Bunnelement

Sechs Bunnelementer (kuckt dozou Satellittebunnelement) leeën d'Bunn vun engem Himmelskierper, deen de Gesetzer vum Kepler am Schwéierfeld vun engem Himmelskierper (Zwéikierperproblem) follegt, eendeiteg fest.

Thumb — 6 Bunnelementer a, e, i, Ω, ω, T leeën d'Satellittebunn am Raum fest.

Zwee Bunnelementer definéieren d'Form vun der Bunnellips, dräi Elementer bestëmmen d'Lag am Raum an een Element leet den Zäitbezuch fest.

D'Bunnelementer vu Satellitte baséieren och op de 6 Bunnelementer vun enger Keplerbunn. Si enthalen normalerweis weider Parameter, fir Bunnstéierungen anzebezéien.

D'Beschreiwung vun der Bunnkurv-Gestalt erfuerdert zwéi Wäerter, déi d'Form an d'Gréisst festleeën:

D'numeresch Exzentrizitéit ε.
D'grouss Hallefachs a.

Doraus ofgeleet ginn:

D'Hallefparameter p. Mat him ergëtt sech d'Parameterduerstellung vun der Keplerbunn: r(φ) = r(p,e).
D'Periapsisdistanz r_min: Distanz vum Haaptscheet vum Brennpunkt.
Den Exzentrizitéitswénkel Φ: Φ = arc sin(ε)

D'Lag am Raum relativ zu engem Referenzsystem gët duerch dräi Parameter bestëmmt:

D'Inklinatioun i: Dat ass de Wénkel vum Orbitalplang zu der Referenzfläch.
D'Argument vum Knuet (Knuetlängt) Ω: De Wénkel vum Koordinatennullpunkt vun der Referenzfläch zum opsteigende Knuet.
D'Argument vum Periapsis ω: De Wénkel vum opsteigende Knuet zu Periapsis.

Den Zäitbezuch leet den Zäitnullpunkt fest:

Epoch t vum Perihelduerchgank vum Kierper:

Abgeleete Gréisste

Mëttel Beweegung n: mëttelst Wénkelvitesse vun der mëttleren Anomalie M

D'Donnéeën als 6-Tupel (p, e, i, Ω, ω, T) bezeechent een als klassesch Bunnelementer.^[1] Donieft gëtt et och aner Méiglechkeeten, déi dem jeeweilege Fall ugepasst sinn, an da meeschtens kanonesch an engem Formalismus gereegelt sinn:

(a, e, i, Ω, ω, T), eng besonnesch fir d'Koméiten an d'Planéite vum Sonnesystem gëeegent Method
(a, e, i, Ω, ω, M), fir de Pluto an d'Asteroiden, wéi se den Astronomical Almanac gebraucht^[2]
(a, e, i, Ω, π, L) gëtt ongeféier d'Planéitentheorie VSOP 82 op indirektem Wee.
(n, e, i, Ω, ω, M), d'System vum NASA/NORAD Two Line Elements Format fir kënschlech Äerdsatellitten

Méi Informatiounen Nëtzlechkeet, Bezuch ...

Bunnelement				Nëtzlechkeet
Bunnelement	Bezuch	Symbol	Dimensioun	Ellips	Parabel / Hyperbel
Exzentrizitéit	Form	e, ε	1	Jo	Jo
Exzentrizitéitswénkel	Form	Φ	1	Jo	Nee
Hallefparameter	Gréisst	p	Längt	Jo	Jo
Periapsis	Gréisst	q	Längt	Jo	Jo
Grouss Hallefachs	Gréisst	a, α	Längt	Jo	Nee
Inklinatioun	Lag	i	Wénkel	Jo	Jo
Argument vum Knuet	Lag	Ω	Wénkel	Jo	deelweis
Argument vun der Periapsis	Lag	ω	Wénkel	Jo	Jo
Mëttel Beweegung	Zäitverhalen	μ, n, V	1 / Zäit	Jo	Jo
Wénkelvitesse	Zäit-Plazverhalen		Wénkel / Zäit	Jo	Jo
Mëttel Anomalie	Bunnplaz	M	Wénkel	Jo	Nee
Mëttel Längt	Bunnplaz	λ, L	Wénkel	Jo	Nee
Radiusvektor	Bunnplaz	R	Längt	Jo	Jo
Ëmlafperiod	Zäitbezuch	P	Zäit	Jo	Nee
Periapsiszäit	Zäitbezuch	T, τ	Zäit	Jo	Jo

Zoumaachen

Andreas Guthmann: Einführung in die Himmelsmechanik und Ephemeridenrechnung. BI-Wiss.-Verl., Mannheim 1994, ISBN 3-411-17051-4
Wolfgang Vollmann: Wandelgestirnörter. In: Hermann Mucke (Hrsg.): Moderne astronomische Phänomenologie. 20. Sternfreunde-Seminar, 1992/93. Zeiss Planetarium der Stadt Wien und Österreichischer Astronomischer Verein 1992, S. 55–102 (Websäit vum Astronomesche Büro, 3.Feb.2011)
Jean Meeus: Astronomical Algorithms. Willmann-Bell, Richmond 1991, ISBN 0-943396-35-2