Уринирање

Уринирање (латински: mictio, разговорно: мокрење или мочање) е физиолошки процес што претставува исфрлање на урината од мочниот меур преку мочниот канал надвор од телото.

Манекен Пис, статуата на момчето кое мокри во Брисел

Опис

Вообичаено, уринирањето се врши контролирано, со волја на човекот, при дразба за уринирање. Кај многу мали деца и при одредени заболувања, недостасува контрола над уринирањето. Медицинскиот назив за оваа појава е инконтиненција (разговорно: помочување).

Диуреза

Количеството на излачената урина за едно деноноќие се нарекува диуреза (грч. di-, uron урина = излачување урина)^[1]. Нормалното количество на излачена урина за 24 часа кај жените изнесува од 1000—1500 ml, а кај мажите до 1800 ml.

Состојбата при која се исфрла мало количество (под 500 ml/24h) урина се нарекува олигурија. Причина за тоа може да биде дехидрирањето, проблеми со срцето или бубрезите и др. или по поголемо крварење (на пример, по операција).

Недостатокот од диуреза или исклучително оскудната диуреза (под 150 ml/24h) се нарекува анурија, а кога диурезата е поголема од нормалното, состојбата се нарекува полиурија^[2]. Нормално е преку ден да се исфрла повеќе урина отколку преку ноќта. Кога таквата рамнотежа е нарушена, се користи терминот никтурија и најчесто се забележува при срцеви слабости. Неможноста урината да се исфрли низ мочниот канал се нарекува ретенција (задржување), а неконтролираното уринирање во текот на ноќта се нарекува енурезис.

Наводи

1. „Диуреза, www.babylon.com“. Архивирано од изворникот на 2016-03-05. Посетено на 2011-03-30.
2. Полиурија, www.zazdravje.com.mk^{[мртва врска]}