Пелагиска зона
From Wikipedia, the free encyclopedia
Пелагистата зона се состои од водениот столб на отворениот океан и може дополнително да се подели на региони по длабочина, како што е илустрирано на десната страна. Зборот „пелагичен“ е изведен од старогрчки πέλαγος (pélagos) „отворено море“.[1] Пелагиската зона може да се замисли во смисла на имагинарен цилиндар или воден столб кој оди од површината на морето речиси до дното. Условите во водениот столб се менуваат со длабочина: притисокот се зголемува; температурата и количината на светлина се намалуваат; соленоста и количината на растворен кислород (како и микрохранливи материи како што се железо, магнезиум и калциум) се менуваат.
Покрај горенаведените промени, морскиот живот е под влијание на батиметријата (подводна топографија) и од близината на копното што е под вода, како што е морското дно или крајбрежјето или подморската планина. Морскиот живот е исто така под влијание на близината на површината на океанот, границата помеѓу океанот и атмосферата, што може да донесе светлина за фотосинтеза, но може да донесе и ветер што ги поттикнува брановите и ги поттикнува струите во движење. Пелагиската зона се однесува на отворени и слободни води во телото на океанот кои се протегаат помеѓу површината на океанот и дното на океанот и не се премногу блиску до некоја граница, како што е брегот или морското дно или површината. Морскиот живот кој живее во оваа зона може слободно да плива во која било насока, непречен од топографските ограничувања.
Океанската зона е длабок отворен океан надвор од континенталниот праг. Овие морски води се во контраст со крајбрежните води во близина на брегот, како што се во утоките или на континенталниот праг. Водата може да се нурне во океанската зона до длабочините на абисалната зона, па дури и во хадалната зона. Крајбрежните води генерално се ограничени на релативно плитката епипелагиска зона, иако тие сè уште се пелагични води доколку не се во близина на морското дно. Севкупно, пелагиската зона зафаќа 1.330 милиони km3 (320 милиони mi 3 ) со средна длабочина од 3,68 километри и максимална длабочина од 11 километри.[2][3] Рибите кои живеат во пелагиската зона се нарекуваат пелагиски риби. Пелагискиот живот се намалува со зголемување на длабочината.
Пелагиската зона може да се спореди со бенталните и подморските зони на дното на морето. Бентланата зона е еколошки регион на самото дно на морето. Ја вклучува површината на седиментот и некои подповршински слоеви. Морските организми кои живеат во оваа зона, како што се школките и раковите, се нарекуваат бентос. Демерсалната зона е веднаш над бенталната зона. На неа може значително да влијае морското дно и животот што го има таму. Рибите кои живеат во подморската зона се нарекуваат подморски риби и можат да се поделат на бентални риби, кои се погусти од водата за да можат да се потпираат на дното, и бентопелагиски риби, кои пливаат во водениот столб веднаш над дното. Демерсалните риби се познати и како хранење на дното и земјена риба.