muris

Discretiva

muris dictio est in variis linguis:

Dictiones similes

• Francogallice: mûris
• Dacoromane: muriș

Formae affines

Latine

mūris

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
mūris	casus genitivus singularis	substantivi mūs

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈmuːris/

(classice)

Syllabificatio phonetica: mū·ris — morphologica: mur-is

mūrīs

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
mūrīs	casus dativus pluralis · genus masculinum	substantivi mūrus
mūrīs	casus ablativus pluralis · genus masculinum	substantivi mūrus

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈmuːriːs/

(classice)

Syllabificatio phonetica: mū·rīs — morphologica: mur-is

Francogallice

muris

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
muris	prima singularis	praesens	activa	indicativus	murir
muris	secunda singularis	praesens	activa	indicativus	murir
muris	secunda singularis	praesens	activa	imperativus	murir
muris	prima singularis	perfectum	activa	indicativus	murir
muris	secunda singularis	perfectum	activa	indicativus	murir

Forma	Modus flexurae	originis
muris	forma pluralis · genus masculinum	participii muri

Appellatio pronuntiatusque

API: [myˈʁi]

Syllabificatio phonetica: mu·ris — morphologica: mur-is

Loci

Marcus Terentius Varro –116…–27

M. Tullius Cicero –106…–43

Titus Livius –58…+17

L. Iunius Moderatus Columella ca. 4-70

C. Plinius Secundus 23-79

P. Cornelius Tacitus 55-117

Aulus Gellius ca. 130-180

antiq.

class.

class.

class.

I

I

II

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (ca. 47-45 a.C.n.)

• Ubi nunc est Roma, Septimontium nominatum ab tot montibus quos postea urbs muris comprehendit; e quis Capitolinum dictum, quod hic, cum fundamenta foderentur aedis Iovis, caput humanum dicitur inventum. Hic mons ante Tarpeius dictus a virgine Vestale Tarpeia, quae ibi ab Sabinis necata armis et sepulta: cuius nominis monimentum relictum, quod etiam nunc eius rupes Tarpeium appellatur saxum. —De lingua Latina Varronis ^[1][2]

class.  (45 a.C.n. / 709 a.u.)

• Sed quoniam advesperascit, dabis nobis diem aliquem, ut contra ista dicamus. Est enim mihi tecum pro aris et focis certamen et pro deorum templis atque delubris proque urbis muris, quos vos pontifices sanctos esse dicitis diligentiusque urbem religione quam ipsis moenibus cingitis; quae deseri a me, dum quidem spirare potero, nefas iudico. —De natura deorum Ciceronis ^[3][2]

class.  (anno 1–37 u.c.)

• Ibi viribus nulla arte adiutis, tantum veterani robore exercitus rex Romanus vicit; persecutusque fusos ad moenia hostes, urbe valida muris ac situ ipso munita abstinuit, agros rediens vastat, ulciscendi magis quam praedae studio; eaque clade haud minus quam adversa pugna subacti Veientes pacem petitum oratores Romam mittunt. —Ab urbe condita Titi Livii ^[4][2]

saec. I.

• Est etiam praesens remedium, si conteras fraxini tenera cacumina quinque librarum, cum totidem vini et duobus sextariis olei, expressumque succum faucibus infundas; itemque cacumina eiusdem arboris cum sale trita laesae parti superponas. Caeciliae morsus tumorem, suppurationem molitur. Idem facit etiam muris aranei. Sed illius sanatur noxa subula aenea, si locum laesum compungas, cretaque cimolia ex aceto linas. —De re rustica L. Iunii Moderati Columellae ^[5][2]

saec. I.  (ca. 78 p.C.n.)

• pars eorum Atramitae, quorum caput Sabota LX templa muris includens; regia tamen est omnium Marebbata. sinum optinent XCIIII, refertum insulis odoriferis. Atramitis in mediterraneo iunguntur Minaei. mare accolunt et Aelamitae oppido eiusdem nominis, iis iuncti Chaculatae, oppidum Sibi, quod Graeci Apaten vocant, Arsi, Codani, Vadaei oppido magno, Barasasaei, Lechieni, Sygaros insula, quam canes non intrant expositique circa litora errando moriuntur. —Naturalis historia Plinii ^[6]

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 116 p.C.n.)

• Plurimum adulationis Seleucenses induere, civitas potens, saepta muris neque in barbarum corrupta sed conditoris Seleuci retinens. trecenti opibus aut sapientia delecti ut senatus, sua populo vis. et quoties concordes agunt, spernitur Parthus: ubi dissensere, dum sibi quisque contra aemulos subsidium vocant, accitus in partem adversum omnis valescit. —Annales P. Cornelii Taciti ^[7][2]

saec. II.  (ca. 170-177 p.C.n.)

• Quintus Claudius in undevicesimo annali, cum oppidum a Metello proconsule oppugnari, contra ab oppidanis desuper e muris propugnari describeret, ita scripsit: ‘Sagittarius cum funditore utrimque summo studio spargunt fortissime. Sed sagittam atque lapidem deorsum an sursum mittas, hoc interest: nam neutrum potest deorsum versum recte mitti, sed sursum utrumque optime. Quare milites Metelli sauciabantur multo minus et, quod maxime opus erat, a pinnis hostis defendebant facillime.’ —Noctes Atticae A. Gellii ^[8][2]

Fontes

6. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber sextus, cap. 34, [89] — muris