termini

Discretiva

termini dictio est in variis linguis:

• Anglice: termini
• Catalane: termini
• Dacoromane: termini
• Italice: termini

Dictiones similes}

• Catalane: terminí
• Germanice: Termini
• Italice: Termini

Formae affines

Latine

terminī

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
terminī	casus genitivus singularis	substantivi terminus
terminī	casus nominativus pluralis	substantivi terminus
terminī	casus vocativus pluralis	substantivi terminus

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈter.mi.niː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ter·mi·nī — morphologica: termin-i

Anglice

termini

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
termini	forma pluralis	substantivi terminus

Appellatio pronuntiatusque

API: [ˈtɝməˌnaɪ]

(Americane)

Syllabificatio phonetica: ter·mi·ni

Dacoromane

termini

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
termini	secunda singularis	praesens	activa	indicativus	termina
termini	secunda singularis	praesens	activa	coniunctivus	termina

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈter.minʲ/

Syllabificatio phonetica: ter·mini — morphologica: termin-i

Italice

termini

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
termini	secunda singularis	praesens	activa	indicativus	terminare
termini	prima singularis	praesens	activa	coniunctivus	terminare
termini	secunda singularis	praesens	activa	coniunctivus	terminare
termini	tertia singularis	praesens	activa	coniunctivus	terminare
termini	tertia singularis	praesens	activa	imperativus	terminare

Forma	Modus flexurae	originis
termini	forma pluralis	substantivi termine

Appellatio pronuntiatusque

API: [ˈtɛr.mi.ni]

Syllabificatio phonetica: ter·mi·ni — morphologica: termin-i

Loci

Marcus Terentius Varro -116…-27

M. Tullius Cicero -106…-43

Lucius Annaeus Seneca –3…+65

C. Plinius Secundus 23–79

M. Fabius Quintilianus ca. 35–100

P. Cornelius Tacitus 55–117

Apuleius ca. 125-170

antiq.

class.

class.

class.

I

I

II

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (ca. 47-45 a.C.n.)

• Hinc linteum quod teritur corpore extermentarium. Hinc in messi tritura, quod tum frumentum teritur, et tribulum, qui teritur. Hinc fines agrorum termini, quod eae partes propter limitare iter maxime teruntur; itaque hoc cum I in Latio aliquot locis dicitur, ut apud Accium, non terminus, sed terimen; hoc Graeci quod τέρμονα. —De lingua Latina Varronis ^[1][2]

class.  (44 a.C.n. / 710 a.u.)

• Constituendi autem sunt qui sint in amicitia fines et quasi termini diligendi. De quibus tres video sententias ferri, quarum nullam probo, unam, ut eodem modo erga amicum adfecti simus, quo erga nosmet ipsos, alteram, ut nostra in amicos benevolentia illorum erga nos benevolentiae pariter aequaliterque respondeat, tertiam, ut, quanti quisque se ipse facit, tanti fiat ab amicis. —Laelius de amicitia Ciceronis ^[3][2]

class.

• O quam ridiculi sunt mortalium termini! Ultra Istrum Dacus non exeat: Strymo Thracas includat: Parthis obstet Euphrates: Danubius Sarmatica ac Romana disterminet: Rhenus Germaniae modum faciat: Pyrenaeus medium inter Gallias et Hispanias iugum extollat: inter Aegyptum et Aethiopias arenarum inculta vastitas iaceat! —Naturales quaestiones Senecae ^[4][2]

saec. I.  (ca. 78 p.C.n.)

• Terrarum orbis universus in tres dividitur partes, Europam, Asiam, Africam. origo ab occasu solis et Gaditano freto, qua inrumpens oceanus Atlanticus in maria interiora diffunditur. hinc intranti dextera Africa est, laeva Europa, inter has Asia. termini amnes Tanais et Nilus. XV p. in longitudinem quas diximus fauces oceani patent, V in latitudinem, a vico Mellaria Hispaniae ad promunturium Africae Album, auctore Turranio Gracile iuxta genito. —Naturalis historia Plinii ^[5][2]

saec. I.  (ca. 90–96 p.C.n.)

• Dandi sunt certi quidam termini, ut contextum verborum, qui est difficillimus, continua et crebra meditatio, partis deinceps ipsas repetitus ordo coniungat. Non est inutile iis quae difficilius haereant aliquas adponere notas, quarum recordatio commoneat et quasi excitet memoriam: nemo enim fere tam infelix ut quod cuique loco signum destinaverit nesciat. —Institutio oratoria Quintiliani ^[6][2]

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 105–110 p.C.n.)

• Illic sacrificanti Vespasiano, cum spes occultas versaret animo, Basilides sacerdos inspectis identidem extis “Quicquid est” inquit, “Vespasiane, quod paras, seu domum extruere seu prolatare agros sive ampliare servitia, datur tibi magna sedes, ingentes termini, multum hominum.” Has ambages et statim exceperat fama et tunc aperiebat; nec quicquam magis in ore vulgi. Crebriores apud ipsum sermones, quanto sperantibus plura dicuntur. —Historiae P. Cornelii Taciti ^[7][2]

saec. II.  (ca. 170 p.C.n.)

• Nec tamen illa otii saginaeque beatitudo duravit ulterius, sed die sequenti molae quae maxima videbatur matutinus adstituor et ilico velata facie propellor ad incurva spatia flexuosi canalis, ut in orbe termini circumfluentis reciproco gressu mea recalcans vestigia vagarer errore certo. —Metamorphoseon libri XI Apulei ^[8][2]

Fontes