Vinum Sinicum

Vinum Sinicum^[1] (Sinice mijiu "vinum ex oryza") est temetum apud Sinas ex oryza braxatum et sub categoria jiu comprehensum. E vinis Sinensibus multi "vinum flavum" (huangjiu) praeferunt optimumque omnium aestimant vinum Shaoxingense. Carolus Gobienus missionarius Iesuita "Vinum Sinicum," scripsit, "quanquam non est ex uvis expressum, nostratis tamen vini saporem, virtutem aliasque dotes habet."^[1]

Ars convivialis Sinica: vinum Shaoxingense, decem annos natum, stilo huādiāo scilicet "floribus impressis": lagena et cyathus

Notae

1. Carolus Gobienus, "Epistola ad Sparvenfeldium", 15 Maii 1698 (p. 346 apud Google Books)

Bibliographia

Opera antiquiora

• c. 1250 : Lin Hong, Simplicia montani victualia (Françoise Sabban, "La diète parfaite d'un lettré retiré sous les Song du Sud" in Études chinoises vol. 16 (1997) pp. 7-57)
• ante 1374 : Ni Zan, Yunlintang yinshi zhidu shi (Teresa Wang, E. N. Anderson, "Ni Tsan and his Cloud Forest Hall Collection of Rules for Drinking and Eating" in Petits Propos Culinaires no. 60 (1998) pp. 24-41)
• 1692 : Robertus Boyle, Exercitationes de utilitate philosophiae naturalis experimentalis (Lindaviae: Hechten, 1692) (p. 176 apud Google Books)

Eruditio

• Patrick E. McGovern et al., "Fermented beverages of pre- and proto-historic China" in Proceedings of the National Academy of Sciences of the United States of America vol. 101 (2004) pp. 17593-17598

Nexus externi

• Jiang Jun, "Baij(i)u and Huangjiu and Mijiu, Oh My!" (31 Octobris 2010) apud The Beijinger
• Chris Liang, "The Ultimate Guide to Chinese Cooking Wines"