From Wikipedia, the free encyclopedia
Џиро д’Италија 2012 било 95. издание на Џиро д’Италија. Оваа година започнала во данскиот град Хернинг,[1] а завршила во Милано. Целосната рута на Џиро д’Италија 2012 била објавена во средината на октомври. По првпат од изданието во 2007 немало да има планински хронометар. Бојата на маичката за планинскиот пласман била променета за овогодишното издание од зелена во сина. Потегот дошол, како знак на добра волја за спонзорот Банка Медиоланум, која ја продолжила соработката со Џиро во делот на планинскиот пласман во наредните четири години.[2]
| Светска турнеја на UCI 2012, трка 15 од 28 | |||
 | |||
| Детали за трката | |||
|---|---|---|---|
| Датум(и) | 5–27 мај | ||
| Етапи | 21 | ||
| Растојание | 3.502,1 км | ||
| Време | 91ч 39' 02" (24 км/ч) | ||
| Добитници на наградите | |||
 |
Победник |  Рајдер Хесједал (КАН) |
(Гармин-Баракуда) |
| Втор |  Хоаким Родригес (ШПА) |
(Катјуша) | |
| Трет |  Томас де Гент (БЕЛ) |
(Вакансолел-ДКМ) | |
 |
Бодовен | Хоаким Родригес (ШПА) |
(Катјуша) |
 |
Планински |  Матео Работини (ИТА) |
(Фарнезе Вини-Селе Италија) |
 |
Младински |  Ригоберто Уран (КОЛ) |
(Тим Скај) |
| Екипен | Лампре-ИСД | ||
| Екипни бодови | Гармин-Баракуда | ||
Трката била освоена од канадскиот велосипедист Рајдер Хесједал од Гармин-Баракуда,[3] станувајќи прв возач од неговата држава, кој освоил Гранд Тур трка; тој исто така станал само втор возач, кој ја презел водечката маичка од друг возач на последниот ден, по Франческо Мозер во 1984.[4] Хесједал го освоил генералниот пласман со 16 секунди пред неговиот соперник Хоаким Родригес од Шпанија, претставувајќи ја Катјуша – најблиска разлика помеѓу победникот и вицешампион откога Еди Меркс го победил Џанбатиста Барончели за 12 секунди во изданието од 1974[5] – кој исто така освоил две етапи и бодовниот пласман,[6] победувајќи го спринтерот од Тим Скај Марк Кевендиш за еден бод. Третото место му припаднало на возачот на Вакансолел-ДКМ Томас де Гент од Белгија, откако се покажал особено силен на последните две етапи на трки; ја освоил кралската етапа на трката, завршувајќи на највисоката точка на рутата, на Пасо дело Стелвио и исто така завршил во првите пет на хронометарот.[7] Со тоа, тој добил значително време да се помести од деветтото на третото место на овие етапи, станувајќи првиот белгиски возач, кој зазел подиум на Гранд Тур по Јохан Брујнел, кој завршил трет на Вуелта а Еспања 1995.[8]
Во другите пласмани на трката, возачот на Тим Скај Ригоберто Уран од Колумбија, завршил како најдобар возач со возраст 25 или помалку во пласманот за млад возач,[9] завршувајќи како седми во крајниот пласман; планинскиот пласман бил освоен од Италијанецот Матео Работини од екипата Фарнезе Вини-Селе Италија, постигнувајќи речиси двојно повеќе бодови од најблискиот конкурент во пласманот. Работини бил единствениот Италијанец, кој се искачил на подиум, бидејќи по првпат од 1995,[10] ниеден италијански возач на завршил во првите тројца во генералниот пласман, па така возачот на Лампре-ИСД Микеле Скарпони – шампионот од минатата година – успеал да го заземе само четвртото место.
