iubeo

Latine

Appellatio pronuntiatusque

iubeō

API: /ˈju.be.oː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: iu·be·ō — morphologica: iub-eo

Formae aliae

• jubeō

Verbum temporale

iub|eō, -ēre, iussī, iussum ^[1][2][3]

1. Mandare.
2. Imperare.

Coniugatio

Verbum finitum

­

Thema	Vox activa
iub-	Tempus praesens			imperfectum		futurum
Persona	indicativ.	coniunct.	imperat.	indicativ.	coniunct.	indicativ.	imperat.
I. sing.	iubeō	iubeam		iubēbam	iubērem	iubēbō
II. sing.	iubēs	iubeās	iubē!	iubēbās	iubērēs	iubēbis	iubētō!
III. sing.	iubet	iubeat		iubēbat	iubēret	iubēbit	iubētō!
I. plur.	iubēmus	iubeāmus		iubēbāmus	iubērēmus	iubēbimus
II. plur.	iubētis	iubeātis	iubēte!	iubēbātis	iubērētis	iubēbitis	iubētōte!
III. plur.	iubent	iubeant		iubēbant	iubērent	iubēbunt	iubentō!
Thema	Vox passiva
iub-	Tempus praesens			imperfectum		futurum
Persona	indicativ.	coniunct.	imperat.	indicativ.	coniunct.	indicativ.	imperat.
I. sing.	iubeor	iubear		iubēbar	iubērer	iubēbor
II. sing.	iubēris	iubeāris	iubēre!	iubēbāris	iubērēris	iubēberis	iubētor!
III. sing.	iubētur	iubeātur		iubēbātur	iubērētur	iubēbitur	iubētor!
I. plur.	iubēmur	iubeāmur		iubēbāmur	iubērēmur	iubēbimur
II. plur.	iubēminī	iubeāminī	iubēminī!	iubēbāminī	iubērēminī	iubēbiminī	—
III. plur.	iubentur	iubeantur		iubēbantur	iubērentur	iubēbuntur	iubentor!

Thema	Vox activa
iuss-	Tempus perfectum		plusquam perfectum		futurum exactum
Persona	indicativ.	coniunct.	indicativ.	coniunct.
I. sing.	iussī	iusserim	iusseram	iussissem	iusserō
II. sing.	iussistī	iusseris	iusserās	iussissēs	iusseris
III. sing.	iussit	iusserit	iusserat	iussisset	iusserit
I. plur.	iussimus	iusserimus	iusserāmus	iussissēmus	iusserimus
II. plur.	iussistis	iusseritis	iusserātis	iussissētis	iusseritis
III. plur.	iussērunt	iusserint	iusserant	iussissent	iusserint

Verbum infinitum

Modus	infinitivus			participium
Tempus	praesens	perfectum	futurum	praesens	perfectum	futurum
Vox activa	iubēre	iussisse	iussūrum, -am, -um esse	iubēns		iussūrus, -a, -um­
Vox passiva	iubērī	iussum, -am, -um esse	iussum īrī		iussus, -a, -um
Gerundium		Gerundivum			Supinum
iubendī		iubendus, -a, -um			iussum	iussū

Dictiones derivatae

• iussō, iussere
• iussiō
• iussor
• iussum
• iussus, iussūs

Composita

• fideiubeō, fideiubēre
• iniussus

Translationes

Mandare	dilatare ▼

Mandare	collabi ▲

Anglice: authorize (en), legitimate (en), ratify (fr) Francogallice: décréter (fr), ratifier (fr) Germanice: beauftragen (de), verordnen (de), ratifizieren (de) Italice: decretare (it), deliberare (it), ratificare (it)

Imperare	dilatare ▼

Imperare	collabi ▲

Anglice: command (en), order (en) Francogallice: commander (fr), ordonner (fr) Germanice: anordnen (de), befehlen (de), vorschreiben (de) Italice: comandare (it), ordinare (it)

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

P. Ovidius Naso -42…+18

Lucius Annaeus Seneca -3…+65

Petronius Arbiter ca. 14-66

Apuleius ca. 125-170

Franciscus Petrarca 1304-1374

antiq.

class.

class.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class. (45 a.C.n.)

• Totum igitur illud philosophiae studium mihi quidem ipse sumo et ad vitae constantiam quantum possum et ad delectationem animi, nec ullum arbitror, ut apud Platonem est, maius aut melius a diis datum munus homini; sed meos amicos in quibus est studium in Graeciam mitto id est ad Graecos ire iubeo, ut ex [a] fontibus potius hauriant quam rivulos consectentur. —Academica Ciceronis ^[4]

class. (post 1 a.C.n.)

• non te Maenalias armatum scandere silvas,

nec iubeo collo retia ferre tuo:

pectora nec missis iubeo praebere sagittis;

artis erunt cauto mollia iussa meae.

cede repugnanti: cedendo victor abibis:

fac modo, quas partes illa iubebit, agas. —Ars amatoria Ovidii Nasonis ^[5][6]

class.

• Has voces non est quod Epicuri esse iudices; publicae sunt. Quod fieri in senatu solet, faciendum ego in philosophia quoque existimo: cum censuit aliquis, quod ex parte mihi placeat, iubeo illum dividere sententiam et sequor, quod probo. —Ad Lucilium epistulae morales Senecae ^[7][6]

saec. I.

• Et multa alia sunt, quae statim vobis ostendam. Credite mihi: assem habeas, assem valeas; habes, habeberis. Sic amicus vester, qui fuit rana, nunc est rex. Interim. Stiche, profer vitalia, in quibus volo me efferri. Profer et unguentum et ex illa amphora gustum, ex qua iubeo lavari ossa mea. —Satyricon T. Petronii Arbitri ^[8][6]

Latinitas postclassica

saec. II. (ca. 170)

• Quo protinus perfracto confertae manus violentia, iubeo singulos commilitonum asportare quantum quisque poterat auri vel argenti et in illis aedibus fidelissimorum mortuorum occultare propere rursumque concito gradu recurrentis sarcinas iterare; quod enim ex usu foret omnium, me solum resistentem pro domus limine cuncta rerum exploraturum sollicite, dum redirent. —Metamorphoseon libri XI Apulei ^[9][6]

Latinitas humanistica

saec. XIV.

• Multe sunt species mortis, sed mors una, que an violenta sit, an non, morientis arbitrium est. Vim vis maior superat, consensus extinguit. Sapiens sic instructus est, ut quibus non potest obstare consentiat. “Quid tu, inquies, percussori meo ut consentiam iubes?” quidam non consenserunt modo sed gratias egerunt; inventus est qui percussorum suorum ignorantiam excusaret, et supremo illis anhelitu veniam precaretur; neque ego te cruento consentire carnifici iubeo, sed invicte sorti, cui qui non sponte paruerit, vi parebit. —De remediis utriusque fortune Petrarcae ^[10][6]

Fontes

4. Marcus Tullius Cicero - Academici libri quattuor. (Bibliotheca Augustana): Liber primus. 2 [8] — iubeo