Генетика и археогенетика на Јужна Азија
From Wikipedia, the free encyclopedia
Генетика и археогенетика на Јужна Азија е проучување на генетиката и археогенетиката на етничките групи на Јужна Азија. Таа има за цел да ја открие генетската историја на овие групи. Географската положба на Индискиот Потконтинент го прави неговиот биодиверзитет важен за проучување на раното распространување на анатомски современи луѓе низ Азија.
Врз основа на варијации на митохондриската ДНК (мтДНК), генетското единство кај различни јужноазиски субпопулации покажало дека повеќето од јазлите на предците на филогенетското дрво од сите типови мтДНКпотекнуваат од потконтинентот. [1] Заклучоците од студиите засновани на варијација на хромозомот Y и варијација на автосомната ДНК се различни.
Генетскиот состав на современите јужноазијци може да се опише како комбинација на западноевроазиски предци со раздвоени источноевроазиски предци. Последните првенствено вклучуваат предложена автохтона јужноазиска компонента (наречена Антички предци јужни Индијанци, кратко „ААСИ“) која е далечно поврзана со андаманските народи, како и со источните Азијци и Абориџините Австралијци, и понатаму вклучуваат дополнителни, регионално променлив исток и компоненти од Југоисточна Азија. [2] [3] [4] [5]
Предложеното потекло од типот ААСИ е најблиску до незападноевроазискиот дел, наречен S-компонента, извлечен од јужноазиските примероци, особено оние од племето Ирула, и генерално се наоѓа низ сите јужноазиски етнички групи во различни степени Западноевроазиското потекло, конкретно компонента поврзана со античкиот Иран, го формира главниот извор на јужноазискиот генетски состав и во комбинација со различни степени на потеклото на ААСИ, ја формирал периферијата на Инд околу ~ 5400-3700 п.н.е., што го сочинува главниот предок на повеќето современи јужноазиски групи. Потеклото на периферијата Инд, околу вториот милениум п.н.е., се измешало со друг западноевроазиски бран, дојдовната компонента Јамнаја-степски главно со посредство на мажи формирајќи ги Предците на Северните Индијци (ПСИ), додека во исто време придонела за формирање на Предците на Јужните Индијци (ПЈИ) по мешање со ловци-собирачи кои имаат повисоки пропорции на потекло поврзани со ААСИ. Градиентот ПСИ-ПЈИ, како што е прикажан со повисокиот процент на ПСИ кај традиционално високата каста и кај индоевропските говорители, што резултирало поради мешањето помеѓу ПСИ и ПЈИ по 2000 година п.н.е. во различни размери, се нарекува индиски клин. Коимпонентата на потекло од Источна Азија го формира главното потекло меѓу тибето-бурманските и касиските говорители, и генерално е ограничена на хималајските подножја и североисточна Индија, со значително присуство, исто така, во групите што зборуваат мунда, како и во некои популации од северниот, централниот и источна Јужна Азија. [6] [7] [8] [9] [10] [11] [12]