Победникот од 2011 Алберто Контадор добил двегодишна суспензија на 6 февруари за допинг во текот на Тур де Франс 2010 и затоа нема да учествува на Џиро. Иван Басо, победник на Џиро во 2006 и 2010, објавил на 13 ноември 2011, дека ќе цели кон трета розова маичка.[11] Во интервју, холандскиот специјалист за искачување Роберт Гесинк изјавил дека сака да вози на Џиро 2012, како подготовка за Тур де Франс.[12]
Јохан Брујнел, менаџер на новата споена екипа помеѓу Леопард-Трек и Тим Радиошек, изјавил дека ќе биде тешко за трикратниот вицешампион Енди Шлек и неговиот брат Френк Шлек за победа на Тур де Франс 2012, поради недостигот на поминати километри. Затоа, можно е еден од браќата да цели кон Џиро д’Италија.[13] На 19 ноември 2011, Френк првично објавил дека браќата Шлек нема да настапат на Џиро и дека ќе се насочат кон Тур де Франс, и покрај многуте хронометри.[14] На крај, на 29 април 2012, било објавено дека Френк Шлек ќе го замени повредениот Јакоб Фуглсанг, како екипен водач на трката.[15]
На 17 април, Микеле Скарпони, победник на изданието во 2011 по суспензијата на Контадор, објавил дека сака да го освои Џиро преку етапите, а не со суспензија на друг возач.[16] Скарпони ќе соработува со неговиот колега и победникот на Џиро д’Италија 2004, Дамијано Кунего. Кунего ќе цели кон висок пласман на Џиро и ќе го избегне Тур де Франс 2012, поради големиот број на хронометри.[17]
Други возачи кои се сметаат како главни кандидати за освојувачи на генералниот пласман се Џон Гадре од Аг2р Ла Мондијал (трет во генералниот пласман на Џиро д’Италија 2011), победникот на пласманот за млад возач во 2011 Роман Кројцигер од Астана, Хоаким Родригес од Катјуша (четврти во генералниот пласман на Џиро д’Италија 2011) и венецуелскиот специјалист за искачување Хосе Рухано од екипата Андрони Џокатоли.
Сите 18 UCI ProTeam екипи биле повикани автоматски и се обврзани да учествуваат. Дополнителни четири континентални екипи биле повикани во јануари 2012,[18] Целосниот список на екипи, кои учествуваат е:
|
Првите три етапи биле најавени на 5 октомври 2011, додека преостанатите биле објавени на 16 октомври.[19][20] На 18 април 2012, било објавено дека текот на етапата 12, Серавеца до Сестри Леванте ќе биде изменет, поради лизгање на земјиштето на крајбрежниот пат низ Синке Тере, кој останал неупотреблив од 25 октомври минатата година. Новото растојание на етапата ќе биде 155 километри.[21]
| Етапа | Датум | Тек | Растојание | Вид | Победник | ||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1 | 5 мај |  Хернинг | 8,7 км |  | поединечен хронометар |  Тејлор Фини (САД) | |
| 2 | 6 мај | Хернинг до Хернинг | 206 км |  | рамна етапа |  Марк Кевендиш (ВБР) | |
| 3 | 7 мај | Хорсенс до Хорсенс | 190 км | | рамна етапа |  Метју Гос (АВС) | |
| 8 мај | ден за одмор | ||||||
| 4 | 9 мај | Верона | 32,2 км | | екипен хронометар | Гармин-Баракуда | |
| 5 | 10 мај | Модена до Фано | 199 км | | рамна етапа | Марк Кевендиш (ВБР) | |
| 6 | 11 мај | Урбино до Порто Сант’Елпидио | 207 км |  | умерено планинска | Мигел Анхел Рубијано (КОЛ) | |
| 7 | 12 мај | Реканати до Рока ди Камбио | 202 км | | умерено планинска | Паоло Тиралонго (ИТА) | |
| 8 | 13 мај | Сулмона до Лаго Лачено | 229 км | | умерено планинска | Доменико Поцовиво (ИТА) | |
| 9 | 14 мај | Сан Џорџо дел Санио до Фрозиноне | 171 км | | рамна етапа | Франсиско Вентосо (ШПА) | |
| 10 | 15 мај | Чивитавекија до Асизи | 187 км | | умерено планинска | Хоаким Родригес (ШПА) | |
