Цвеќиња на злото

Цвеќиња на злото (француски: Les Fleurs du mal) — збирка поезија на францускиот поет Шарл Бодлер. Првпат објавена во 1857 година, таа е најважен плод на симболизмот и модернизмот и многу веројатно и зачетник на овие две уметнички движења. Книгата ќе биде огромно влијание врз творештвото на Артур Рембо, Стефан Маларме и Пол Верлен и се смета за врвно достигнување на светската лирика.

Цвеќиња на злото

Корица на едно од поновите англиски изданија
Автор	Шарл Бодлер
Изворен наслов	'Les Fleurs du Mal'
Земја	Франција
Јазик	француски
Жанр	Збирка песни
Издадена	25 јуни 1857
Медиум	Печатена (тврд и мек повез)

Основни теми кои преовладуваат во песните се декаденцијата и еротицизмот.

Првото издание на книгата ги организира песните во пет одделни секции:

• Spleen et Idéal (Сплин и Идеал)
• Fleurs du mal (Цвеќиња на злото)
• Révolte (Побуна)
• Le Vin (Вино)
• La Mort (Смрт)

Воведната песна во делото во која Бодлер го нарекува Сатаната Хермес Трисмегист и каде ја опишува Здодевноста како чудовиште, веднаш ја воспоставува грозоморната атмосфера низ која се ваја остатокот на делото.

Песната насловена Кон читателот започнува со оваа строфа:

Si le viol, le poison, le poignard, l'incendie, N'ont pas encore brodé de leurs plaisants dessins Le canevas banal de nos piteux destins, C'est que notre âme, hélas! n'est pas assez hardie. Charles Baudelaire

Глупоста, грешката и скржавоста се збрани во нашиот дух; низ нас секоја од нив рове; ние си ја храниме нашата лоша совест како гадинките питачот што си ги храни. Препеал: Влада Урошевиќ

Истата завршува со ова злокобно проклетство:

C'est l'Ennui! —l'œil chargé d'un pleur involontaire, Il rêve d'échafauds en fumant son houka. Tu le connais, lecteur, ce monstre délicat, —Hypocrite lecteur,—mon semblable,—mon frère! Charles Baudelaire

Здодевност е тоа! Со солзи порој матен в око, таа во соништа за бесилка чмае. Тоа нежно чудовиште ти добро го знаеш, ти, дволичен читателу, — ближен мој — ти, брате!. Препеал: Влада Урошевиќ

Авторот и издавачот на делото се судени од страна на Второто Француско Царство со објаснување дека делото е outrage aux bonnes mœurs (македонски: „навреда на јавниот морал“). Како последица на ова, Бодлер е казнет со 300 франци, а издавачот со 200. Шест песни, прогласени за неморални, не смеат да се печатат во наредните изданија. Осудата нема да биде симната од нив сè до 1949 кога во Франција се случува ревизија на процесот. Од друга страна пак, откако ја чита Лебедот (Le Cygne), Виктор Иго вели дека песните на Бодлер донесуваат un nouveau frisson - еден нов трепет во литературата.

По завршувањето на судењето, следува и второ издание од 1861 година, кога се додадени 32 нови песни и една нова секција Tableaux Parisiens (Париски слики). Осудените песни не се појавуваат.

Посмртно трето издание со предговор на Теофил Готје излегува од печат во 1868 година. Во него се вброени и низа песни кои ги нема во претходните две изданија.

Надворешни врски

• Fleursdumal.org, колекција на разни француски изданија придружени со соодветни англиски препеви.
• Меѓународно Друштво Шарл Бодлер Архивирано на 13 јануари 2007 г.
• Цвеќињата на злото: целосен он-лајн текст Архивирано на 16 февруари 2006 г. (француски)
• Цвеќињата на злото на Проектот „Гутенберг“