867 – след 1943), револуционер на ВМОК
• Петар Иванов Манушкин (1921 – 1944), комунист, секретар на РМС в селото^[12]
• Росица Тоткова (р. 22 октомври 1953), политичар од партијата на СДС

Починати

• Атанас Попстоянов (1894 – 1923), деец на БЗНС
• Георги Атанасов Манушкин (1878 – 1923), револуционер на ВМОРО и деец на БКП
• Коста Ганджов (1866 – 1912), македонски револуционер
• Костадин Манушкин (1872 – 1912), македонски револуционер

Поврзани со селото

• Георги и Коста Пенджекови, учители во селото по 1860 година
• Стојан Иванов, свештеник и учител во селото
• Костадин Катранџиев (1896 – 1944), македонски револуционер

Наводи

1. www.grao.bg
2. Khristov, Khristo (1995). Entsiklopediia Pirinski krai: V dva toma (Bulgarian Edition) (1. изд.). Blagoevgrad: Red. "Entsiklopediia". стр. 72. ISBN 954-90006-1-3.
3. Georgiev, Georgi (1979). „Begin of human's society“. Во Kossev, Dimitar (уред.). History of Bulgaria (Bulgarian) (1. изд.). Sofia: Publishing house of Bulgarian Academy of Sciences. стр. 39–40.CS1-одржување: непрепознаен јазик (link)
4. Енциклопедия „Пирински край“, том II. Благоевград: Редакция „Енциклопедия“. 1999. стр. 367. ISBN 954-90006-2-1.
5. Како што е општопознато, Македонците во бугарските извори се присвојуваат и водат како Бугари, и покрај признанието дека самите се изјаснувале како Македонци.
6. Македония и Одринско. Статистика на населението от 1873 г., Македонски научен институт, София, 1995.
7. Кънчов, Васил. Македония. Етнография и статистика, София, 1900, стр. 192.
8. „Македоно-одринското опълчение 1912 – 1913 г. Личен състав“, Главно управление на архивите, 2006, стр. 828
9. Попис на населението од 2011 година
10. Македоно-одринското опълчение 1912-1913 г. : Личен състав по документи на Дирекция „Централен военен архив“ (PDF). София: Главно управление на архивите, Дирекция „Централен военен архив“ В. Търново, Архивни справочници № 9. 2006. стр. 28. ISBN 954-9800-52-0.
11. Македоно-одринското опълчение 1912-1913 г. : Личен състав по документи на Дирекция „Централен военен архив“ (PDF). София: Главно управление на архивите, Дирекция „Централен военен архив“ В. Търново, Архивни справочници № 9. 2006. стр. 53. ISBN 954-9800-52-0.
12. Списък на убити партизани