| 11 | 16 мај | Асизи до Монтечатини Терме | 243 км | | рамна етапа | Роберто Ферари (ИТА) | |
| 12 | 17 мај | Серавеца до Сестри Леванте | 155 км | | умерено планинска | Ларс Бак (ДАН) | |
| 13 | 18 мај | Савона до Червере | 121 км | | рамна етапа | Марк Кевендиш (ВБР) | |
| 14 | 19 мај | Чераско до Червинија | 205 км |  | планинска етапа |  Андреј Амадор (КРИ) | |
| 15 | 20 мај | Бусто Арзицио до Леко-Пијан деи Резинели | 172 км | | планинска етапа | Матео Работини (ИТА) | |
| 21 мај | ден за одмор | ||||||
| 16 | 22 мај | Лимоне сул Гарда до Фалцес-Пфалцен | 174 км | | умерено планинска | Јон Изагире (ШПА) | |
| 17 | 23 мај | Фалцес-Пфалцен до Кортина Дампецо | 187 км | | планинска етапа | Хоаким Родригес (ШПА) | |
| 18 | 24 мај | Сан Вито ди Кадоре до Веделаго | 139 км | | рамна етапа | Андреја Гвардини (ИТА) | |
| 19 | 25 мај | Тревизо до Алпе ди Пампеаго | 197 км | | планинска етапа |  Роман Кројцигер (ЧЕШ) | |
| 20 | 26 мај | Калдес-Вал ди Соле до Пасо дело Стелвио | 218 км | | планинска етапа | Томас де Гент (БЕЛ) | |
| 21 | 27 мај | Милано | 28,2 км[22] | | поединечен хронометар | Марко Пиноти (ИТА) | |
На Џиро д’Италија 2012 биле наградувани четири различни маички. За генералниот пласман се пресметувале завршните времиња на секој возач по секоја етапа и одредени бонус секунди на првите тројца возачи на крајот на етапата на сите етапи, освен хронометрите и оние кои завршувале на планини. Во овој пласман се носела розовата маичка. Овој пласман бил сметан за најважен на Џиро д’Италија и победникот бил сметан како победник на целокупната трка.[23]
Дополнително, постоел и бодовниот пласман, на кој се доделувала црвената маичка. Во бодовниот пласман, велосипедистите добивале бодови, доколку завршеле во првите 15 возачи на крајот на етапата. За разлика од попознатиот бодовен пласман на Тур де Франс, видот на етапата немала никаков ефект во бројот на бодовите - секоја етапа имала еднаков расположлив број на бодови. Победата носела 25 бода, второто место 20 бода, третото 16, четвртото 14, петтото 12, шестото 10 и по еден бод помалку за секое место понатаму, сè до последниот еден бод за 15. место. Исто така, бодови можеле да се добијат и на средните спринтови.[23]
Исто така, постоел и планински пласман, водството во овој пласман било одбележано со сината маичка. Маичката била зелена откако започнала да се доделува, но со промената на спонзорот, бојата на маичката се променила во сина. Во планинскиот пласман, бодовите се добивале со доаѓањето меѓу првите возачи на некое искачување. Секое искачување било различно категоризирано; имало вкупно четири категории на искачувања. Чима Копи, највисоката точка на трката, носел повеќе бодови од другите искачувања од прва категорија.[23]
Четвртата маичка го претставувала пласманот за млад возач, одбележана со белата боја. Овој пласман се пресметува како генералниот пласман, но учествуваат само возачи кои биле родени по 1 јануари 1986.[23]
Исто така, постоеле и два пласмани за екипите. Во Трофејот Брза Екипа, се пресметувале времињата на тројцата најдобри велосипедисти од секоја екипа на секоја етапа; водечката екипа била екипата со најмало вкупно време; Трофејот Супер Екипа бил екипниот бодовен пласман, со најдобрите 20 најдобро пласирани возачи на секоја етапа по бројот на бодови (20 за првото место, 19 за второто, итн., сè до последниот еден бод за 20.) за нивната екипа.[23]
