Сиенско училиште
From Wikipedia, the free encyclopedia
From Wikipedia, the free encyclopedia
Сиенската школа за сликарство „процветала“ во Сиена, Италија, помеѓу 13 и 15 век. Меѓу најважните уметници се вклучувал Дучио, чие дело го покажувало византиското влијание, неговиот ученик Симоне Мартини, браќата Пјетро и Амброџо Лоренцети и Доменико и Тадео ди Бартоло, Сасета и Матео ди Џовани.
_basilica_inferiore_di_assisi_(1310-1329).jpg)
Дучио можело да се смета за „татко на сиенското сликарство“.[1] Браќата Пјетро и Амброџо Лоренцети биле „одговорни за клучниот развој на уметноста на Сиена, движејќи се од традицијата наследена од Дучио кон готски стил, инкорпорирајќи ги иновациите во Фиренца воведени од Џото и Арнолфо ди Камбио“.[2]
„Сиенската уметност „цветала“ дури и кога самата Сиена почнала да опаѓа економски и политички. И додека уметниците од Сиена од 15 век не уживале широко распространето покровителство и почит што ги добиле нивните предци од 14 век, сликите и илуминираните ракописи што ги направиле претставувале едни од потценетите богатства во раскошот на италијанската уметност.“[3]
Кон крајот на 15 век, Сиена „конечно подлегнала“ на учењата на фирентинската школа за перспектива и натуралистичко претставување, апсорбирајќи ја нејзината „хуманистичка култура“.[3] Во 16 век таму работеле маниристите Бекафуми и Ил Содома. Додека Балдасаре Перуци бил роден и трениран во Сиена, неговите главни дела и стил ја одразувале неговата долга кариера во Рим. Економскиот и политичкиот пад на Сиена до 16 век, и нејзиното евентуално потчинување од Фиренца, во голема мера го провериле развојот на сиенското сликарство, иако тоа значело дека добар дел од сиенските дела во црквите и јавните згради не биле отфрлени или уништени.
За разлика од фирентинската уметност, сиенската уметност се определила за подекоративен стил и богати бои, со „потенки, елегантни и дворски фигури“.[4] Исто така, имала „мистична низа...карактеризирана со заеднички фокус на чудесни настани, со помалку внимание на пропорциите, искривување на времето и местото и често сонишна боја“.[3] Сиенските сликари не сликале портрети, алегории или класични митови.[5]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
