Eschatologia

Eschatologia (Graece: ἐσχατολογία) est notio theologica, quae novissima (mortem, mortuorum resurrectionem, extremum iudicium, consummationem mundi, infernum sive mortem aeternam, caelum sive vitam aeternam) significat. Numerus et appellatio novissimorum per saecula variat. Cum initio imprimis finis singuli hominis habebatur ("eschatologia individualis"), postea, praecipue in theologia Lutherana, animus ad finem totius creaturae refertur (eschatologia universalis).

Quattuor Equites Apocalypsis. Caelatura ab Alberto Durero facta.

Tales doctrinae non solum in religione Christiana, sed etiam multis in aliis religionibus inveniuntur – ut puta in religione Aegyptiaca, Iudaica et Islamica.

Origo notionis

Notio eschatologiae a saeculo septimo decimo in usu est. Dogmaticae pars quinta (et ultima) ab Lutherano Philippo Henrico Friedlieb conscriptae "Eschatologia seu Florilegium theologicum exhibens locorum de morte, resurrectione mortuorum, extremo iudicio, consummatione saeculi, inferno seu morte aeterna et denique vita aeterna" intitulata est.^[1] Abraham Calov duodecimum (i.e. ultimum) caput dogmaticae suae "ΕΣΧΑΤΟΛΟΓΙΑ Sacra" intitulat.^[2] Neuter notionem definit, sed de "Novissimis" agendo sensum verbi novi demonstrat.

Nexus interni

• Bibilia Sacra
  • Psalmus 46
  • Prophetia Danielis
  • Apocalypsis Ioannis
• Gorgias
• Exstinctio humana
• Mahdī