Колоните во следната табела се однесуваат на маичките, кои се доделувани по завршувањето на етапата.
| Легенда | |||
|---|---|---|---|
 |
Го означува предводникот во генералникот пласман |  |
Го означува предводникот во планинскиот пласман |
 |
Го означува предводникот во бодовниот пласман |  |
Го означува предводникот во пласманот за млад возач |
| Возач | Екипа | Време | |
|---|---|---|---|
| 1 | Рајдер Хесједал (КАН) |
Гармин-Баракуда | 91ч 39' 02" |
| 2 | Хоаким Родригес (ШПА) |
Катјуша | + 16" |
| 3 | Томас де Гент (БЕЛ) |
Вакансолел-ДКМ | + 1' 39" |
| 4 | Микеле Скарпони (ИТА) |
Лампре-ИСД | + 2' 05" |
| 5 | Иван Басо (ИТА) |
Ликвигас-Канондејл | + 3' 44" |
| 6 | Дамијано Кунего (ИТА) |
Лампре-ИСД | + 4' 40" |
| 7 | Ригоберто Уран (КОЛ) |
Тим Скај | + 5' 57" |
| 8 | Доменико Поцовиво (ИТА) |
Колнаго-ЦСФ Бардијани | + 6' 28" |
| 9 | Серхио Енао (КОЛ) |
Тим Скај | + 7' 50" |
| 10 | Микел Ниеве (ШПА) |
Еускалтел-Еускади | + 8' 08" |
| Возач | Екипа | Бодови | |
|---|---|---|---|
| 1 | Хоаким Родригес (ШПА) |
Катјуша | 139 |
| 2 | Марк Кевендиш (ВБР) |
Тим Скај | 138 |
| 3 | Рајдер Хесједал (КАН) |
Гармин-Баракуда | 113 |
| 4 | Микеле Скарпони (ИТА) |
Лампре-ИСД | 81 |
| 5 | Доменико Поцовиво (ИТА) |
Колнаго-ЦСФ Бардијани | 80 |
| 6 | Томас де Гент (БЕЛ) |
Вакансолел-ДКМ | 76 |
| 7 | Иван Басо (ИТА) |
Ликвигас-Канондејл | 58 |
| 8 |  Александер Кристоф (НОР) |
Катјуша | 58 |
| 9 | Герајнт Томас (ВБР) |
Тим Скај | 53 |
| 10 | Андреј Амадор (КРИ) |
Мовистар Тим | 52 |
| Возач | Екипа | Бодови | |
|---|---|---|---|
| 1 | Матео Работини (ИТА) |
Фарнезе Вини-Селе Италија | 84 |
| 2 | Стефано Пираци (ИТА) |
Колнаго-ЦСФ Бардијани | 44 |
| 3 | Андреј Амадор (КРИ) |
Мовистар Тим | 43 |
| 4 |  Михал Голаш (ПОЛ) |
Омега Парма-Квик Степ | 34 |
| 5 | Доменико Поцовиво (ИТА) |
Колнаго-ЦСФ Бардијани | 26 |
| 6 | Јан Барта (ЧЕШ) |
Тим НетАп | 24 |
| 7 | Мигел Анхел Рубијано (КОЛ) |
Андрони Џокатоли-Венецуела | 24 |
| 8 | Рајдер Хесједал (КАН) |
Гармин-Баракуда | 24 |
| 9 | Хоаким Родригес (ШПА) |
Катјуша | 23 |
| 10 | Томас де Гент (БЕЛ) |
Вакансолел-ДКМ | 21 |
| Возач | Екипа | Време | |
|---|---|---|---|
| 1 | Ригоберто Уран (КОЛ) |
Тим Скај | 91ч 44′ 59″ |
| 2 | Серхио Енао (КОЛ) |
Тим Скај | + 1' 53″ |
| 3 | Џанлука Брамбила (ИТА) |
Колнаго-ЦСФ Бардијани | + 8' 23″ |
| 4 | Диего Улиси (ИТА) |
Лампре-ИСД | + 31' 20″ |
| 5 | Дамијано Карузо (ИТА) |
Ликвигас-Канондејл | + 43' 48″ |
| 6 |  Танел Кангерт (ЕСТ) |
Астана | + 44' 52″ |
| 7 | Питер Стетина (САД) |
Гармин-Баракуда | + 48' 28″ |
| 8 |  Том-Јелте Слагтер (ХОЛ) |
Рабобанк | + 51' 27″ |
| 9 | Стефано Пираци (ИТА) |
Колнаго-ЦСФ Бардијани | + 1h 35' 00″ |
| 10 | Јон Изагире (ШПА) |
Еускалтел-Еускади | + 1ч 42' 57″ |
| Место | Екипа | Време |
|---|---|---|
| 1 | Лампре-ИСД | 274ч 19′ 46″ |
| 2 | Мовистар Тим | + 10' 53″ |
| 3 | Тим Скај | + 37' 07″ |
| 4 | Астана | + 43' 12″ |
| 5 | Гармин-Баракуда | + 51' 52" |
| 6 | Ликвигас-Канондејл | + 54' 09″ |
| 7 | Еускалтел-Еускади | + 56' 27″ |
| 8 | Колнаго-ЦСФ Бардијани | + 1ч 10' 25″ |
| 9 | Аг2р-Ла Мондијал | + 1ч 22' 12″ |
| 10 | Катјуша | + 1ч 30' 51″ |
| Место | Екипа | Бодови |
|---|---|---|
| 1 | Гармин-Баракуда | 363 |
| 2 | Тим Скај | 345 |
| 3 | Катјуша | 301 |
| 4 | Колнаго-ЦСФ Бардијани | 253 |
| 5 | Омега Парма-Квик Степ | 244 |
| 6 | Мовистар Тим | 239 |
| 7 | РадиоШек-Нисан | 234 |
| 8 | Ликвигас-Канондејл | 221 |
| 9 | Орика-ГринЕЏ | 212 |
| 10 | ФДЖ-БигМет | 197 |
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
