Ratihabitio,[1] sive visum,[2] est intrandi vel transeundi confirmatio in syngrapho a certa civitate (sive unione civitatum, e.g. Unione Europaea) concessa. Nonnumquam etiam mora longior fortunato ceditur laboris sive studiorum causa.
A multis terris autem syngraphi visi non postulantur.
Syngraphus invisus manet si e.g.:
postulatio ratihabitionis falsa erat quoad rationes de mora praevisa/de genere status;
Achim Hildebrandt, Klaus-Peter Nanz: Visumpraxis – Voraussetzungen, Zuständigkeiten und Verfahren der Visumerteilung in den Staaten des Schengener Abkommens. Starnberg 1999, ISBN 3-7962-0459-7.
Helgo Eberwein, Eva Pfleger: Fremdenrecht für Studium und Praxis. LexisNexis, Vindobonae 2011, ISBN 978-3-7007-5010-9.
Oliver Maor: Die Visumbestimmungen der Aufenthaltsverordnung. ZAR 2005, p. 185. ISSN 0721-5746
Bernd Parusel, Jan Schneider: Visumpolitik als Migrationskanal. Die Auswirkungen der Visumvergabe auf die Steuerung der Zuwanderung.Working Paper 40 der Forschungsgruppe des Bundesamtes (PDF; 1MB). Norimbergae 2011, ISSN 1865-4967.