Културно наследство
From Wikipedia, the free encyclopedia
Културното наследство е наследство на физички артефакти и нематеријални атрибути на група или општество што е наследено од минатите генерации. Не сите наследства на минатите генерации се „наследство“, туку наследството е селективен производ од општеството.[1]
Културното наследство вклучува материјална култура (како што се згради, споменици, пејзажи, книги, уметнички дела и артефакти), нематеријална култура (како што се фолклор, традиции, јазик и знаење) и природно наследство (вклучително и културно значајни пејзажи и биоразновидност).[2]
Намерниот чин на чување на културното и наследството од сегашноста во иднина е познат како презервација или конзервација, што ги промовираат културно-историските етнички музеи и културни центри, иако овие термини може да имаат поспецифично или техничко значење во истите контексти на другиот дијалект. Зачуваното наследство стана сидро на глобалната туристичка индустрија, најголем придонесувач за економската вредност на локалните заедници.[1]
Правната заштита на културната сопственост опфаќа голем број меѓународни договори и национални закони, и тие исто така мора да се спроведат. Обединетите нации, УНЕСКО и Интернационален Син Штит се занимаваат со заштита на културното наследство. Ова исто така важи и за интеграцијата на мировните мисии на Обединетите нации.[3][4][5][6][7][8]