Lingua Iaponica classica

Lingua Iaponica classica (Iaponice 文語 bungo) est litterarium linguae Iaponicae genus quod fuit lingua solita usque ad aevum Shōwa iniens (1926–89). Conditur in lingua Iaponica media prima, lingua in usu per aevum Heian (794–1185), sed nonnullas gratias posteriores exhibet. Eius usus per Aetatem Meiji exeuntem (1868–1912) deficere coepit, cum mythistoriarum scriptores eorum opera modo dicto scribere coeperunt. Tandem modus dictus in usu divulgato venit, etiam in maioribus diariis, sed multa instrumenta publica modo vetere iam scripta sunt. Post Bellum Orbis Terrarum II, plurima instrumenta ad modum dictum commutata sunt, quamquam modus classicus in generibus traditionalibus, sicut lingua sacra in Shinto, waka, haiku, iam adhibetur. Leges veteres modo classico nisi plene retractatae manent.

Shōwa Imperator, hic in photographemate ornatum militarem gestans photographatus (1935), Gyokuon-hōsō ('Emissio Vocis Gemmatae') die 15 Augusti 1945 radiophonice lingua Iaponica classica emisit, deditionem imperii populo Iaponico nuntians.

Orthographia

文語	国語	変化
やう	よう	あ　+　う　＝　おう
さう	そう
だう	どう　道	tao ex Sinica
けふ	きょう　今日	え　+　う　＝　よう
きう	きゅう　九	い　+　う　＝　ゆう
きふ	きゅう　急	い　+　ふ　＝　ゆう
うはぎ	うわぎ　上着	は　　-　-　）　わ　si non in initio
おもふ	おもう　思う
まゐる	まいる　参る	ゐ　　-　-　）　い
いふ	いう　　言う	ふ　　-　-　）　う
いへ	いえ　　家	へ　　-　-　）　え
うへ	うえ　　上
こゑ	こえ　　声	ゑ　　-　-　）　え
ゑ	え　　　絵
かほ	かお　　顔	ほ　　-　-　）　お
をんな	おんな　　女	を　　-　-　）　お
をとこ	おとこ　　男
づ	ず　図	づ　　-　-　）　ず
くわ	か　　花	ＫＷ/ＧＷ-　－）　Ｋ/Ｇ
くわい	かい　　会

Nexus interni

• Iroha
• Lingua litteraria
• Genji monogatari

Nexus externi

• Bibliographia textuum et translationum ante tempora hodierna, www.meijigakuin.ac.jp
• "Bungo Nyūmon: A Brief Introduction to Classical Japanese," www.sengokudaimyo.com
• Dictionaria Iaponiensis classicae, library.osu.edu
• Mathias, Bart. 1979. Book Review: A Grammar of Classical Japanese by Akira Komai. Monumenta Nipponica 34(4):501-504.]
• Situs proprius,^{[nexus deficit]} www.classical-japanese.net