Договор од Кампо Формио

Договорот од Кампо Формио (денешен Кампоформидо ) ― мировен договор меѓу Франција и Австрија со кој завршила првата фаза од Револуционерните војни. Потпишан е на 17 октомври 1797 година^[1][2] од Наполеон Бонапарт и грофот Филип фон Кобенцл како претставници на Француската Република и Австриската монархија, соодветно.^[3][4] Договорот следел по примирјето од Леобен (18 април 1797 година), кој Хабсбурзите го потпишале по победничкиот поход на Наполеон во Италија. Со овој договор завршила војната на Првата коалиција, а Велика Британија останала сама да се бори против револуционерна Франција.

Место

Кампо Формио, денес наречено Кампоформидо, е село западно од Удине во историскиот регион Фриули во североисточна Италија.

На 18 јануари 1798 година, австриските трупи влегле во Венеција, а три дена подоцна, одржале официјален прием во Дуждовата палата, каде што Лудовико Манин бил почесен гостин.^[5]

Услови од договорот

Карта на Средна Европа по Договорот од Кампо Формио.

Покрај вообичаените клаузули за „цврст и неприкосновен мир“, со договорот било предвидено многу австриски територии да ѝ припаднат на Франција. На Франција ѝ припаднале Австриските Ниски Земји (поголемиот дел од денешна Белгија). Териториите на Република Венеција биле поделени меѓу двете држави: одредени острови во Средоземно Море, како Крф и другите венецијански поседи во Јонско Море им биле предадени на Французите, а градот Венеција со Тераферма (Венецијанско копно), Венецијанска Истра, Венецијанска Далмација и регионот околу Которски Залив му биле предадени на хабсбуршкиот цар. Австрија ги признала Цисалпската Република и новосоздадената Лигурска Република.

Исто така, државите од Кралството Италија формално престанале да му должат верност на светоримскиот император, со што конечно било прекинато формалното постоење на тоа кралство (Кралството Италија), кое, како лична сопственост на царот, најмалку од 14 век постоело de jure но не и де факто.

Договорот, исто така, содржел тајни клаузули потпишани од Наполеон и претставници на светоримскиот цар,^[6] со кои биле поделени одредени други територии, Лигурија станала независна и се дало согласност за проширување на границите на Франција до Рајна, Нета и рекаѕа Рур. Франција можела слободно да плови по Рајна, Меза и Мозел. Француската Република била проширена во области кои никогаш порано не биле под француска контрола.

Договорот бил составен и потпишан по петмесечни преговори.

Наводи

1. „Treaty of Campo Formio | France-Austria [1797]“.
2. https://www.siv.archives-nationales.culture.gouv.fr/siv/UD/FRAN_IR_055193/A1_45 Traité de Campo-Formio(Original document in French)
3. Jones, p. 512.
4. Lefebvre, pp. 199–201.
5. Perocco & Salvadori p1171
6. Paul Fabianek, Folgen der Säkularisierung für die Klöster im Rheinland – Am Beispiel der Klöster Schwarzenbroich und Kornelimünster, 2012, Verlag BoD, ISBN 978-3-8482-1795-3, page 8 (copy of the original page of the treaty's secret clauses with signatures and seals)

Извори

• Perocco, Guido & Antonio Salvadori (1986). Civiltà di Venezia, Volume 3: l'età moderna. Venezia: Stamperia di Venezia.
• Lefebvre, Georges (1964). The French Revolution, Volume II From 1793–1799. New York: Columbia University Press. ISBN 0-231-02519-X. Посетено на 2011-01-07.
• Jones, Colin (2002). The Great Nation: France from Louis XV to Napoleon 1715–99. New York: Columbia University Press. ISBN 0-231-12882-7.
• Schroeder, Paul W. (1996). The Transformation of European Politics 1763–1848. Oxford University Press. ISBN 9780198206545.

Надворешни врски

• Traité de Campo-Formio (оригинален документ на француски)
• Договорот од Кампо Формио (извадоци на англиски)
• Позадина на Договорот
• Податотеки поврзани со Договор од Кампо Формио на Ризницата</img>