doluistis

Discretiva

doluistis dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
doluistis	secunda pluralis	perfectum	activa	indicativus	doleō (dolēre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /do.luˈis.tis/

(classice)

Syllabificatio phonetica: do·lu·is·tis — morphologica: dolu-istis

Loci

P. Ovidius Naso –42…+18

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (12-16 p.C.n.)

• Inmemor illorum, vestri non inmemor umquam

qui mala solliciti nostra levatis ero.

Et prius hic nimium nobis conterminus Hister

in caput Euxino de mare vertet iter,

utque Thyesteae redeant si tempora mensae,

Solis ad Eoas currus agetur aquas,

quam quisquam vestrum qui me doluistis ademptum

arguat ingratum non meminisse sui. —Epistulae ex Ponto Ovidii Nasonis ^[1][2]

Fontes