Ö

Ö est littera in nonnullis alphabetis adhibita, praesertim ad vocales anteriores rotundatasque [ø] vel [œ] notandas aut ad diaeresin duarum vocalium indicandas. Exempla sunt vocabulum Theodiscum können [ˈkœnən] et vocabulum Batavum coördinatie [koɔrdiˈnatsi].

	Littera A
Abecedarium canonicum A • B • C • D • E • F • G • H • I / J • K • L • M • N • O • P • Q • R • S • T • U / V / W • X • Y • Z Litterae coniunctae et intercalares & • Ä • Å • Æ • Ç • Ħ • Ñ • Ö • Œ • Ü Abecedarium Latinum • Nomina litterarum abecedarii Latini

Scriptura Latina: series paginarum brevium

Ex linguis Germanicis septentrionalibus, ö in abecadariis Suecico, Islandico et Nordico adhibetur, sed Dani et Norvegici littera ø pro eodem sono utuntur.

Duo puncti Theodisce Umlaut appellatur, ex processu phonologico Umlaut, et Francogallice tréma, ex vocabulo Graeco τρῆμα.

Nexus interni

• Œ
• Ø
• Ő

Nexus externi

• Arika Okrent, " 11 facts yü should know about the umlaut", The Week, 30 Septembris 2014.