Aliae Libycae dialecti valde intellegibiles inter se sunt et aliqui linguistae unam solam linguam considerant (v.gr. secundum Carolus Prasse); distinguitur praecipue pronuntiatio aliquorum sonorum velut z et h. Linguae Tuaregicae multum conservatoriores in aliquibus aspectibus sunt; habent duas breves vocales cum in Septemtrione una aut nulla est et praeterea habent minus arabismos. Traditionaliter scribitur alphabeto proprio Neolibyco sed etiam utitur alphabetis Arabico et Latino quod ultimum est officialis in Malio et Nigro.
Septemtrionales
Lingua Tamahaquica, lingua Ahaggarensium et Azierum qua utuntur in Algeria et Nigri Septemtrione magnus Saharensium numerus.
Meridionales
Lingua Tamasequica, lingua Adaghorum, qua in Malio circiter 270 000 hominum.
Lingua Aïrensis, lingua Aïrum, qua in Nigro loquuntur circiter 250 000 hominum.
Lingua Tavallammatica, lingua Vellemindenorum, qua loquuntur in Malio et Nigro circiter 870 000 hominum.
Lingua Tamasaquica, lingua Asacanorum.
Syrtice loquentes se Tuaregi identificant, sed lingua Syrtica est Libyca Occidentalis.
Linguae Tuaregicae abecedariis Latino, Arabico aut Neolibyco scribi possunt. MaliensisDirectio Nationalis Alphabetizationis Functionalis et Linguisticae Applicatae sive DNAFLA (Francice; Direction Nationale de l'Alphabétisation Fonctionelle et de la Linguistique Appliquée) archetypum alphabeto Latino statuit, quod est in usu cum modificationibus in "Lexico" Prasseano et in programmate alphabetizationisBurcinae, dum in Nigro dissimile systema est in usu. Est etiam aliquae variatio in Neolibyca et in Arabica scriptura.
Scriptura Arabica praesertim in usu est inter tribus involutas in Islamicam disciplinam et paulum cognoscitur de eius conventionibus.
Alphabeti Neolibyci usus praecipue ad magicarum formularum scripturam restringitur, quae scribuntur in palmis cum silentium requiritur, et nuperrime ad epistulas scribendas.
Bougchiche, Lamara. (1997) Langues et litteratures berberes des origines a nos jours. Bibliographie internationale et sytematique. Paris: Ibis Press.
Chaker, Salem, ed. (1988) Etudes touaregues. Bilan des recherches en sciences sociales. Travaux et Documents de i.R.E.M.A.M. no. 5. Aix-en-Provence: IREMAM / LAPMO.
Leupen, A.H.A. (1978) Bibliographie des populations touaregues: Sahara et Soudan centraux. Leiden: Afrika Studiecentrum.
Christiansen, Niels and Regula. 2002. Some verb morphology features of Tadaksahak . SIL Electronic Working Papers 2002-005. Dallas: SIL International. Online. URL: http://www.sil.org/silewp/abstract.asp?ref=2002-005.
Heath,Jeffrey(2005).A grammar of Tamashek (Tuareg of Mali).Walter de Gruyter.pp.745.ISBN3110184842
Charles de Foucauld (1951–1952) Dictionnaire touareg–francais. 4 vol. Paris: Imprimerie Nationale de France. [posthumous facsimile publication (author dec. 1916); dialect of Hoggar, southern Algeria]
Prasse, Karl G., Alojaly, Ghoubeid, and Mohamed, Ghabdouane (2003) Dictionnaire touareg–francais (Niger). 2nd edition revised; 2 vol. Copenhagen: Museum Tusculanum Press, University of Copenhagen. [1st edition 1998; covers two dialects of the northern Republic of Niger]
Grammaticae
Christiansen, Niels, and Regula. "Some verb morphology features of Tadaksahak ." SIL Electronic Working Papers. 2002. SIL International. 2 December 2007 <http://www.sil.org/silewp/yearindex.asp?year=2002>.
Casajus, Dominique (1985) Peau d'Âne et autres contes touaregs. Paris: L'Harmattan.
Chaker, Salem & Jélène Claudot & Marceau Gast, eds. (1984) Textes touaregs en prose de Charles de Foucaould et. A. de Calassanto-Motylinski. Aix-en-Provence: Édisud.
Mohamed, Ghabdouane & Karl-G. Prasse (2003) əlqissǎt ən-təməddurt-in – Le récit de ma vie. Copenhagen: Museum Tusculanum Press.
Nicolaisen, Johannes, and Ida Nicolaisen. The Pastoral Tuareg: Ecology, Culture, and Society. Vol. 1,2. New York: Thames and Hudson, Inc, 1997. 2 vols.
Nicolas, Francis (1944) Folklore Twareg. Poésies et Chansons de l'Azawarh. BIFAN VI, 1-4, p.1-463.