Pindarus

Pindarus (Graece Πίνδαρος) fuit poeta lyricus Graecus. Patre Thebanus, ex aristocratica familia Boeotica ortus, novissimus et clarissimus inter novem lyricos habetur. Carmina quae supersunt e Pindari opere principes tyrannosque laudant pro gentis virtute victoriaque ludorum.

Pindarus aevo Romano sculptus post protomam Graecam saeculi quinti a.C.n. Musea Capitolina Romae MC 586.

Multos per annos in Sicilia habitabat, praecipue Syracusis et Agrigenti, apud tyrannos Hieronem atque Theronem. Ibi poëtas cognovit Simonidem et Bacchylidem, in litteris aemulos. Pindarus, mores maiorum celebrans, par heroibus celebratis, etsi tyrannis sive regibus, suis versis fiebat. Sic poeta iuvenes instruebat haec exempla referens.

Opera copiosa a Pindaro composita, a philologis Alexandrinis in libros septemdecim collecta, quorum libri quattuor Epiniciorum nobis integri supersunt, una cum fragmentis aliorum:

• Epinicia sive athletarum laudes
  • Olympia carmina 14 de victoribus ludorum Olympiorum
  • Pythia carmina 12 de victoribus ludorum Pythiorum
  • Nemea carmina 11 de victoribus ludorum Nemeorum
  • Isthmia carmina 8 de victoribus ludorum Isthmiorum
• Hymni
• Paeanes
• Dithyrambi
• Prosodia sive pompae
• Parthenia sive carmina virginum
• Hyporchemata sive saltationes
• Encomia sive laudes
• Threni sive lamenta

Nexus interni

• Pindara

Bibliographia

Editiones operum

• Augustus Boeckhius, ed., Πινδάρου τὰ σῳζόμενα: Pindari opera quae supersunt. Lipsiae: Weigel, 1811-1821 (Graece, Latine) vol. 1: textus Graecus vol. 2 pars 1: scholia Graeca vol. 2 pars 2: versio Latina, commentarius Latinus

Eruditio

• Augustus Boeckhius, De metris Pindari libri III, quibus praecepta artis metricae et musices Graecorum docentur, cum notis criticis in Pindari carmina.